Son dönemlerde sosyal medyaya, alışılmışın dışında bir yaşam koçu damga vurmuştu. Söylenenlere göre görüşmeye giden kişileri mutfağına davet ediyor, onlardan makarna yapmasını istiyordu.
Bunu duyan herkes ilk önce alaya almıştı. Makarnayı yiyen yaş...
Bu sevgi sözcüğünü onun yüzüne bakmadan söyledi. Çünkü yüzleşmeye yüreği el vermiyordu. Ona kendini bu kadar değersiz hissettiren, bu kadar umursamayan birine sürekli ve sürekli olarak onu sevdiğini söylemek öz saygısını toparlayamayacağı ölçüde zedeliyordu. Çıkıp giderken devamlı olarak bunun son olduğunu söyledi.
"Son defa bu kadar kıymetsiz hissedeceğim."
.
.
Cevabımdan tatmin olmuş bir şekilde masadan kalktığında yalnızca onu haberdar etmeyi aksatmamam konusunda beni uyardı ve gözden kayboldu. Çınar'dan uzaklaşmak isteyen düşüncelerimin sonucu her zamanki gibi Arınç'ta son bulduğunda telefonuma uzandım ve bana her zamanki gibi iyi gelmesini diledim.
*
Hırsla dolaptan çıkardığım viski şişesini kafama diktim. Gözümün önüne gelen Asel'in güzel gözleri bile beni rahatlatmaya yetmedi. Viskinin ağırlığıyla taşıyamadığı başımı yastığa gömdüm ve dinlenmeyeceğime emin olduğum derin bir uykuya daldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazardan:
O sabah Ihlamur başına gelecek uğursuzluklar silsilesinden bihaber, huzursuzlukla uyandı. Kim bilir belki düzensiz uykularının sebep olduğu kabuslardan, belki de gelecekte olacakları hissetmesinden kaynaklıydı bu huzursuzluğu.
Alışılmışlıkla yatağın diğer tarafına döndüğünde tanımadığı bir soğuklukla irkildi. Eşini bulmak isteyen adımları onu çalışma odasına getirdiğinde yine tanımadığı bir soğuklukla karşılaştı. Tüm boyalar, tuvaller, pano, kitaplar... Her şey kutulara kaldırılmıştı. Neler olduğunu anlayamıyordu. Kafası karışmış bir halde mutfağa ilerlerken kocasını sonunda bulmuştu.
"Arınç neler oluyor?"
Deri bir nefes alan Arınç ensesini kaşırken Ihlamur onun nasıl da gergin olduğunu anladı. Ancak Arınç bu defa ona 'Bana bir danışanınmışım gibi bakma!' demedi. Sesini bile çıkarmadı.
"Otur istersen. Konuşacaklarım muhtemelen şok etkisi yaratacak."
Derin bir nefes alıp usul adımlarla oturan Ihlamur adrenalinin etkisiyle vücudunun titremeye başladığını fark ettiğinde, her şeyin yolunda olduğunu kendine kanıtlamak istediğinden, kahve demlemeye koyuldu. -tabii titremesine bahane üretmek istemiş de olabilirdi-
Arınç konuşmaya başlamak için hiçbir zaman doğru anın gelmeyeceğini biliyordu. Şu anda Ihlamur'un arkası dönükken başlaması daha rahat hissettirecekti.
