annem eteğimi vermedi|chiscara

Hiçbir şeyim tam değil

Göz kontağını bozan taraf o olmuştu gözlerini kapatıp beni omuzlarımdan ittirmesiyle gerçek dünyaya çekilmiştim

"Çekilsene"
Neredeyse fısıltı halinde konuşmasıyla zar zor üzerinden kalkıp yerime geri oturdum.

Uzun bir sessizlikten ve tuhaf atmosferden sonra hafifçe öksürdüm.

"Belkide gitsem iyi olacak"
"Evet iyi olur"

Demesiyle nedense hayal kırıklığına uğramış gibi hissetsemde bozuntuya vermedim ve yavaşça eşyalarımı toplayıp ayağa kalktım.

Kapıya doğru ilerlerken arkamdan geldiğini hissettim.

"Birdahaki çalışmayı okul kütüphanesinde yapalım. Benim evim uygun değil anladığım kadarıyla."
Kapının önüne kadar gelipte kafası önünde konuştu.

"Bana da gelebilirsin sorun olmaz"

"Senin evini görmeye meraklı değilim"
Hala yüzüme bakmadan konuşurken bir anda sinirlendiğimi hissetmemle anında cevap verdim

"Sana iyilik yapanda kabaat! Otur soguk evinde o zaman bende meraklı değilim senin gibi birini evime almaya"

Gene düşünmeden konuşmuştum ama bu sefer cevap vermek yerine kapıyı yüzüme sertçe kapatmıştı. Nefesimi dışarıya verdim ve birkaö dakika orda dikilirken dediğim şey yüzünden kötü hissetmeye başlamıştım.

'Ben niye kötü hissediyorsam bana ters davranan o'
Kendi iç sesimle kavga ederken arabama doğru ilerleyerek kapıyı açtım.

Arabayı çalıştırırken ailesinin nerde olduğu aklıma takılmıştı. Reşit olacaktı evet ama yinede tek başına kalması.. aklıma takılmıştı.

Aslında düşününce onun hakkında ciddi manada hiçbir şey bilmiyordum ve bana yeni bir iş çıkmıştı.

Bu bölüm kısa oldu ama halledicez eger devam etseydim cok uzun olacaktı bu sefer😭😭