Hayata Yolculuk

*Mutluluk*

Bugünde günü diğer günlere nazaran güzel geçmişti Derinin çünkü yaşamayı, hayatında yenilikler yapmayı seven bir kızdı hayatin sıkıcılaşmaması için bol bol etkinliklere katılır kendini mutlu etmek için her şeyi yapan bir genç kızdı.Derin sıradan bir insan olarak görünse de öyle değildi çünkü onu diğer insanlardan ayıran bir özelliği vardi bu bilinmicek bir şey değil ama zor olabilen bir şeydi ve her insanin bunu tamamına kadar yaşayamadğı sadece bir gülümsemeyle geçiştirmek değildi .Onun adi mutluluktu ne kadar basit ve kolay gelse de halbuki basit sandığımız şeyin bile artık kimsede olmayışını gösteriyordu bize ama o da artık bu özelliğini kaybetmeye başlamıştı bütün hayati mutluluk kelimesi ile kaplı olan derinin artık bambaşka boyutlara uzanmış bir hayatı vardı. Annesini kaybetmişti bir tek annesini değil arkadaşını,kardeşini,yoldaşını da kaybetti onunla bunun acısıyla günlerdir ,aylardır doğru düzgün sokaklara bile çıkmadan annesiyle birlikte hep oturup kahve içip dedikodu yaptıkları koltukta ağladı.Ne olursa olsun bu acı gitgide sorunlar haline geliyordu bambaşka biri haline dönüşmüştü derin kimsesiz ,yalnız ,sevgiye ihtiyacı olan masum bir kız gibiydi çok kötü olduğu gözlerinin kan toplamasıyla belliydi dokunsak gözlerindeki son damlayı bile hemen akıtacak kadar hassas ve narindi çünkü onun kanatları kırılmıştı ,kalbi paramparçaydı ufacık bir problemde bile önlemini alamicak kadar yorgun ve güçsüzdü .yatağına doğru ağır adımlarla yürüyen Derin bir ses duymuştu sanki kulağına bir şeyler fısıldayan biri vardı kızım kızım diye sesleniyordu ilk başlarda derin annesinin geldiğini düşünse de son anda onun artık bir daha gelemiceğinin bilincine varır artık ağır bir psikolojinin altına girdiğini düşünür hayatına devam edebilmesi için güçlükle ayağa kalkıp toparlanmalıydı ama bu psikolojik sorunlar derinin yakasını bırakacak mıydı?

Eski hayatını istiyordu derin sevdiği mesleği yapmaktan keyif alan bir pedagogdu çok şanslıydı çünkü işi dünyanın en masum, en saf çocuklarıydı onlarla vakit geçirmekten zevk alırdı.Çocukların eğlenceli davranışları ağlamaları, kahkalarıyla herkesten uzak, sessiz, kuş seslerinin olduğu sakin bir yazlık evde hiç bitmeyecek vakitler geçirirmiş gibi davranırlardı. Derin hayatını annesinden sonra çocuklara hep adamıştı. Annesinin ölümünden sonra onlar döndürmüştü derini hayata zor bir psikolojiye girmeden kurtarmışlardı. Evinde hep oturduğu o koltukta uyurken bir ses duyuldu hem zil sesi, hem kapı sesi tempo tutulur gibi çalıyordu. Uzun zamandır sessiz bir ortamdayken birden bire sesleri duyup kalktığında neye uğradığını anlamadı hızlıca hemen kalkıp kapıya koyulduğunda kapıyı açar açmaz çocukları, çocukların annelerini gördüğünde şaşkına dönmüştü, mutlu olmuştu duyguları sanki bir birine girmişti ama iyi ki geldiniz onları görmek çok iyi geldi diyerek gelen anneleri tek tek öperek çocuklara odaklanıp onlarla biraz vakit geçirdikten sonra çocukların annelerine kahve yapmak için mutfağa gitmişti o sırada salonda oturan hanımlar hemen fırsattan istifade sohbet mi desek dedikodu mu desek bilemiyorum hemen içlerinden biri kız çökmüş yaşamayan ölü gibi dolaşıyor evin içinde Allah yardımcısı olsun zor valla çok zor diyerek tüm hanımlarda dediğine katılırcasına kafalarını sallayarak onayladılar . Derinde mutfaktan çıkmış kahve tepsisiyle bayanlara kahvelerini uzatırken çocuklarda hazırladığı hazır yiyecekleri verdi çok oturmadan kısa kestiler misafirliği . Derin çocukların kokularını içini çekercesine kokladı, öptü çocuklar ondan ayrılmak istemiyordu annelerinden bir farkı yoktu çünkü her biri ofise geldiklerinde onlarla en içten şeklide sohbetleri olmuştu her şeylerini biliyordu artık onu bir doktor değil bir anne, bir abla, bir arkadaş olarak görüyorlardı açıkçası buda derini acayip mutlu ediyordu çünkü masum insanların sevgisini kazanmak çok kolay fakat onların içinde bir yerde olmak çok zordu. Bunu başarmıştı derin az çok annesinin acısını da dindirmeyi başarmıştı. Çocukların sayesinde bundan bir ay önceki normal hayatını hatırlamıştı o hayatı istiyordu biliyordu anne açısının zor olduğunu, daha zor olacağını ama kendi yaşamına devam etmek için yeni bir sayfaya başlarcasına hayat yolculuğuna doğru koşmak için sıvamıştı kollarını artık her şeye rağmen hayatını mutluluk duygusunu yeniden kazanmak için yaşicaktı.