CEO

Adsız Bölüm 2

Her şey o gece başladı. Öyle bakmayın hangi gece olduğunu biliyorsunuz. Hepimiz bu süreci yaşadık öyle değil mi? O malum gece; anneciklerinizin kukusuna, babalarınızın pipisinin girdiği o malum gün. Hangi saat olduğunun önemi yok ya da nasıl olduğunun isteyerek ya da istemeyerek oldu işte buradayız. Yüz elli milyon spermden geriye kalan kalıntıya bir bakın.

     O gün ilk ve sonsuza dek devam edecek başarımı kazanmıştım. Başarılar, zaferler zinciri hiç yenilmemek her zaman kazanmak ne kadar sıkıcı olabilir biliyor musunuz? Ölümsüz olmak, sonsuza dek yaşamak kadar sıkıcı bir şey. Hiç heyecan yok.Tek eğlencemiz zaferlerimizi beyaz şarap, şampanya ve pahalı mezelerle kutladıktan sonra kariyerler planlaması yapmaktan vajinalarındaki tüyleri kesmeye vakti olmayan kadınlarımızla birlikte olmak. Hastalık bulaşma yada '' Hamile kalır mı ?  '' riski bile yok. Her şey bu denli planlanmış ve monoton.

İnsan özgür doğar, her yerde zincire vurulur. Çünkü çıplak doğar ve mülkiyetsiz .Doğduğun an kaybedeceğin hiç bir şeyin olmadığı ilk ve son andır . Sen babanın ereksiyon geçirmiş penisi boyutundaki sen,  annenin kollarına verildiğin anda özgürlüğün elinden alınır. Çünkü artık sahip olduğun ve sana neyi nasıl ne zaman yapman gerektiğini söyleyecek, öğretecek birileri vardır etrafında . Nedense aklıma hep Tarzan ve onun meşhur ormanda maymunlar tarafından büyütülme hikayesi geliyor. Maymunu düşünelim eğer kendi çocuğunu kaybetmemiş ve karnı aç olsaydı yine sevgili Tarzan'ımıza annelik yaparmıydı. Bir çocuk doğurmak son derece bencil bir davranıştır. Monotonlaşan hayatta barındırdığın biriktirdiğin sevgiyi birisinin üzerine yığmak hayatını ona adamak bir renk katmak ister. Yani maymunumuz aslında orada kendini kurtarmış oldu. Yoksa malum maymunumuzu yalnızlık sendromu geçirmesine depresyona girmesine, kendini sarmaşıklara asmasına, zehirli meyveler yemesine yada ağaçtan ağaca zıplarken strese bağlı kalp krizi geçirmesine sebep olabilirdi.