İyi okumalarr°°
5
Jisung'dan
Hâla müdürün odasında konuşuyorduk.Minhoya baktığımda korkmuştu.Okula yazilmadan önce "Umarım babam öğrenmez"dediğini hatırlıyorum.Gerçi.Cidden.Nereden öğrendi?
Bütün bunları düşünürken müdür yine konuştu.Püfff
yazı kalın kalmış unutmusum
"çıkabilirsiniz çocuklar."
Müdürün bunu demesiyle son hızımızla odadan çıktık.
"Jisung inanmıyorum!"
inan bende inanamıyorum minho"Müdüre baban hakkında herşeyi anlatsak olmazmı?"
"Müdür sence buna inanırmi."
"Haklısın."
Minhonun ne hissettiğini anladım.Çok korktu.
İkimizde endişeyle sinifimiza çıktık ve ders başladı.
Tüm dersler bitince evime doğru ilerliyorduk.Bir andan etrafımıza bakıyorduk.Minhonun babası bizi takip ediyor olabilirdi sonuçta değil mi?
Eve girdik ve her zamanki gibi odamıza gittik.
"Jisung ben erkenden yatacağım."
"Bende birazdan yatarım.İyi geceler."
"Aslında,biraz kötü hissediyorum.Bugun birlikte yatsak?"
Bunu demesiyle aklıma ilk üzerine düştüğüm geldi.Utanc vericiydi hah.
Minho'yu mu uzucem kabul edeyim bari.
"Tamam ehm, uzerimizi değiştirip yatalım."
Bunu dememle minho çok sevinmişti.Kiyafetlerimizi değiştirip Yatağa geçtik.
Minho ile birbirimize dönmüştük.İkimizde birbirimizin gözlerinin içine bakıyorduk.Sonradan fark ettim.Minhonun gözleri dolmuştu.
"Minho?"
Minhonun gozunden bir yaş aktı ve elinin tersiyle sildi.
"Teşekkür ederim Jisung."
Sonra arkasını döndü.Ve daha şiddetli ağladığını hissediyordum.Bunu demesiyle benimde gözlerim doldu.Onu çok seviyorum.
minhonun ne düşündüğünu hiç merak etmedinizmi?birazda onun dunyasina gidelim hm??
Minho'dan
Arkamı dönüp daha da şiddetli ağlamaya başladım.Jisungu düşündüm.O benim herseyimdi.Ondan başka kimim vardı ki?Beni nasıl bir durumdan kurtardı?Ona çok şey borçluyum.Her yerim acisada Jisung a bakınca geçiyordu bu acı.Nedenini bende bilmiyorum.
Benim karakterim çok zayıf.Babam yüzünden tabii.O ölmeyi değil.Aci içinde kivranmayi hak ediyor.Umarim bana yaşattığı travmaları oda yaşar.
minho flashback
evde küçükken televizyon izleyerek oyuncak arabalarıyla oynuyordum.Hersey çok güzeldi.Annem ise mutfakta yemek yapıyordu.Evcil tavşanım ise kafesinde yemek yiyordu.Peki babam?Babam yıllar önce evi terk edip gitti.Zor geçiniyorduk.Ama yinede annem beni mutlu etmeye çalışıyordu.
Normal bir gün herşey yine normaldi.Yani Kapi çalana kadar.Annem hemen kapıyi açtı.Sonra garip bir şeyler oldu bende bilmiyorum.Anneme bakmaya gidince babamın geldiğini ve anneme tokat attığını gördüm.Ben masumdum.Babam eve gelip annemi o gün gözümün onunde öldürdü.Ve şuan a bakarsak doğru düzgün tanımadığı kadınlar ile birlikte.O gün benim için kabustu.Babam bana kölelik tasladı.Ve sonra sokağa attı.Yaklasik bir hafta sokakta kaldim.Sonra babam beni her gün dövdü,bıçakla saldırdı vs. Ayrıca hep içiyordu.tavsanimida o öldurdu.
Flashback end
Minho dan
Bunlar yaşadıklarımin çeyreği bile değil.Zamani geldiğinde Jisung a daha çok şey anlatacağım.Onu şimdiden üzmek istemiyorum.
Jisung dan
Minho için endişeleniyorum.Onu korumak istiyorum ama korumacı gibi gözükmek te istemiyorum.O nasıl mutlu olursa o şekilde davranacağım.Onu o bilmese bile koruyacağım.Söz.
Sabah
"Minhoo"
"Efendim."
"Arkadaşlarimla buluşacağız.Gelsene sende"
Bunu dememle hemen kabul etmişti.İkimizde hazırlanmaya başladık.
"Aslında-"
Duraksadı minho.
"Beni isterlermi?"
"Tabiki isterler bizde dışlama olmaz."
Diyip gülümsedimİkimizde hazırlanıp evden çıktık.Jeonglerin evinin onundeki parka gidiyorduk.
Yürürken parkta bizi bekleyen 3 lü bizi görünce hemen el salladılar
"LAN TİRREKLER FELİX BEKLEMEDİ ATTİ CEBİNE BİKAC PAKET CİKOLATA CHANGBİN'E GOTURCEKMİS."
"LAN SANANE"
"YA SUSUN"
Jeongin araya girince hemen herkes sustu."Minho hosgeldinnnn!!!"
"Bende varim burda bebe"
"Bı sus sen"
İşte benim deli arkadaş grubum.Tam olarak kafa dengi ortam smsisiznks
"E hadi ne bekliyoruz serek yemekleri"
Hyunjinin bunu demesiyle anlamaz gözlerle ona baktık.
"Ne bakiyonuz lan"
"Serek ne amina"
"Serelim işte kit misiniz"
"Serek deyince anlamı degsio"
Selamm bu bölüm nasıl oldu bende anlamadım ins güzel olmustur
^^
>°°°°°
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yan Bina | Minsung
Teen FictionHerşey evinde ders çalışan Han Jisung'un karşı binadan çığlık sesi duymasiyla başlar