Lavanta | Yoonmin

7」Ortam ve sadece sen

R3HAB & Sofia Carson ※ Rumors

İki bölüm art arda attım, atlamayın lütfen. <3

İyi okumalar patlamış mısırlarım. 🍿

·Ortam ve sadece sen·

"Selam."

Kalbimin teklediğini ve nabzımın kontrolden çıktığını hissettim. Elimi göğsüme götürmemek o kadar zordu ki, tek yapabildiğim nefeslerimi derinden almaktı.

Park Jimin gerçekten eşsizdi, baştan aşağı özenle yaratılmıştı. Göremediğim kusurları onu asıl kusursuzlaştıran şeylerdi ve ben onda boğuluyordum. Kocaman sırıtışından görünen kırık dişinden, dağınık ve yumuşacık görünen o gri saçlarının tepesinde kendi cumhuriyetini ilan etmiş o saç tutamından bahsediyordum. Hepsi kendine has ayrıntılardı.

Ayrıntılarında kaybolmak istedim. Sarılmak ve varlığını kanıtlamak istedim, öne atılıp bu mucizevi bedenin teninde tenimi bulmak.

Gözleri Taehyung ve benim aramda dolaşırken onu izliyordum, her bir ayrıntısını. Mesela içtiği içkiden olsa gerek, bakışlarıyla dudakları daha bir parlaktı. Alt dudağı hafif ıslaktı, tek kaşı gülüşüyle uyumlu bir şekilde kalkıktı ve geniş yakalı tişörtünden sıyrılan boyun hattı beni bayıltmaya yeterdi.

Köprücük kemiklerinden bahsetmeye gerek olmadığını düşünüyorum.

Fenaydı, çok fenaydı ve onun böyle karşımda içkiyle durması daha da fenaydı. Ben öylece dikilirken Taehyung belimi parmakları arasında kıstırmıştı ve ben ''Ah!'' demiştim. Acıtmıştı ama en azından ayılmıştım, birazcık.

Taehyung beni çekiştirmeye başlayınca ona hafifçe direnerek dudaklarımı büzüp ''Selam.'' demiştim kısık bir sesle. Titremediğine ve boğazımı kullanabilmeme seviniyordum. Bu sırada Jimin kısılan gözlerini bana çevirdiğinde bir anda göz bebekleri büyümüş, o alaylı gülümseyişi ortadan kaybolmuştu. İrislerindeki sisi temizlemek ister gibi baktı bana, beni çözmeye çalışıyor gibiydi. Dudaklarımı birbirine bastırıp omzuna omzumla temas ederek geçtiğimde ise bedenini tamamen bana döndürdüğünü biliyordum ama kapı sesini duymamıştım. Taehyung temkinli bir bakış atıp ''Hadi.'' dedi ve kapı sertçe kapandı.

Bu gecenin sonunda, nefes almaya devam edeceksem lütfen Park Jimin'in dudaklarının arasından alayım. Bence bunu hak ediyorum.

Ya da sadece hak edeceğimi umuyordum.

❈ ❈ ❈

Ortam beklediğim kadar kalabalık değildi.

Jungkook, Namjoon, Seokjin, Jisoo, Taehyung, Jimin, ben ve Seokjin ile beraber masamıza geldiğini hatırladığım Hoseok olarak geniş oturma grubunun çevresinde toplanmıştık ve ben bir türlü sakin olamıyordum. Konuşacak çok şeyleri var gibi anında sohbet etmeye başlamışlardı ve bir tek ben katılamıyor gibi hissediyordum. Tamam hâlâ özgüvenim yoktu, değişen çok az şey vardı ama sırtımı koltukla bütünleştirmişken belki bir şeyler farklı olabilirdi diyordum. Belki Park Jimin gözlerime bakmakla yetinmeyip benimle konuşabilirdi, değil mi?

''Her seferinde böyle oluyor, filmi başlatmadan önce epey konuşuyorlar.'' diyen Jisoo'ya bakışlarımı çevirdiğimde sıkılmışa benziyordu. Sessiz kaldığımda ''Mısır patlatıyorum, geliyor musun?'' diye sormuştu. Mırıldanarak onayladım ve beraber ayağa kalktık. Yine üstüme çevrilen gözleri hissediyordum ama görmezden geldim, onun yoğun bakışlarına karşılık verebilecek kadar güçlü olmamıştım ki ben hiç.