Bir Asrın Vukuatı • Kerem A. vs Altay B.

1 - Anlaşma?

Perdenin açık kalan kısımlarından yüzüme çarpan hafif güneş ışığıyla birlikte gözlerim yavaşça açılmaya başlamıştı.

Biraz kendime geldikten sonra baş ağrısıyla yerimden doğruldum, etrafıma baktım.

Başım döndüğü için algılarım kapalı gibiydi, derin bir nefes aldıktan sonra tam kendimi bulmuştum.

Kahvemi yapıp balkondaki masama oturdum, aşağıyı izliyordum.

Kahvemi bitirip kendimi toparladıktan sonra güzel bir duş aldım, ardından giyinip günlük makyajımı yaparak şirkete doğru yol aldım.

•

Şirkete girdiğimde çalışanlar her zaman olduğu gibi, saygıyla karşılamışlardı beni. Onlara başımla selam vererek babamın odasına ilerledim.

Kapıyı çalmadan içeriye girdiğimde bakışlarım babam ile buluşmuştu, önünde iki kişi oturuyordu. Önemli bir şey konuşuyor olmalılardı, birisi bana aşırı tanıdık geldi.

Altay Bayındır, lan bunun ne işi var burada? Diye geçirdim içimden o an.

Bakışlarımı hızla hepsinin üstünde gezdirirken dudaklarım sonunda kıpırdadı "Kusura bakma, yalnız olduğunu düşünmüştüm" babam ben olduğum için buna pek takılmamıştı.

Gülümsedi, "Gel prensesim, tam seni arayacaktım ama uyanıp uyanmadığından emin olamadım" aynı şekilde gülümseyerek içeriye girip kapıyı kapattım.

Babamın yanına gidip dibinde durduğumda eliyle Altay'ı işaret etti.

"Altay Bayındır, abinin arkadaşıymış.. buraya yönlendirmiş abin onu." şaşkın bakışlarım Altay'a doğru kaymıştı.

Birkaç kez abim sayesinde aynı ortamda denk gelmiştik ama ben pek muhabbetlere girmeyip telefona gömüldüğüm için konuşma fırsatı yakalayamamıştık.

Altay, elini masadan bana doğru uzattığında elini nazikçe sıkıp sallamıştım.

"Tanıyorum kendisini.." babam gülerek Altay'a dönmüştü, laf arasına girdi "Haa, evet Asrın maçları çok takip eder"

Babacım.. çocuğun konuşmasına bir fırsat verseydin keşke..

"Ben de, tanıyorum seni Asrın. Abin sayesinde denk gelmiştik birkaç kez?" hâlâ tuttuğum elini bırakma zahmetinde bulunmuştum sonunda..

"Abin koyu Galatasaraylı olduğunu söylemişti." Evet,  babam sayesinde fanatikliğin biraz zirvesindeydim..

"Babamdan en büyük miras.." sırıtmaya başladığımda Altay'ın suratı hemen aynı ifadeyi almıştı bile. Öylece ona bakmaya devam ettim.

"Ne güzel.." gözlerimin içine bakarak söylemişti bunu. Babam bir Altay'a, bir bana bakarken öksürdüğünde Altay dikkatini babama verdi.

"Şöyle ki güzel kızım, Altay'ın iyi bir avukata ihtiyacı varmış. Senin dilin de.. maşallah.." babam bana ima yapıp gıcık verirken gözlerimi kısmış ona bakıyordum.

Trip atacağımı anladığı zaman lafı çevirmeye çalıştı "Maşallah iyisin diyorum mesleğinde, anlaşırsınız diye umuyor abin?"

Başımı onaylar şekilde sallarken Altay'ın bakışlarını üzerimde hissediyordum, gözlerimi onunla buluşturdum.

"Arkama bakmaya ihtiyaç duymadan güvenebileceğim birisi lazım bana, arkadaşımın kardeşinden iyisini bulamam herhalde?" Altay'ın söylediği şey ile dudaklarımı birbirine bastırdım.

"Biraz fazla uğraştırır.. gibi.." sonuçta o bir futbolcuydu, bir sürü davası falan olurdu yani.. ne yalan söyleyeyim pek uğraşmak istemezdim.