Sarah (DUTCH) ✔️ | Boek 1

• 5: Een bloem die wilt openbloeien •

Maria was sinds de dag dat Jack haar had aangevallen helemaal veranderd. Ze droeg zwarte kleren en had ook een verslaving aan roken. Het stonk altijd als je in haar buurt kwam. Ik zei dat ze ermee moest stoppen maar dat deed ze niet.

Ik praatte ook over haar met Yana en Yana zei dat ik gelijk had. Ik liep door de stad. Ik had afgesproken met een oude klasgenoot.  Hij heette Thomas en hij was best aardig. 

Hij droeg een groene trui met leuke roze snoepjes er op. Hij zat op een houten bank.  Ik droeg een gele regenjas want het was daarnet hard aan het regenen. De zon kwam door de wolken piepen. 

"Hoi, hoe gaat het met jou?" vroeg ik aan hem. "Goed," zei hij.

"Ik heb nu een relatie met Lisa," vervolgde hij. Zijn blonde krullen waren helemaal in de war. 

Hij was vroeger op school de nerd. Ik snapte niet hoe dat de nerd een relatie kon hebben met een van de populairste meisjes van de school. 

Waarschijnlijk durfde Lisa haar gevoelens niet te zeggen tegen Thomas en nu had ze dat wel gedaan. Ik vertelde over Maria en mezelf tegen hem. Hoe dat Maria veranderd was. 

Ik zei niets over John want anders zou ik hem bang maken en dan zou hij nooit meer met me willen afspreken en dat was ook niet de bedoeling. 

Hij vertelde over zijn job als schrijver. Hij had al veel boeken geschreven vooral over fantasy. Hij schreef over een eiland waar draken op zaten.

"En  wat is jouw baan?" vroeg Thomas. "Ik werk in een bar," zei ik. "Oh je werkt in een bar. Is het daar leuk?" vroeg hij.

"Ja hoor, mijn baas is super leuk. Hij geeft me soms zelf een drankje gratis," zei ik.

We gingen een wandeling maken en kwamen ondertussen een Starbucks tegen.

We gingen naar binnen. Er stond een vrouw met een donkere huidskleur achter de toog.

We bestelden allebei een espresso. De vrouw had mijn naam op het bekertje zonder h geschreven.

We  zaten aan een tafel bij het raam. Door het raam konden we de hele stad zien. Er liep een vrouw met een zwarte hoodie voorbij.
Ze ging de zaak binnen. Ze kocht een American Cookie. Ze ging alleen aan een tafeltje zitten in de hoek.

Ze ging op haar GSM. Ze tokkelde en ik keek recht op haar. Als ik naar haar keek en ze keek naar mij herkende ik haar.

Het was Maria die veranderd was.   Ik moest met Thomas een gesprek voeren.

Thomas slurpte aan zijn rietje. "Het is hier echt gezellig," zei ik om een gesprek te beginnen.

"Ja vind ik ook," zei hij. En toen viel dat praatje ook weer stil. Ik wist niet goed wat ik moest zeggen want ik had het gevoel dat Maria me bespioneerde.

Ze leek wel een slechterik uit een actiefilm. Ik ging naar huis want het was hier saai.

Thuis aangekomen plofte ik in de zetel. Ik zette de televisie aan maar ik kon me niet concentreren  op de show want het beeld van in de Starbucks zat nog steeds in mijn hoofd.

Maria die eenzaam daar alleen aan een tafeltje zat en Thomas die tegenover mij zat. Op dat moment kreeg ik een berichtje van Maria.

Maria

Waarom kom ik je nu weer tegen?

Sarah

Ik weet toch ook niet wat jouw agenda is?

Dat was een goed antwoord op een stomme vraag. Want dat was die vraag. Een stomme vraag van een stom persoon. Een persoon die een vriendin was. Met de nadruk op was.

Dat was verleden en nu was het heden. En nu ging ik naar de toekomst. De toekomst bracht veel. Veel vriendschap en liefde. Maar mijn toekomst lag niet bij haar.

Ik wou wel maar zij niet. Dat was het probleem. Het waren twee keien tegen elkaar.

Ik keek naar foto's van meisjes op Instagram. Ze hadden te veel make-up op. Zo wil ik niet worden, dacht ik. Ik kreeg weer een een melding.

Maria 

Wat deed je daar trouwens met Thomas? Een date?

Sarah

Totaal niet. We zijn trouwens geen vriendinnen meer. Ik wil geen vriendschap meer. Vaarwel.

Maria 

Nee niet weggaan. Waarom zouden we er nu al een einde aan maken. Ik wil dit niet. Ik mocht niet veranderen. Sorry.

Sarah

Oké, aanvaard. 

Ik wou op de blokkeerknop drukken maar toen stuurde ze dat sms'je dus ik deed het maar niet.

Het was zo een moeilijke situatie. Zo moeilijk dat het mij te veel werd. Maar die last was al van mijn schouders.

Het was alsof er een bloem in mijn lichaam wou openbloeien. Maar hij kon niet. Hij zat klem. Klem omdat mijn hart daar zat. De bloem en het hart  verbonden elkaar. De draden ertussen konden niet kapot. 

Maria was alles. Daarjuist haatte ik haar nog maar nu niet meer. Nu hield ik van haar. En daar geloofde ik in.

Het zou zo nooit meer zijn. Nooit. De meisjes op Instagram stelden niets voor.

Ik zapte naar een andere zender. Het was een romantische film. Ik viel in slaap.

Ze kusten elkaar. Hun tongen raakten elkaar. De jongen en het meisje. Het was dat weeral.

Waarom kon het niet een jongen en jongen zijn of een meisje en een meisje? In elke film of elk verhaal was dat zo. Ik kreeg een droom over Maria samen met mij met de gocart in de modderplas. Ik werd langzaam wakker en ik zie hen zoenen. Ik zette de tv uit en kroop onder de wol.