លោកប្ដីសាតាន ( complete )

ភាគទី ០៨ :

រឿង « លោកប្ដីសាតាន »
ភាគទី ០៨ : ដាក់ទោស 🔞 !
_____________
    ស្ទើតែពេញមួយថ្ងៃ នាយជុងគុកអង្គុយសង្ងំធ្វើការក្នុងបន្ទប់ឥតចេញមកខាងក្រៅ ឬបើកទ្វារដើរចេញទៅណាឡើយ ។ ដោយហេតុថាការងារវាមានច្រើនទើបតម្រូវនាយត្រូវធ្វើឲរួចរាល់ គួបផ្សំនិងការអៀន
ជីមីនផងដែរនោះ ទើបនាយមិនព្រមចេញមកខាង ក្រៅតែម្ដង ។
       ក្រាក !
     សម្លេងបើកទ្វារនៃបន្ទប់នាយជុងគុកលាន់លឺយ៉ាងរងំដែលម្ចាស់សមីខ្លួនជាបើកដោយផ្ទាល់ក្រោយ ការងារត្រូវបានបញ្ចប់ ។ នាយបង្វែរខ្លួនបិទទ្វារបាន ត្រឹមសឹមនិងបាញ់ក្រសែរភ្នែកមើលទៅកាន់បន្ទប់ គេងរបស់ពួកគេទាំងពីរ ។   
    ឃើញដូច្នេះនាយមិនបង្អង់ចាំយូរក៏ឈានជើងដើររកយឺត ក្នុងគោលបំណងរកមើលជីមីនថាវេលានេះទៅ ណាបាត់ហើយ ហេតុអ្វីបានជាស្ងាត់ម្ល៉េះ ?
    « ជីមីន !...ជីមីនលឺយើងហៅដែរឬទេ ? » ជុងគុកដើរសព្វកន្លៀតផ្ទះដោយហៅឈ្មោះភរិយាឥតដាច់ខណៈដែលមិនទទួលបានការឆ្លើយតបមកវិញ
    « ជីមីន ! »
   ជុងគុកស្រដីឡើងហៅឈ្មោះភរិយាម្ដងទៀតខណៈ ក្នុងដួងចិត្តចាប់ផ្ដើមភិតភ័យនិងព្រួយបារម្ភក្នុងពេលតែមួយ ខ្លាចថាជីមីននិងមានគ្រោះថ្នាក់ម្ដងទៀត ដោយសារតែការធ្វេសប្រហែសរបស់នាយ ។
    « ជុងគុកខ្ញុំនៅទីនេះ លោកហៅខ្ញុំមានការអ្វីមែន ទេ ?» ខណៈដែលពេលនោះជីមីនក៏មិនដឹងថាចេញ ពីកន្លៀតណា រំលេចរូបរាងតូចច្រឡឹងចេញមកតប សម្ដីរបស់ជុងគុកដោយទឹកនៃការចង់ដឹង ។
     ឃើញដូច្នេះជុងគុកប្រញាប់ស្ទុះម្នីម្នាររត់មករកជីមីនដោយតក់ក្រហល់ សឹមនិងត្រដាងដៃមាំអោបរឹតរាង កាយជីមីន រួចទម្លាក់ស្នាមថើបមួយខ្សឺតលើថ្ងាសរបស់ជីមីនបញ្ជាក់ឲឃើញពីភាពព្រួយបារម្ភ ។
     « អឹប..សឺត ! ឯងទើបតែមកពីណា ? » បបូរ មាត់ស្ដើងមានមន្តស្នេហ៍បន្ទន់ទម្លាក់ស្នាមថើបដោយភាពផ្អែមល្ហែមជាលើកដំបូង ខណៈដែលកាយវិការទាំង នេះបណ្ដាលឲជីមីនត្រូវចងចិញ្ចឹមដោយភាពមិនយល់សេចក្ដី ។
      « ខ្ញុំ..ខ្ញុំទើបតែមកពីខាងក្រោម ! » ជីមីនស្ទាក់ ស្ទើរកពាក្យសម្ដីតបវិញសឹងមិនឃើញ ព្រោះមិនទាន់ទទួល យកបានភ្លាមៗ ប៉ុន្តែក៏លើកដៃអោបតបស្វាមីខ្លួនវិញព្រោះខ្លាចថារូបនាយនិងអន់ចិត្តនូវភាពប្រងើយកន្ដើយរបស់គេ ។
