Chan ve Jeongin'in sevgili olmasıyla iki arkadaş grubu yakınlaşmış ve olayların bu şekilde ilerleyeceğini tahmin edememişti.
hyunmin changlix minsung jeongchan
•küfür içerir.
Üstümdeki montu çıkarıp askılığa astığımda mutfaktan gelen annemin sesi duyulmuştu evin içinde.
"Kim gelmiş oğlum?"
İstemsizce yüzümde bir gülümseme oluştu. Yıllardır duymaya hasret olduğum kelimenin her defasında başkasına denilmesine alıştığımı sanıyordum.
Taehyun annemin ona seslenmesi ile gergince bana bakıp ismimi söylemişti anneme. Ne zaman hepimiz beraber olsak Taehyun da gergin oluyordu. O annemi ve annemin ona olan ilgisini seviyordu ama benim yanımda kendini suçlu hissetmeden alıkoyamıyordu.
Gördüklerimden sonra oradan nasıl ayrıldığımı annemin evini nasıl bulduğumu hatırlamıyorum bile. Yol boyu ağladığımı, evin önüne geldiğimde ise ağlamamı durdurmak için yarım saat boyunca kapının önünde oturduğumu hatırlıyordum sadece.
Eve gitmek istememiştim, ne Minho'nun tepkilerini çekecek hâlim vardı ne de olayları anlatacak. Babama da gitmek istememiştim. Sana Noona moralimin neden düşük olduğunu soracak ve cevap alana kadar darlayacaktı beni. Burada ise kimsenin umrunda değildim. Taehyun odasına çekilecek, annem varlığımı bile unutacaktı 10 dakika sonra. Benimde tek isteğim buydu zaten.
Kendimle başbaşa kalmak.
Neden bu kadar ağladığımı bilmiyordum ,sadece kendim için değil de Hyunjin içinde ağlamıştım bu gece. Aylardır çektiği acıları düşünüp ağlamıştım, beni beklerken ne kadar kırıldığını düşünüp ağlamıştım, onu kelimelerimle paramparça ettiğim için ağlamıştım, onu bu kadar süre beklettiğim için ağlamıştım.
Ben bu gece kendi salaklığıma ağlamıştım. Gördüklerim sadece tuzu biberi olmuştu olayın. Belki de geri dönmemeli ne olursa olsun Hyunjin'e hissettiklerimi söylemeli ve onun dizlerinde ağlamalıydım onun için ama cesaret edememiştim.
Ben ondan küçücük bir ihtimal bile olsa olumsuz yanıt almaktan korkmuş yanına gitmeye cesaret edememistim. O aylarca bu korkularla baş etmeye çalışmıştı. Ben korkaktım o ise beni sevecek kadar salak.
