cinnamon boy - taekook ✓

"vedalardan buket"

evet duz yazi yazdim cunku oyle olmasi gerekiyodu

O ZAMAN BASKAYALIM !!!

DUR YOLCU !!!

once yorum ve oy kullanmayi unutmayalim 😔 yazariniz cok uzuluyo 😔😔🤏 minicik destek istiyorum 🤏🤏

medyaya sarki koyamiorm amk !!!

o yuzden lana del rey / the blackest day sarkisini acarak okursaniz etkisi bin bes yuze yukseliyomus

yani kuslar oyle soyledi !!

tm basliyoz.

◇

Günlerden ne bilmiyorum, günleri saymayı bıraktım. O benden uzaklaşalı ben zaman kavramını yitirdim. Neler oluyor bilmiyorum ama onun benden uzaklaştığını biliyorum. Ama keşke bilmeseydim, keşke beynimi kaybetsemde hiçbir şey anlamayıp aptal aptal takılmaya devam etseydim. Ben ilk defa bir şeyi bilmek istemedim, istemiyordum.

Bilmemek, bazı durumlarda iyi geliyordu.

En çok da senin için Taehyung, senin bana olan tutumun için canımdan can olan koca oğlanım için taehyung.

Soğuk, terk edilmiş binanın en tepesindeymişim gibi hissettiren yatağımızın üzerinde gelişi güzel uzanıyor, tavanı adeta bizim yıldızlarımızla donatılmış olan lakin sönecek gibi olan yıldızlarla, gökyüzü edasıyla izliyordum.

Düşünüyordum, her şeyi düşünür olmuştum artık. Her bir hareketimi düşünür olmuştum. Acaba onu kıracak bir şey mi yaptım? onu nefret ettirecek bir girişimde mi bulundum? Yoksa ona çirkin bir laf mı ettim? Buna benzer sualleri hep sorgular oldum, sorunu kendimden aramaktan başka bir şey yapmıyordum.

Günlerde ağlamaktan susmayan ben, bugün ise durgun bir şekilde bomboş, ruhsuz bir insanmış gibi etrafa bakıyordum. Korkunç görünüyordum, farkındaydım da bunun. Ama bunu önemsemeyeli çok oluyordu, onun benden uzaklaştığı günden beri yani.

İçim, yüreğim, ona adadığım canım sızım sızım sızlıyordu ama dışa vuracak kadar yorgundum. O yine yoktu, gitmişti. Yine sabah yatakta tek başıma uyanmış, bana bir şey demeden evden defolup gitmişti. Neden böyle davranıyordu bilmiyorum, tek bildiğim eskisi gibi bana aşık olmadığı.

Bana aşık mıydı ki?

Orası tartışılır.

Verdiği hapları onun zoruyla içiyordum, kafam bu yüzden biraz bulanıktı belki de bu yüzden durgundu bu hallerim. Meçhullük arasında kaybolup giden bir bedenim ben. Ve buna sebep verenin de nefes almanızı sağlayan insanın olması ayrı hir ironiydi. Derin bir nefes alarak yerimden doğruldum.

Yatağımızın hemen yanında bulunan siyah dolap ve onun geniş aynası, beni selamladı. Kendimden korktum, uzun zaman sonra bu hiçliği görmek beni korkuttu. Gözlerimin kızıllığı uzaktan bile anlaşılıyordu. Göz altlarım artık mosmordu, gözlerimdeki ışıltı kaybolmuş ölünün gözleri gibi bakıyordu. Dudaklarım kurumuş, yara olmuştu bazı yerleri. Ama acıtmıyordu çünkü bedenimi daha çok acıtan şeyler vardı.

Mesela, yaşadığım psikoljik sorunlar.

Mesela, taehyung.

Saçım başım birbirine girmişti, eski güzelliği yoktu. Belki de bu yüzden dokunmuyordur saçıma. Gözlerimdeki morlukları öptüğü aklıma geldi o an, duraksadım sanki çok hareketliymişim gibi duraksadım. Gözlerimi öptüğünde, öylesine şahlı bir mutluluk yaşardım ki hüsni talil yapardım o anı.

Çünkü onun öpüşü gerçek olamayacak kadar sanattı.

Gülümsedim, acıların gülüşüydü bu daha çok. Vazgeçişlerin gülüşüydü.