     « យើងបារម្ភណាស់..សឺត ! » ពោលចប់នាយសង្ហារ ជុងគុកក៏ឆ្មក់ស្នាមថើបលើថ្ពាល់ជីមីនមួយខ្សឺតទៀតសឹមនិងលើកបីចូលទៅក្នុងបន្ទប់គេងវិញ ដោយមិនមានការអនុញ្ញាតពីនាយតូច ។
    _បន្ទប់គេង_
     ស្ថិតនៅក្នុងបន្ទប់ដ៏ធំទូលាយ មានផាសុខភាពនិងស្រស់ស្អាត នាពេលនេះជុងគុកកំពុងគេងនៅលើគ្រែជាមួយភរិយាដោយភ្ជាប់ជាមួយស្នាមញញឹមខុស  ប្លែកពីរាល់ដង ខណៈឯដៃទាំងគូរបស់នាយបានលើកមកឱបរាងកាយជីមីនពេញរង្វង់ដៃ ។
      « លោកកើតអីមែនទេ ជុងគុក ? » ជីមីនស្រដីឡើងដោយមានចម្ងល់មកកាន់ស្វាមី ដែលសុខត្រូវនាយចាប់អោបប្រៀបដូចជាមានរឿងអ្វីមួយ ។
      « គេងទៅយើងអស់កម្លាំង យើងចង់សម្រាក ! » ជុងគុកឆ្លើយតបមកនាយតូចវិញដោយបិទភ្នែកទាំងសង ខាង ខណៈដែរច្រមុះកំពុងតែស្រូបក្លិនដ៏ក្រអូបពីដង ខ្លួនជីមីនដោយស្នាមញញឹម ។
      « បាទលោក ! » ជីមីនយល់ស្រប មិនឆ្លើយជំទាស់រួចរូបគេក៏បានលើកដៃតូចៗរបស់ខ្លួន ឱបរឹតលើរាង កាយស្វាមី សឹមនិងបិទភ្នែកគេងជាមួយគ្នាយ៉ាងស្កប់ស្កល់ ។
     _រសៀល_
     រសៀលថ្ងៃបាក់ខែងចូលទ្រនំក៏បានឆៀងចូលមកដល់រំលេចឃើញព្រះអាទិត្យពណ៍ក្រហមដ៏ស្រស់ថ្លាលើផ្ទៃ មេឃ ។ នៅក្នុងបន្ទប់ ជុងគុកគេងលើគ្រែពូកតែម្នាក់ ឯងដោយដៃទាំងសងខងចាប់ផ្ដើមរាវរកមើលរាង កាយភរិយាដោយបិទភ្នែកមិនទាន់បើកនៅឡើយ ។
    « ជីមីន ! » នាយម្នីម្នារឆាប់ស្ទុះងើបឡើងទាំងតក់ ក្រហល់ ហាក់ដូចជាក្នុងអារម្មណ៍បាត់ជីមីនមិនបាន ។ នាយបារម្ភ នាយភ័យខ្លាំងណាស់ពេលដឹងថាជីមីនមិននៅក្បែរខ្លួននាយបែបនេះ ព្រោះខ្លាចថាជីមីននិងលួចដើរចេញទៅខាងក្រៅតែម្នាក់ឯងនិងកើតហេតុមិនល្អម្ដងទៀត ។
    « ចំមែនហើយក្មេងនេះហៅមិនដែលឆ្លើយទេ ! » នាយជុងគុកចាប់ផ្ដើមក្រពុលមុខខឹងនិងបារម្ភក្នុងពេលតែមួយ សឹមនិងរូតរះងើបចុះពីគ្រែពូកតម្រង់មកបើកទ្វារបន្ទប់រួចចេញទៅខាងក្រៅបាត់ ។
    « ជីមីន...ជីមីន ! » ជុងគុករត់ចុះមកខាងក្រោយយ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល រួចបញ្ចេញសម្លឹងមាំដ៏រឹង កំព្រឹសស្រែកហៅឈ្មោះភរិយាដោយក្ដីបារម្ភនិងអួលណែនក្នុងដួងចិត្ត ។ បេះដូងចាប់ផ្ដើមលោតខុសចង្វាក់ភ័យខ្លាចនិងព្រួយបារម្ភ ដែលកាយវិការទាំង នេះមិនដែលមានពីមុនមកឡើយ ។
