hoofdstuk 10

105 5 3
                                    

*en daar is de vraag waar ik zo bang voor was*

Fenna pov:

"uh.. j..ja?" het komt er meer uit als een vraag maar hun hoeven niet te weten dat ik iedere avond mijn eten uitkots. "Fenna, ik meen het, dit is niet goed!" zegt liam op een boze toon. "MAG IK ZELF NOG BEPALEN WAT EN HOEVEEL IK EET!" schreeuw ik nu terug. ik zie de jongens met tranen in hun ogen naar me kijken.. heik ze zoveel pijn gedaan... ik merk dat ik zelf ook aan het huilen ben. "zouden jullie alstjeblieft even op de gang willen wachten?" vraag ik zo lief mogelijk. de jongens staan op, kijken me een voor een nog een keer aan looen naar de gang, en sluiten de deur achter zich. ik sta op en ga op de vensterbank zitten. ik begin met zingen, en voel de tranen over mijn wangen stromen. het houd maar niet op. alles wird erger en erger... "mam, pap, ik mis jullie zo.. " snik ik.

"oh, oh, i miss you"
"oh, oh, i need you"
"and i love you more than i did before"

de tranen stromen harder, en ik begin vanzelf harder te zingen

" nothing's changed, no one could take your place"
"it gets harder everyday"
....

"now i tried to live without you"
"but tears fall from my eyes"
" i'm alone and i feel empty"
"god, i'm torn apart inside"
"i look at up the stars"

Ik schrik van zacht geklap achter me.
"h..hoe..hoelang staan j..jullie daar al?" vraag ik in paniek. "rustig maar het was goed" zegt harry lief. ik weet dat hij het lief bedoeld, maar ik ben nogsteeds boos, omdat hij me sloeg. ik draai me weer om en kijk naar de lucht. zo blauw, alsof er niks aan de hand is, maar ik weet beter..

inneens voel ik twee sterke armen om mijn heupen, ik begin te trillen en wil weglopen. "rustig, ik ben het, ik doe je niks" hoor ik de vertrouwde stem van niall zeggen. ik glimlach en druk een kus op zijn lippen.

*de volgende morgen*

ik word wakker in het ziekenhuis bed. een zucht verlaat mijn mond.
ik zie een dokter binnen komen met een bezorgde blik. "Fenna, je mag naar huis, maa..." ik laat de dokter zijn zin niet afmaken en begin te dansen. "ar je moet wel meer gaan eten je bent veel te licht." ik knik en loop de kaner uit.


adoptedWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu