I hate myself [ /Minsung\ ]

Neden Buradasın?

Kafasını bana doğru çevirip konuştu

"Uyandın mı?"

Onu tanımadığım için bir az gerilmişitim.

"Evet"

Kapının açılma sesi ile bakışlarım o tarafa kaydı.

"Oh, Jisung uyanmışsın"

Demişti gelen doktorum. Onaylar bir şekilde kafamı aşağı yukarı salladım. Doktorumun konuşması ile tekrar ona baktım.

"Artık Minho ile aynı odada kalıcaksın. Umarım iyi anlaşırsınız"

"Ne?"

Doktor hiç bir şey demeden odadan çıktı.

"Aynı odada kalmamızdan dolayı pek memnun değil gibisin"

Tabii kide değilim. Ben yine kendimi kaybetsem kim bilir ne olur.

"H-hayır sorun yok"

Ne! Şimdi kekeleyerek daha çok dikkat çekmiştim.

"O zaman tanışalım mı?"

Sorduğu soru ile donup kalmıştım. Tanışma konusunda hiç iyi değildim. O da bunu anlamış olacak ki soru sormaya başladı.

"Adın ne?"

"J-Jisung"

Lanet olsun. Neden kekeliyordum. Acaba ona zarar vermekten korktuğum için miydi?

"Ben de Minho"

Onunla aynı odada olmak istemiyordum. Çünkü eğer ben yine komaya girersem Minho'ya zarar verme ihtimalim vardı. Acaba onun benim gibi sorunları varmıydı? Ya da beni anlayabilirmiydi?

"Neden buradasın?"

"Ne?"

"Neden psikoloğa geliyorsun. Senin sorunun ne?"

"B-benim anksiyetem var"

O da kekelemişti benim gibi. Demek ki hastalığını benim gibi sevmiyordu.

"Peki senin ne hastalığın var?"

Sorduğu soru ile tüm vücudum gerilmişti. Hastalığımdan nefret ediyordum ve bunun hakkında birisine bir şey demeyi sevmiyorum. Ama içimden bir ses ona söyleyebileceğimi söylüyordu.

"Eğer söylemek istemiyorsan söyleme-"

"Nekrofililim olduğu için ve kendime zarar vermemden dolayı buradayım"

Söylediğim şey ile donup kalmıştı. Beklemiyor gibiydi. Yüzünde korkmuş gibi bir his vardı. Haklıydı da. Kim nekrofili olan biri ile durmak ister ki? Ya öldürürsem onu? Hayır. Hayır. Bunları düşünmemem lazımdı. Hayır. Hayır. Hayır....

Ellerim titremeye başlamıştı. Ardından da gözümden yaşlar akmaya....