    « អ្នកបម្រើ ! » កំហឹងនៅក្នុងខ្លួនចាប់ផ្ដើមពុះឡើងឥតបរិមាណ បណ្ដាលឲនាយជុងគុកត្រូវស្រែកឡើងមួយវាសដោយក្ដីក្រោធខឹង ។ ខណៈឯអ្នកបម្រើទាំង អស់ក្នុងភូមិគ្រឹះបានចេញមកប្រមូលផ្ដុំគ្នា តាមសម្ដីចាហ្វាយ ។
    « ជីមីនភរិយាយើងបាត់ទៅបាត់ហើយ ? » ជុងគុកបញ្ចេញភាពជាបុរសដោយស្មោះត្រង់ ពោលសម្ដីភរិយាដ៏ពិរោះចោទសួរមកកាន់បាវបម្រើដោយការចង់ដឹង ។
    « ច៎ា..ច៎ាស ! គឺអ្នកប្រុសតូចបានចេញទៅផ្សារតាំងពីមួយម៉ោងមុនមកម្ល៉េះ ! » ភាពជាម៉ែដោះដែលស្និតស្នាលក្នុងគ្រួសារជាងគេគាត់ក៏បានរៀបរាប់ប្រាប់តាម ដំណើរដើមទង ព្រោះយល់ដឹងច្បាស់ដល់អារម្មណ៍របស់ជុងគុកនាពេលនេះ ។
    « ភរិយាយើងទាំងមូលទៅណាមកណា ហេតុអ្វីក៏គ្មានអ្នកទំនុកបម្រុងបែបនេះ ហាស ? » នាយប្រែជាឃោរឃៅស្រែកឡើងដោយក្ដីក្រោធខឹង គេពិតជាឃ្មើសចិត្តណាស់ដែលបាវបម្រើមិនយល់ពីស្ថានការ ដែលកំពុងកើតឡើងលើជីមីនដូច្នេះ ។
    « គឺ..គឺ..ពួកខ្ញុំសុំទោសផង អ្នកប្រុសដែលធ្វេសប្រហែលដូច្នេះ ! » ម៉ែដោះស្រដីឡើងម្ដងទៀតដោយដឹងកំហុស ព្រោះអ្នកបម្រើផ្សេងៗគ្មានអ្នកណាហ៊ានហើបសម្ដីជាមួយឡើយ ទើបរូបគាត់ចេញមុខមកជួយដោះស្រាយ ។
     « ហឺុយ ! » រូបនាយមិនដឹងថាត្រូវធ្វើយ៉ាងដូច ម្ដេចឡើយ ដូច្នេះមានតែស្រែកបន្ធូរអារម្មណ៍រង់ចាំភរិយាត្រឡប់មកវិញ ដ្បិតនៅក្នុងអារម្មណ៍កំពុងតែព្រួយបារម្ភខ្លាំងក៏ដោយ ។
     « ជុងគុកមានរឿងអីកើតឡើងនៅក្នុងផ្ទះមែន ទេ ? ហេតុអ្វីអ្នកបម្រើមកអង្គុយជុំគ្នាបែបនេះ ? » ខណៈពេលដែលស្ថានការកំពុងតែវវឹកខ្លាំងផងដែរនោះ សម្លេងនៃកាយតូចបានបន្លឺឡើងឆ្វាចលាន់លឺអ្នកដល់ត្រចៀកនាយជុងគុក ស្របជាមួយសំណួរចោទសួរជាច្រើន ដោយការចង់ដឹងដំណើរដើមទង ។
     « ជីមីន ! »
     វិនាទីនេះ ជុងគុកឈរគាំងស្ទើតែលែងដំណើរការសរសៃឈាមនៅក្នុងខ្លួន ក្រោយបានឃើញជីមីនឈរនៅមាត់ទ្វារផ្ទះចោទសួរមកកាន់នាយដូច្នេះ ។ ជុងគុកម្នីរម្នារូតរះដើរតម្រង់មករកជីមីនយ៉ាងញាប់ជើង ខណៈពេលមកនាយរូបនាយបានប្រើកម្លាំងដៃចាប់បីរាងកាយនាយតូចចូលក្នុងរង្វង់ដៃមាំ សឹមនិងពាំនាំយកទៅបន្ទប់គេងដោយមុខក្រម៉ូវ ។
     _បន្ទប់គេង_
      ផឹប !
