Geçmişin İzleri | ANONİM

3. bölüm: Bana tuhaf hissettiriyorsun.

Siz: Günaydın!

Yakışıklımm: Sana da.

Siz: Nedense moralin bozukmuş gibi?

Yakışıklımm: Yorgunum ve uçağım var.
:( Aktarmalı.

Siz: Benimde uçağım var?

Yakışıklımm: Ne?

Siz: Moskova' ya.

Yakışıklımm: Nasıl yani, sen zaten Moskova'da değil miydin?

Siz: Birkaç gün Frankfurt'taydım.

Siz: Moskova'ya dönüyorum.

Yakışıklımm: Ya aynı havalimanında karşılarşırsak?

Siz: Yok canım. Yani o kadar kişi arasından nasıl karşılaşalım?

Yakışıklımm: Herneyse zaten karşılaşamayız bile. :(

Siz: Karşılaşırsak birbirimizi tanıyamayız ki zaten KFJEOJFPRK

Yakışıklımm: Ben tanırım.

Siz: Allah Allah?

Yakışıklımm: Tamam tamam tanıyamazdım. KFQŞDNDK

Siz: Ee saat kaçta ki uçuşun?

Yakışıklımm: 15:04.
                                      (14:47)

Siz: Sergey gitmem lazım bir dakika. Zaman çabucak geçti, yolcular sıraya girmeye başladı.
(14:48)

Yakışıklımm: Peki o zaman iyi uçuşlar. :)

Siz: Sana da. :)

Eylül'ün ağzından:

Uçuş saati oldukça yaklaşmıştı ve ben şuan bekleme yerinde Sergey ile mesajlaşıyordum.

Uçağa binmek beni hiç ürkütmezdi bu yüzden oldukça rahattım, ama bir o kadar da yorgundum.

Saate baktığımda saatin 14:49 olduğunu gördüm. Yavaş yavaş yolcuları uçağa alıyorlardı, bunu görmemle ayaklanıp sırt çantamı da omzuma taktım.

Boynum öylesine ağrıyordu ki başımı düz tutmakta zorlanıyordum.

"Moskova uçağına buradan mı biniyoruz?" Dedi yanıma geldiğini görmediğim 24 - 25 yaşlarında ki kız.

Gülümsedim. "Evet buradan biniyoruz, hatta sıraya giriyorlar gel." Dedim ve sıraya girdim.

Kızda arkamdan geldiğinde sessizce teşekkür etti ve çantasından birşeyler aradı.

Çantasından pasaportunu çıkararak sıranın önlerine doğru baktı.

Bende önüme döndüm ve sıranın azaldığını gördüm.