Lavanta | Yoonmin

24」Elleri

Jungkook ft. Latto ※ Seven

İthaf: serendy_min

Finallerim yeni bitti, iyi geçti, Jungkook geldi, o da iyi geçti (içimden)

Bölüm de gelsin o zaman dedim ve ta daaaa!

Yorumlarda buluşmak üzere ⑦

·Elleri·

"Özür dilerim." dedi yanımda her an sarılacakmış gibi oturan Jungkook. "Kazadan sonra kendi anılarını sana hatırlatmaktansa hiçbir anı değerli değilmiş, hiç tanışmamışız gibi davranmak beni delirtti. Bencilce düşünmüştüm belki de ama, ben sadece... Ben sadece o an yakın arkadaşımı kaybetmek istemedim."

"Açıkçası öğrendiğim şeylerin ağırlığı yeni çöküyor üstüme ama anlıyorum. Jimin anılarını kaybetse ben de senin gibi kendimi hatırlatmak isterdim."

Dediklerimin ardından o kadar ne yapacağını bilmez bir şekle girdi ki yüzü, kollarımı iki yana açtım. Sessiz davetimi hemen bana sımsıkı sarılarak karşıladı. 

"Hık."

İkimiz de omuzlarımızın üzerinden Taehyung'a baktığımızda gözleri dolu dolu, hıçkırığını tutmaya çalışıp dudaklarını birbirine bastıran küçük çocuğu gördük. 

"Özür dilerim Yoongi-ah, o zamanlar beni hatırlıyordun ve senin için güçlü durmak istemiştim. Hık. Travmanı tetiklersek seni tamamen kaybedebileceğimizi düşündüm. O yüzden Jimin ile beraber Bayan Cho'nun dediğini yapıp hatırlatmaya çalışmadık. Hık. Öyle işte-" Ağlamasına sinirlenmiş gibi hırsla eliyle akan bir gözyaşını ortadan kaldırırken Jungkook'un derin nefesini göğsümde hissettim.

"Sırf böyle düşündünüz diye sizi fena dövmüştüm, karşılığında bu güzel yüzüme yumruk yemiştim Tae. Bunun için de özür diler misin?"

Sırf güldürmek için bunu dediği barizdi, yine de başarıya ulaştı.

"İlk yumruğumu sana atmıştım, ne acımıştı ama-" derken Jungkook onu bileğinden tutup hızla kendisine doğru çekti ve küçük bir bağırışla kucağına oturmasını sağladı. Artık üçümüz sarılıyorduk. 

Hem tüm bedenim zincirlerle kaplıymışçasına ağır, hem rüzgarda süzülüyor gibi hafiftim. Çok garip bir duyguydu; kendi yaşadığın anıları unutup sonradan hatırlamak. 

"Garip." dedim düşüncelerimi dışa vurarak. "Siz anlattıkça anılarımı hatırlıyorum ancak, bir yandan sanki başka biri yaşamış gibi geliyor. Heh, bir filme benziyor. Sanki o yaşayan Min Yoongi değil de başka bir karakter, ben de onu yukarıdan izliyorum. Ah, saçmaladım sanırım."

"Yoon, resmen hafızanla oynadık. Hiç de saçma değil. Tek istediğim şu an bizden uzaklaşmaman."

"Hâlâ salaksınız bakıyorum," Bu cümle derinlerden, çokça içimden gelmişti. "Uzaklaşmam için tek bir sebep yok."

Aynı anda birbirilerine baktılar, sonra kocaman açılmış gözlerle bana. 

"Lisem senin bize salaksınız demenle geçti, biliyor muydun?"