    កម្លាំងដៃធ្ងន់ ទម្លាក់រាងកាយភរិយាដោយមិនថ្នម ព្រោះក្នុងចិត្តកំពុងឆាបឆេះដោយក្ដីក្រោធខឹងចំពោះភរិយាស្លូតត្រង់របស់នាយ ។ នាយខឹងហើយក៏បារម្ភក្នុងពេលតែមួយ ព្រោះមិនចង់ឲជីមីនចេញទៅណា
មកណាដោយគ្មានរូបគេនៅក្បែរឡើយ ព្រោះជីមីនមិនបានដឹងឡើយថា សុង ហ៊ុនជាអ្នកណាឲប្រាកដទលបរូបនាយចេះតែហាមជារឿយៗ ព្រោះមិនចង់ឲនាយល្អិតម្នាក់នេះមានគ្រោះថ្នាក់ ។
    « អ្នកណាឲឯងដើរចេញទៅក្រៅតែម្នាក់ឯង ? ហេតុអ្វីមិនស្ដាប់សម្ដីយើងខ្លះ ឯងក៏ដឹងមែនទេថាវាគ្មានសុវត្ថិភាពទេ ! » សម្ដីត្រជាក់ស្រេបលាយឡំជាមួយភាពខឹង បានបន្លឺសាជាថ្មីម្ដងទៀតមកកាន់នាយតូច បណ្ដាលឲជីមីនត្រូវស្ងាត់តាមសម្ដីស្វាមី ។ 
     ជីមីនអោនមុខចុះ ព្រមទទួលកំហុសដោយមិនហើបមាត់ប្រកែកសូម្បីមួយម៉ាត់ ព្រោះរូបគេដឹងថាខុសដែលមិនស្ដាប់សម្ដីស្វាមី ប៉ុន្តែការដែលរូបគេធ្វើ បែបនេះវាក៏មានហេតុផលដែរ ។
     « ហេតុអីមិនឆ្លើយ ? មិនលឺយើងសួរទេហេស ! » ជុងគុកប្រែសម្លេងជារឹងកំព្រឹស ស្រែកសម្លុតមក កាន់ភរិយាដោយបាត់បង់ម្ចាស់ការ ។ រូបនាយពិតជាស្អប់ខ្លាំងណាស់ រាល់ពេលដែរនាយសួរជីមីនមិនចង់ឆ្លើយតបនោះទេ ។
      « គឺ..គឺខ្ញុំសុំទោសផង ដែលមិនស្ដាប់សម្ដីលោកប៉ុន្តែចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅខ្ញុំឈប់ធ្វើដូចនោះទៀតហើយខ្ញុំសន្យារ ហឹក.. » ជាតិជាអូមេហ្គាវាហាក់ទន់ជ្រាយខ្លាំងណាស់ សម្រាប់រូបគេដែលមិនអាចទទួលរងនៅពាក្យសម្ដីខ្លាំងៗបាន គ្មានហេតុផលណាដែលថាមិនទឹកភ្នែកនោះទេ ព្រោះជាតិជាមនុស្សប្រភេទនោះវាហាក់ទន់ជ្រាយខុសធម្មតា ដូច្នេះរូបគេងាយនិងស្រក់ទឹកភ្នែកដោយប្រការណាមួយដែលប៉ះពាល់ដល់អារម្មណ៍ខ្លាំង ។
       « ឆាប់ដោះខោអាវចេញ ហើយដេកកន្ធែងជើងឲធំ....ឯងនេះបើមិនបានដាក់ទោស មិនស្ដាប់សម្ដីយើងឡើយ ដូច្នេះហើយមានតែវិធីនេះមួយទេដែលមិនធ្ងន់ធ្ងរ ! » នាយសង្ហារញញឹមចុងមាត់ដោយត្រេតត្រអាលបូករួមជាមួយអារម្មណ៍ខឹងសម្បារ ដែលកំពុងពុះកញ្រ្ជោលក្នុងសតិអារម្មណ៍ ដែលវាមិនអាចហាមឃាត់ចិត្តរបស់នាយឲទប់ជាប់បាន ។
      ជីមីនស្ដាប់សម្ដីស្វាមី ព្រមយល់ស្របតាមដោយ មិនមានលក្ខខណ្ឌប្រកែក ព្រោះមិនចង់ឲស្វាមីឃ្មើសចិត្តនិងរូបគេម្ដងទៀត ទើបមានតែវិធីនេះមួយទេដែលមិនសូវធ្ងន់ធ្ងរ ។
