Bedrogen!

Hoofdstuk 3.

Langzaam doe ik mijn ogen open, maar ik zie nogsteeds niet veel, dus doe ik ze weer dicht. Toen ik een gil hoorde, sprong ik op. Meteen was ik klaarwakker. Ik kijk rond, ik zit een cel of zo, met betonnen muren en één muur bestaat uit tralies. Ik loop naar de muur met tralies en kijk naar buiten. Waar de hell ben ik?! Ik steek mijn hoofd een beetje door het tralies, voor zover het past, en zie een hele rij cellen. Er staan ook mannen, bewaking denk ik.. Dit is echt gestoord.. zit ik in de gevangenis of zo? Wat is er gebeurd? Ik weet nog, dat ik met Joep was, hij nam me mee.. En toen? Wat was er toen gebeurd? Denk Leah, denk! Opeens weet ik het allemaal weer. Ze hebben me meegenomen, in een busje.. En vanaf toen werd alles zwart. Maar waarom? Waarom moeten ze mij hebben? Waarvoor?

Ik ben weer op mijn 'bed' gaan liggen, of het is meer een vies matras op de grond. Maargoed, daar lig ik dus weer op. Oké, wat zijn mijn mogelijkheden? Want ik moet hier weg! Mogelijkheid 1: Ik kan proberen om tussen de tralies door te gaan, maar ik denk niet dat dat gaat lukken met mijn geweldige lichaam. [sarcasme]. Mogelijkheid 2: Ik kan, als er ooit mensen komen, ertussen uit proberen te glippen, maar die mannen zijn volgensmij wel angstaanjagend groot..

Oké, ik denk eigenlijk niet dat het me gaat lukken om hier uit te komen.. Maar ik ga het alsnog proberen! Ik weet trouwens niet eens waar ik zit, misschien ben ik wel niet eens meer in Nederland..

Dan schrik ik op van een man die door de gang loopt. Ik sta op en loop naar de tralies. Ik kan de man niet zien, ik hoor hem alleen. Volgensmij komt hij eten brengen, want ik hoor borden ofzoiets.

Even later kan ik hem zien. Het is een grote man, hij is helemaal zwart gekleed en ongelooflijk groot. Hij is kaal, en hij is heel erg lelijk eigenlijk. Dan staat hij opeens voor mijn cel. Hij bukt en duwt een bord naar binnen.

'Dankje..' Mompel ik.

Ik kijk naar het bord, er ligt een droge boterham op en er staat een glas water op. Wauw, een heel diner. Ik ga op de grond zitten en begin te eten, het smaakt helemaal nergens naar en daarom wil ik het zo snel mogelijk op hebben.. Ik drink het glas ook helemaal leeg. Zo, dat had ik nodig. Eigenlijk heb ik nog meer honger en dorst, maar ik denk niet dat ik nog meer krijg. Dat weet ik wel zeker eigenlijk.

Ik ga weer op het matras liggen en langzaam val ik in slaap.

Ik schrik wakker van allerlei lawaai. Meisjes die gillen, sleutels enzovoort. Ik spring op en loop naar de tralies. Ik zie een man die een touw vast heeft. Ik zie dat een andere man een cel inloopt en met een tegenstribbelent meisje terugkomt. Hij bindt haar polsen aan elkaar vast en bind die dan weer vast aan het touw dat de man vast heeft. Wat de hell?! De mannen lopen naar de volgende cel. Dan zie ik dat er heel veel meisjes aan het touw vast zijn gebonden. Ze halen uit die cel ook weer en meisje en binden haar ook vast. Dan de volgende, en dan komen ze bij mij. Een jongen met kort zwart haar maakt met een sleutel de deur van mijn cel open en loopt naar me toe. Ik loop net zo ver naar achter tot ik niet meer kan. Hij pakt me ruw bij mij arm en trekt me mee. Ik probeer me los te trekken, maar hij is te sterk.

Hij bindt net zoals bij de andere meisjes mijn polsen aan elkaar en bindt me ook aan het touw. Er zitten al een stuk of 10 meisjes aan het touw vast. Niemand zegt iets, iedereen kijkt alleen maar heel bang.

De jongen trekt aan het touw waardoor ik meegetrokken word naar de volgende cel. Zo gaat dat nog een stuk of 5 cellen door.

Dan lopen we door een deur naar buiten daar staat een grote vrachtwagen. De jongen trekt expres heel hard aan het touw waardoor we allemaal bijna omvallen. De jongen begint te lachen. Jajoh, super grappig..

Ik kijk achter me en zie een meisje staan met warrig blond haar. 'Weet jij wat gaat er gebeuren..?' Fluister ik naar haar. Meteen kijkt ze me geschokt aan. Ze houd haar vinger voor haar mond als gebaar dat ik stil moet zijn. 'Wat? Ik wou alleen vragen of..' Ik word onderbroken door de jongen die 'STILTE!' roept. Meteen ben ik stil en kijk ik weer vooruit.

Dan gaat de achterdeur van de vrachtwagen open en zie ik een heleboel cellen staan, maar deze zijn klein, heel klein. Bijna zo klein als een bench voor je hond of zo. We worden meegetrokken naar de vrachtwagen en worden 1 voor 1 losgemaakt en in een bench geduwt. Je moet gewoon bukken om erin te passen en je kan je niet eens omdraaien of zo. Als iedereen in een bench zit, word de deur dichtgedaan en is het helemaal donker in de vrachtwagen. Ik ga maar gewoon zitten en langzaam val ik in slaap, want ja, wat kan ik anders doen?

----------------

Hee,

Leuk dat je mn verhaal leest!(:

Was het een beetje spannend?

Als je tips ofzoiets hebt, wil je het dan zeggen? Ik hoor graag ideeën van jullie. :)

Thanks!

x'