" မင်းထပ်ရပ်ပြန်ပြီနော် ဂျောင်ကု "
ပထမဆုံး မေမေ့အတွက်ပန်းစည်းဝယ်မယ်ဆိုပြီးရပ်တယ် ဒုတိယအခေါက်က ဆိုင်းကယ်မောင်းရတာညောင်းတယ်ဟုပြောပြီး လမ်းဘေးမှာ၁နာရီလောက်ရပ်ပြီးလူကိုစကားတွေလာပြောတယ် အခုရောဒီကောင်လေးအိမ်ပြန်လိုက်မပို့သေးဘဲဘာတွေလုပ်အုံးမလဲ ။
" ဆော့ဂျင်ကလည်းမငြိုငြင်ပါနဲ့ကျတော်ကဆိုင်ကယ်မောင်းရင်ရေဆာတတ်လို့ပါ "
" ဘာမှမဆိုင်ဘဲနဲ့"
ဆော့ဂျင်မျက်စောင်းထိုးလိုက်တာကြောင့်သူ့အကြံတွေဆော့ဂျင်ရိပ်မိမှာစိုး၍ ဂျောင်ကုရယ်ကျဲကျဲ လုပ်နေသည် ။ ရခဲလှသည့်အခွင့်ရေးကိုလက်လွတ်မခံချင်တာကြောင့်ဆော့ဂျင်နဲ့အချိန်ကြာကြာရှိရအောင်လမ်းမှာခဏခဏရပ်ဖို့ အကြံအဖန်လုပ်နေရတာဖြစ်တယ် ။
" လာပါဗျာဆော့ဂျင်ရယ် ဟိုနားကစတိုးဆိုင်ကိုတူတူ လက်တွဲပြီးရေသန့်ဘူးသွားဝယ်ကြရအောင် "
တူတူလက်တွဲပြီးသွားရအောင် သူကမူကြိုကလေးလား ဂျောင်ကုတော့ငါ့ကိုလာစားနေပြီ ။
" တစ်မျိုးမထင်လိုက်ပါနဲ့ ဒီကောင်က ညမိုးချုပ်စတိုးဆိုင်ထဲဝင်ရင် အားငယ်တတ်တဲ့အကျင့်ရှိလို့လက်တွဲပြီးသွားမှအဆင်ပြေတာ "
ဆော့ဂျင်ရဲ့အကြည့်တွေကသူ့စကားကိုမယုံကြည်ချင်ဟန်ရှိနေပေမယ့်အိမ်မြန်မြန်ပြန်ချင်တာရော လက်ကိုင်ခံချင်လို့ ခွေးပေါက်လေးလို လာကြည့်နေတဲ့အကြည့်တွေကိုမခံနိုင်တာကြောင့်ရော လက်ခံလိုက်သည်။ပန်းစည်းကိုဆိုင်ကယ်ပေါ်တင်ခဲ့ပြီး ဂျောင်ကုလက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ စတိုးဆိုင်စီခေါ်လာခဲ့တော့ ဂျောင်ကုအလှဆုံးပြုံး၍ပါလာခဲ့သည်။
စတိုးဆိုင်ထဲဝင်လာတဲ့ပုံကမသိလျှင် မူကြိုကလေးကိုမုန့်လိုက်ဝယ်ပေးနေရတဲ့အတိုင်း ဂျောင်ကုလက်ကိုဆွဲထားရတာ ရေဘူးဝယ်ပြီးဆိုင်ကယ်စီရောက်တဲ့အထိ ကလေးထိန်းနေရတဲ့အတိုင်းပါပဲလား ။ ရေတစ်ဘူးလုံးအကုန်သောက်ပြီးတာတောင်မသွားသေးလို့ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ပြန်တတ်ခိုင်းကာ မောင်းခိုင်းရသည်။
