Love Charm • hyunin • ⚜️

-.17.-

Hep oy ve yorum yazıyorum ama oy ve yorum 🥺🧡
•••

"Imm."

Dudaklarımı yalayıp yutkundum. Sıcak çorba iyi gelmişti. Belki de yediren kişidedir marifet bilemiyorum.

"Hyunjin bildiğim kadarıyla elin tutuyor?" Changbin'in sorusuyla ona döndüm. Tip tip bana bakıyor elinde ki kaşığı ise çok sert sıkıyordu. "Yani?" Dedim alaycı tavırla. "Burada seni ilgilendiren kısım ne?"

"Bizim tatlı, biricik, minicik, çalışkan, zeki, dahi, saygılı, iyi kalpli, yüce gönüllü,mütevazi, güzel yemek yapan börek açan şerbetli tatlı ustası tilkimizi çalıştırmaya utanmıyor musun it?! BAK HALA AĞZINI AÇIYOR SOKACAM HA-"

Changbin'in bağırışıyla kahkaha attım. Jeongin de gülmüş elinde ki kaşığı dökülmesin diye kasenin içine koymuştu. Tam şu an hepimiz aynı odadaydık. Doktor aynı vaka olduğumuz için bizi büyük bir odaya almış öğlenden sonrada çıkışınızı yapabilirsiniz demişti. Sevinmiştim bu duruma. Sonuçta hem arkadaşlarımla hemde sevdiğimle birlikteydim.

Evet. Sevdiğim.

Açıkçası bana da hala garip geliyor. Seungmin'in peşinden koşarken ona aşık olduğumu sanarken kendimi kandırıyormuşum meğersem. Daha doğrusu asıl kişiyi kaçırıyormuşum. Hayat... Garipti.

Hala gülümserken elimi kaldırdım ve çıkan gamzesine dokundum. Böylelikle bakışları bana dönmüştü. Şaşkındı. Benden böyle bir şey beklemiyordu sanırım. Alışmanız lazım bay Yang. Çünkü sizi kendime aşık etmek için elimden geleni yapacağım.

Ve hayır büyü buna dahil değil. Sonuçta ondan sonuç alamamıştım, ki iyi ki de öyle olmuştu, ve arkadaşlarımla arama girmişti büyü. Bunu istemiyordum. Bende doğal yollardan aşık edebilirim??

Ağzımı açtığımda güldü ve kaşığı doldurup ağzıma koydu. Bebek gibi besleniyordum şu an ve bu aşırı aşırı hoşuma gitmişti.

"Poğaçaları al- elin yok mu senin?"

Seungmin'in ortama girişi ve bana laf sokuşu bir olurken dudağımı büktüm. Herkes bize karşı herkesss

"Seungmin gerek olmadığını söylemiştim." Chan yattığı sedyede doğruldu ve yana kayarak ona yer açtı. Koltuk maalesef yoktu odada. Sedyeler sığsın diye kaldırmışlar, yani en azından doktor öyle söylemişti.

Chan'ı dinlemeyen seungmin altı poşeti de dağıtıp kendisi için açılan yere oturdu. Kendisi ve Chan için aldığı şeyleri açtığında gözümü kıstım. Her zaman laf sokan o olmamalıydı.

"Seungmin." Dedim kaşlarımı kaldırarak. "Sen neden buradasın?"

Cevap ver kim Seungmin. Sadece dersleri, hayır işlerini ve de Jeongin'i gerekli bulan sen şimdi neden bizimle-

"Jeongin burada kalmak istedi. Onu yalnız bırakamazdım. Ayrıca onu geç. Siz altınız kendi başınıza yaşayamayacak kadar..." Cümleyi devam ettirmediğinde emindim ki herkes kendi kafasında tamamlamıştı o cümleyi. "Bu yüzden kaldım. Ne oldu poğaçayı mı sevmedin? Patatesliyse Chan'a ver. O seviyor."

"Ben seviyorum patatesimi!"

"O zaman kapa çeneni ve ye."

Yenilerek boynumu büktüm. Jeongin'de geçti dercesine omzumu sıvazlamıştı. Ağa be.

"Aşkom kuşkom bal peteğim fındıklı bademli çöreğim." Changbin konuşurken herkes kimden bahsettiğini çok iyi biliyordu. Sahi... Bunlar ne ara sevgili olmuştu ya? Kavgada sevgilim diye birbirlerini korumuşlardı sonrada bir anda beş yıllık sevgili mooduna girmişlerdi.