      « ស្អាតណាស់..ជុ..ជុ » ជុងគុកឈរមើលគ្រប់សកម្មភាពរបស់ភរិយាដោយមិនព្រិចស្រទាប់ភ្នែក ព្រោះរាងកាយប្រពន្ធនាយវាស្អាតលើសពីការរំពឹង ។ បបូរមាត់ស្ដើងរំលេចចេញនូវសម្លេងជញ្ជាក់ដោយភាពខិលខូច ដែលដឹកនាំដោយតណ្ហា ។ បណ្ដាលឲរូបនាយហាមចិត្តមិនបានក៏អោនចូរខ្លួនមកគេងលើពូកជាមួយនាយតូច ។
      « អូនស្អាតណាស់ដឹងទេ ! ប្រពន្ធសម្លាញ់ » ភាពខិលច្រឡឺមរបស់នាយបានរំលេចចេញមកនាពេលនេះទាំងអស់បង្ហាញឲប្រពន្ធបានជើញពីភាពត្រេតត្រអាល ។ សម្ដីថ្វីមាត់ប្រើល្បូងចិត្តជីមីនឲអន្លង់ អន្លោចតាមគ្មានការប្រកែក សឹមនិងចាប់ផ្ដើមដំណើរ ការដ៏ក្ដៅគគុក ។
     ដៃមាំមានសរសៃរបស់ជុងគុកបានលើកមកអង្អែលថ្នមៗលើសាច់សខ្ចីរបស់ជីមីនដោយភ្លើតភ្លើន
សឹមនិងបង្អូសចុះក្រោមយឺតៗបង្កើនភាពស្រលបស្រាលឲកាន់តែដុតកម្លោចឡើង ។
       « សឺត..ជុប..ក្រអូបណាស់ ! » បបូរមាត់ស្ដើងមានមន្តស្នេហ៍បានទម្លាក់មកប្រថប់ថើបលើថ្ពាល់ទន់របស់ជីមីនដោយថ្នមៗ ខណៈដែរច្រមុះសងខាងបានស្រូបយកក្លិនក្រអូបមិនចេះណាយ ។
       វិនាទីបន្ទាប់នាយជុងគុកក៏បាន ក្រោកឈរឡើងចេញពីគ្រែរួចចុះកខាងក្រោមក្បែរ សឹមនិងចាប់ផ្ដើមដោះសម្លៀកបំពាក់លើដងខ្លួនរបស់នាយ បន្សល់ទុកតែរាងកាយទទេរស្អាតគ្មានអ្វីបិទបាំង រំលេចឲឃើញនូវសាច់ដុំក្បាលពោះកង់ៗគួរឲចង់ស្ទាប អ្វីដែលពិសេសគឺភាពរឹងរបស់នាយ កំពុងតែតម្លើងមាឌ
រីកធំលើសពីកាស្មាន ។
       « លោកហេតុអីវាធំម្ល៉េះ ? ខ្ញុំ..ខ្ញុំ.. ! » ជីមីនបើកភ្នែកធំៗនឹកស្មានមិនត្រូវពីទំហំរបស់ស្វាមីខ្លួន បើសិនប្រៀបធៀបជាមួយរបស់គេ វាពិតជាខុសគ្នាខ្លាំងណាស់ រូបគេពិតជាញញើតមិនចង់សាកវាម្ដងទៀតឡើយ ថ្វីត្បិតធ្លាប់រួមរ័ក្សច្រើនលើកជាមួយស្វាមីក៏ ដោយ ។
      « អូនខ្លាចមែនទេ ប្រពន្ធសម្លាញ់ ! ហឹម » ជុងគុកចិទសួរសារជាថ្មីមកកាន់ភរិយាដោយលួចសើចក្នុងចិត្ត ព្រោះការដែលជីមីនធ្វើបែបវាកាន់តែធ្វើឲអារម្មណ៍នៃតណ្ហានាយពុះកញ្រ្ជោលឡើងឥតអតិបរិមារ ។ ដៃមាំរបស់នាយក៏បានលើកមកអោបលើចង្កេះកាយតូច អង្អែលវាថ្នមៗដោយការលួងលោម។    
