I hate myself [ /Minsung\ ]

Size Zarar Vermek İstemiyorum

Artık çok geç.
Yine kendimi kaybetmiştim....

Yastığımın altından sakladığım bıçağımı alıp ayağa kalktım. Ayaklarım benden izinsiz uyuyan Minho'ya doğru gitti. Kolum havaya kalktığında ellerim hâlâ titriyordu. Gözlerimden yaşlar akıyordu.

Aniden Minho gözlerini açtığında karşısında beni görünce gözleri kocaman açılmıştı. Minho'nun çığlık atması ile kalbime sanki bıçak saplanmış gibi hissettim. Minho'nun gözünden yaşlar akmaya başlamıştı. Ama ben hâlâ kendimde değildim.

Minho'nun yardım çığlıkları sonucu odaya doktorlar gelmişti. Benim elimde hâlâ bıçak vardı. Birisi bana

"Jisung, lütfen o elindeki şeyi bırak"

demesi ile bıçağı onlara doğru çevirdim.

"Gidin burdan.
Size zarar vermek istemiyorum.
Lütfen gidin"

Adımını bana doğru atan doktorum ile geriye doğru adımlamıştım. Çünkü ona zarar vermekten korkuyordum.

Hiç beklemediğim bir anda belimde eller hissettim. Beni kendine çeken ve bana sarılan o elleri hissettim. Ne zamandır eğik olduğunu bilmediğim kafamı kaldırıp karşımdaki kişiye baktım. Doktorum Bang Chan.....

Gevşediğimi hissetmem ile elimden bıçak yere düştü. Ardından göz yaşlarım.

Sağkinleştiğimi anlayan doktorum benden ayrıldı. Diyer doktorlara bakarak onlara gitmelerini söyleyen bir bakış attı. Diyer doktorlarda
Bay Chan'ın sözünü dinleyip odadan çıktılar.

Bang Chan'da beni kucağına alarak yatağıma yatırdı. Yanağıma küçük bir öpücük bıraktı.

"Hadi uyu. Çok yoruldun. İyi geceler"

"iyi geceler"

Gözlerimi kapatıp güzel bir uykuya daldım.