Çılgınlık Girdabı (gxg)

12

*İyi okumalar

Irmak yere yatmamak için dirense bile duvarlara yansıyan her görüntü onun savunmasını yıktı.

Bedeni görünmez bir güç tarafından aşağı çekiliyormuş gibi hissederken önce dizlerinin üstüne çöktü. Ardından iki omzunda hissettiği baskıyla tamamen yere uzanır hâle geldi.

Irmak üstünde ona bakan kırmızı gözlü, geniş ağızlı canavarı gördüğünde çığlık atıp kurtulmak için çabaladı. Ancak diğerleri tarafından görünmeyen güç o kadar baskındı ki Irmak hiçbir şekilde ayağa kalkamadı.

"Denek 128, 126'a ait olan Kırmızı Göz adlı sanrıyla baş ediyor. Kırmızı Göz iki yıldır zihninin içinde hapsedilmiş durumdaydı."

Irmak, doktorun sesini duysa bile dediklerine odaklanamıyordu. Çığlığı sesi kısılana, debelenmesi bedeni yorgunluktan çökene kadar sürdü. Onun aksine kırmızı gözlü canavar hiçbir yorgunluk belirtisi göstermedi. Yatağın altındayken görünmeyen vücuduyla daha az korkunç olan canavar şu an Irmak'ın kanını donduruyordu.

Gözlerini ona yaklaştırıp hırlayan yaratık, Irmak'ın korkusunun ürünüydü.

"Denek 128, ona engel olabilirsin. Karartının daha önce sana yardım ettiğini hatırlıyorsun değil mi? Tekrar edebilir, savaş onunla."

Irmak, canavarın hırlamaları arasından doktorun dediklerini duydu. Bu sefer her dediğini anlayabildi.

"Kapat çeneni!"

Ne yapması gerektiğini bilmese bile doktorun dediğini yapmaması gerektiğinin farkındaydı. Deneyi tamamlamak için Irmak'la işbirliğine ihtiyaç duyuyordu.

"Denek 128'in beyin dalgaları artmaya başladı. Zihni, düşünceler içinde birkaç odaya ayrılmış durumda. Denek 128, güvenli odasından çıkmalı."

Duvarlara yansıyan görüntülere Irmak gözlerini sıkıca yumdu. Kırmızı gözlü canavarı getiren de o görüntülerdi. Çeşitli resimlerdeki figürlerin ne olduğunu bilmiyordu ama zihni biliyor olmalıydı.

"Denek 128, uyum göstermiyor. Gerçekle kurduğu bağlantı, onu zihninden uzaklaştırdı."

Irmak savaşmayı kestiğinde, üstünde hareket etmeyi bırakan kırmızı gözlü canavar uzaklaştı.

Irmak, doktorun onu görmediğine emindi ancak ne yaşıyorsa, bunu biliyordu.

"Bu nasıl mümkün oluyor?" diye düşündü. Ardından "Neden oluyor?" diye düşünmeye devam etti.

"Denek 128, dediklerimi yapana kadar burdan çıkmayacaksın."

Irmak, burdan zaten çıkamayacağını düşünüyordu. Doktorun amacı ondan sanrılarını almaktı. Sanrılarını görebilmek istiyordu, Irmak nedenini anlamasa da. Amacına ulaştığında Irmak'a gerek kalmayacaktı.

"Onlar gerçek değil bunu bana söyleyen sendin. Şimdi neden onları gerçek hâle getirmek istiyorsun?"

Irmak gözlerini açmadan sordu.

"Denek 128-"

"Bana ismimle hitap et!"

Irmak kendini bir insan olarak tanımlamaya yeni başlamıştı. İnsani duygular, başkaldırım, seçimler ve yaşamı yeni öğrenmişti. Kendisine her denek dendiğinde bundan uzaklaştığını hissediyordu. Sanki en başından beri içi boş bir kuklaydı.

Annesinin sanrılarını alan, kardeşini yiyen ve ölecek bir kukla.

"Irmak, insanlar amaçlarıyla varolur. Şimdiye kadar bir amacın yoktu. Bu yüzden kendi varlığını fark etmedin. Sana bir amaç veriyorum, hepsi senin varlığının anlam kazanması için."