6 ŞUBAT

MALATYAM.

Malatya üniversiteyi okuduğum şehir olduğu için Malatya ile ilgili tüm duygularımı aktarmak istiyorum. Okumaya gittiğim Malatyadan eser kalmaması kadar hiçbir şey üzmemişti beni. Arkadaşlarımla dostlarımla birlikte yürüdüğümüz sokaklar, güle oynaya geçtiğimiz caddeler, kahkaha şamatayla oturduğumuz kafe masaları çimenlerine oturduğumuz parklar, çocuk sesine bürünen bir Malatya'nın ıssız sesiz bir Malatyaya dönmesi ve insanların yüzüne baktığında gülümseme yerine acının yer alması çok kötü bir durum. Kim bilir yolda geçerken yanından geçtiğin fakat tanımadığın insanların şu anda toprak altında olması ...
Şimdi düşünmüyorum noldu otobüste birlikte yolculuk ettiğimiz teyzeye , dondurucu soğukta şarkı söyleyip geçimini sağlamaya çalışan küçük çocuklara, geçimini balonlarla sağlayan amcalara, parkta spor yapan dedelere, çay kahve keyfi yapan Teyzelere ,noldu esnaflara noldu güzel şehrin insanlarına sahi ne oldu?

  Bu Ramazan'ın buruk geçmesi ; caddeden geçerken amcaların yeni caminin orda oturup iftarı beklerken tatlı sıcak sohbetler ederlerdi gençler öğrenciler parkta otururdu. Şimdi ise hiçbir eser yok . Bir kelimeyi çok kez yazıyorum ama gerçek olan budur. Çok büyük sınandık. Bir çok yerde anılar hatıralar biriktirdik yeri geldi güldük yeri geldi ağladık yeri geldi eğlendik yeri geldi oynadık yani Malatya'nın her köşesinde bir iz bıraktık ama o izlerden eser kalmadı tozlarla birlikte herşey uçup gitti sadece fotoğraflar da kaldı. Malatya'ya tekrardan gitmeyi planlarken Malatya'nın gitmesi bizleri derinden üzdü. Ben insanların hayvanların yani kısacası canlıların göçüp gittiğini sanıyordum meğer insanın şehri evi de göçüp gidiyormuş. Malatya bende çok şey bıraktı  "MALATYA'M BULUNMAZ EŞİN". İnsanların çaresizliklerini izlemek de bir çaresizlik değilmidir izliyorsun fakat elinden birşey gelmiyor.
Ne de çok insan göçüp gitti bütün anılarımız enkazlarla birlikte gömüldü hayatlar duruldu şimdi geçmişe dönmek istesek dönebilir miyiz? En basitinden 5 temmuz 2022 ye gidebilir miyiz? Ne yazık ki hayır. Kim dusunebilirdi ki hayat sil baştan olacak DEPREM... Çok şey aldın bizden!
Acı bir şekilde Keşke giden bir tek anılarımız olsaydı ama canlar olmasaydı bir tek yıkılan binalar için hüzünlenseydik ama ne yazık ki o molozların altında çok şey kaldı enkaz dumanıyla birlikte uçup gitti herşey.  Bu diyardan birer kayısı çiçeği göçüp gitti Bahar mevsimi gelsede şehre Baharın kendisi gelmedi bu şehirlere. Yeşeren yapraklar yerine hüzünler sardı toprağı yağmur yerine göz yaşları yağdı memlekete Tarih unutsa da Malatyalıların unutamayacağı büyük bir yıkım var lakin az hasar alan şehirler arasında yer aldı yaralı memleket.
   Kimi sobalı evin sobanın devrilmesi sonucu hayatını kaybetmisken kimi ise binadan çıkmayı başarıp karşı binanın altında kalması sonucu hayatını kaybetmişti. Doğanşehirin kurucuova köyünde enkaz altında kalan sobanın yangına mal olup enkaz altında kalan bedenlerin yanması sadece bu küçük köyün en az 300 can vermesi geri kalan şehirlerin yerleşkelerin ölüm oranlarının ne kadar olduğunu gösteriyor.