Finney

1

Yeni kitaptan merabalar.

Nasılsınız?

Keyifli okumalar.

********************************************************

 Vance ellerini giydiği siyah kotun ceplerine koymuş kafası eğik bir şekilde yürüyordu. Kafasını hiç kaldırmadığı için nereye gittiğine bakmıyordu, ama pek umurundaymış gibi değildi. Uzun kıvırcık saçları yüzünü kapatmıştı, düşünceli mavi gözleri bir saniye olsun yerden ayrılmıyordu. Aniden omzuna dolanan kollarla neye uğradığını şaşırarak kafasını kaldırdı, gördüğü yüzle iç çekti. "Ne oldu dostum yüzük asık?" Vance gözlerini önüne çevirdi "Bu gün kardeşim gelecek." 

Robin dudaklarını öne doğru büzerek "İsmi Finn değil mi?" diye sormuştu, Vance göz devirip "Finney." demişti, Robin ise sırıtıp "Çok uzun, Finn daha iyi." dedi ukala bir sesle. Vance oflayıp elini uzun saçlarına atarak karıştırdı, Finney için endişenmiyordu değil. Finney kendi okulunda zorbalığa uğruyordu, günde yüzünde en az iki çizik veya morlukla eve gelirdi, sebebini asla söylemez,takılıp düştüğünü veya kapıya çarptığını söylerdi. Vance tabi ki inanmazdı, ama annesi çok üstüne gitmemesi konusunda tavsiyede bulununca mecbur olmuştu.

"Her neyse, neden geliyor?" Vance ona bakmadan "Okulunda rahatsızmış, o yüzden Terence okul değiştirmesine izin verdi." dedi, gözleri yeşil ağaçlardaydı. Robin elini onun omzundan çekip beline koydu "Ne tür bir rahatsızlık?" Vance omuz silkti, üşeniyordu. Robin umursamadan omuz silkti.

Vance'nin gözleri sürekli giriş kapısındaydı,Finney biraz geç gelecekti ve başına bir şey gelmesinden korkuyordu. "Kardeşin nasıl birisi?" Robin'in sesine karşılık Vance "On altı yaşlarında, senden biraz kısa, uçları dalgalı kumral saçları var, beyaz tenli." diye yanıtladı hala bakınırken, Robin etrafına bakıp "Onun gibi mi?" diye sordu, Vance kafasını çevirerek Robin'in işaret ettiği yere  baktı. Gerçekten oydu, Finney. Finney tek askısını omzuna astığı çantasıyla öylece etrafa bakınıyordu, yalnızda değildi.

"Finney!" Finney duyduğu sesle hemen oraya bakmıştı, Vance'i görünce gülümseyip yanındaki esmer genci de kendisiyle beraber sürüklemişti. "Neredesin Vance sabahtan beri?" Vance Finney'in yanına gelir gelmez söylenmeye başlamasıyla göz devirdi "Sizi bekliyordum sahip,geçikdiysem affedin." Finney yüzüne yarım bir gülümseme yerleştirip "Bu seferlik affedildin." dedi, Vance tekrar göz devirirken Finney ve yanında ki çocuk kıkırdamıştı. 

Robin ise baştan aşağıya Finney'i süzüyordu, gerçekten Vance'nin anlattığı kadar vardı. Vance ondan hep tatlı diye bahsederdi, biraz da inatçı, ama çoğunlukla ve kadar nazik kibar ve duyarlı bir çocuk olduğundan bahsederdi, birkaç yıl öncesine kadar varlıklarından bile haberleri yoktu oysaki,onlar üvey kardeşlerdi. Minik bir burnu vardı Finney'in, orta boy sayılacak açık pembe dudakları vardı, gülümsediği için büyük tavşan dişleri gözler önündeydi. Tatlı bir çocuktu. 

Finney aniden aydınlanmış gibi "Abi  tanıştırmayı unutuyordum. En yakın arkadaşım Bruce." Bruce gülümseyip "Memnun oldum." dedi kısaca, güldüğü için gözleri kısılmıştı. Vance iç güdüyle onu baştan aşağıya süzdü, sıkıntı yoktu. "Bende Vance, bende memnun oldum." Vance eliyle Robin'i gösterdi "Buda Robin, en yakın arkadaşım." Finney ve Bruce gülümseyip "Memnun olduk." dediler, Robin kısaca cevap verdikten sonra zil çalmıştı. "Hadi abi daha sınıfın yerini öğreneceğiz geç kaldık!" Finney Vance'nin kolundan tutup çekiştirince Vance mecbur ona yetişmek zorunda kalmıştı, Bruce ve Robin ise son derece sakin adımlarla peşlerinden yürüyorlardı, çünkü bu dışarı tenefüsüydü.

**********************************************

Bölüm sonu

Ne düşünüyorsunuz bakalım?

Kitabın ismi ve kapağını değiştirmeyi düşünüyorum sizce güzel mi?

Adios