Son dönemlerde sosyal medyaya, alışılmışın dışında bir yaşam koçu damga vurmuştu. Söylenenlere göre görüşmeye giden kişileri mutfağına davet ediyor, onlardan makarna yapmasını istiyordu.
Bunu duyan herkes ilk önce alaya almıştı. Makarnayı yiyen yaş...
"'Hayat insanları yaralamak istemeyeceğim kadar kısa...'
Aksine... Hayat insanların yaralanmasını umursamayacağım kadar kısa."
.
.
.
"Bir ara bu derenin suyunun nereden geldiğini bize de anlat." dediklerinde yaşadığım paniklemeyi görmezden gelip yorganı kafamın üzerine kadar çektim.
*
Ben yaşam motivasyonuna alayla gülerken, o da bilmiş bilmiş sırıtıyordu. Çınar'ı düşünmeyi çoktan bırakmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çınar Boğaç:
İlk seansımızda benden istediği şey mükemmeliyetçiliğim hakkında bir yazı yazmamdı. Metin şu sorulara cevap vermeliydi: Mükemmel olmak için bu güne kadar neler yaptım, Yaptığım şeyler bana ne kattı, bu yaptıklarım bana hiç zarar verdi mi, bu yönümü düzeltmeyi istiyor muyum...
Yazıyı olabildiğince uzun tutmamı istemişti. Tüm söylediklerine harfiyen uymuştum çünkü ilk planım buydu. Rolüme kendimi unutacak kadar bağlı kalmak.
Görüşme esnasında pot kırmamak için yazdığım metni tekrar okudum.
"Yirmi iki yaşındayım ve bu güne kadar mükemmel olmak için pek çok şey yaptım. Bunun benim için bir problem olduğunu, insanlara zarar vermeye başladığımda anladım."
Fazla detay vermemi istediği için devamını örnekler ile kalabalıklaştırmıştım.
"Bir şefimiz anlattığı tatlıyı yapmamızı istemişti. Tüm tatlılar arasından favorisini seçecek ve ona öğrenciliği boyunca burs verecekti. Rakibim olduğunu düşündüğüm bir arkadaşımı bilerek düşürdüm ve kaybetmesini sağladım. O bursa ihtiyacım bile yoktu. Sadece katıldığım her mücadeleyi kazanmam gerekiyordu. Eğer katıldığım mücadeleyi kazanamazsam bu hayatımın sonu olur. Prensibim bu, her zaman neyi feda etmen gerekirse gereksin kazanmak. Tabii sonra o arkadaşım okul masraflarını karşılayamadığından memleketine dönünce bunun artık bir problem olduğuna karar verdim."
O kadar güzel uydurmuştum ki yüzüme yayılan gülümsemeye mani olamadım. Bilmesem hikayenin gerçekçiliğinden şüphe etmezdim. Okumaya devam ettim.
"Mükemmeliyetçiliğim sayesinde çok başarılı bir insanım. Çevrem bana imrenerek bakar. Bu özelliğim sayesinde azimli ve hırslıyım. Bunlar işin artıları. Bu özelliğimin bana bir zararı olmadı. Sadece çevremdekilere zarar verdiğini fark ettim. O yüzden de buradayım ve açıkçası, bu huyumdan tamamen uzaklaşmak istemiyorum. Sadece etrafıma zarar vermeyecek kadar dizginlesem yeterli olur."