       « រាងតិចតួចតែប៉ុណ្ណោះ ! » ជីមីនឆ្លើយតបដោយកុហកលាយឡំជាមួួយការសើចញឹមៗបញ្ជាក់ពីភាពមិនពិតមកកាន់ស្វាមី ព្រោះមិនចង់ឲរូបនាយបានដឹងឡើយថារូបគេពិតជាខ្លាចមែន ។ ជុងគុកមិនតបដោយគ្រាន់តែសើចតិចៗក្នុងបំពង់ក សឹមនិងទម្លាក់គេងទៅលើពូក រួចកន្ធែងជើងធំល្មមរង់ចាំជីមីនផ្ដល់ក្ដីសុខខ្លួន ។
      « ចាប់ផ្ដើមវាទៅ ប្រពន្ធសម្លាញ់ ! » លុះទទួលបានសម្ដីពីស្វាមីដូច្នេះ ជីមីនមិនប្រកែកឬរង់ចាំយូរក៏បានធ្វើតាមសម្ដីរបស់ស្វាមី ដើម្បីឲនាយទទួលបានភាពក្ដីសុខដែលចេញពីរូបគេផ្ទាល់ ។
     ម្រាមដៃតូចបានលើកមកចាប់ច្របាច់អង្អែលថ្នមលើភាពរឹងមាំរបស់ស្វាមី សឹមនិងសាប់វាខ្លាំងៗដែលបង្កជាសម្លេងឲជុងគុកថ្ងូរឡើងដោយក្ដីសុខស្រួល ។
      « អ្ហា..សឺត..ស្រួលណាស់ប្រពន្ធសម្លាញ់ខ្លាំងមក
អ្ហាស... » នាយស្រែកខ្លាំងលាន់លឺសម្លេងពេញបន្ទប់ខណៈដែលក្នុងអារម្មណ៍កំពុងអន្ទះសារឲជីមីនបន្ថែមកម្លាំងដៃទៀត ព្រោះគោលដៅកំពុងនិងរៀបផ្ទះចេញមក ។
     ក្រោយបានទទួលដឹងថាស្វាមីរៀបនិងដល់គោល ដៅបញ្ចេញមកហើយ ជីមីនមិនបង្អង់ចាំយូរស្ទុះងើបយ៉ាងលឿនមកអង្គុយលើចង្កេះមាំរបស់ស្វាមី សឹមនិងបុកស៊កបញ្ចូលភាពរឹងមាំរបស់ជុងគុកចូលក្នុងរន្ធរបស់ខ្លួនដោយឯកឯង បណ្ដាលឲទឹកកាមត្រូវផ្ទុះចេញមក ខណៈដែរជីមីនបានអុកតែបន្តិច ។
     « សឺត..ចេញហើយ អ្ហា...ស្រួលណាស់ ! » នាយជុងគុកក្រហឹមដើមកថ្ងូចថ្ងូរដោយភាពមានសេចក្ដី សុខជ្រាបពេលរាងកាយទាំងមូល សឹមនិងចាប់ចង្កេះនាយតូចជាប់ប្ដូរឲមកគេងក្រោមទ្រូងនាយវិញម្ដង វិនាទីបន្ទាប់ចង្កេះមាំមានកម្លាំងបានបុកសម្រុកយកខ្លាំងឥតគណនា ។
     « អ្ហាស..លោកធ្វើវាមួយទៅ..សឺត ! ខ្ញុំអួល ! »
ជីមីនដកដង្ហើមស្ទើដង្ហក់ខ្យល់ក្នុងពេលតែមួយ ភាពឈឺចាប់និងអួលណែនរត់ប្រណាំងគ្នាត្រង់ចំណុចផ្សារភា្ជប់ តែមិនអាចធ្វើអីបានមានតែបណ្ដាោយឲស្វាមីបុកសម្រុកតាមចិត្តចង់ ។
      « អ្ហា...តឹងណែនល្អខ្លាំងណាស់ ប្រពន្ធបង សឹត ! » ជុងគុកខាំមាតើខំប្រឹងសម្រុកបុកបញ្ចូលឥតសម្ចៃកម្លាំង ព្រោះភាពសុខស្រួលកាន់តែកើតមាន ឡើង រាល់ពេលនាយបុកបញ្ចូលម្ដងៗ ។
      « អ្ហាស..លោកមួយ អ្ហឹម..គ្មានអ្នកណាមកដណ្ដើមទេ សឺត ! » រាងកាយជីមីនត្រូវរលាក់ខ្លាំងៗដោយសារការបុកសម្រុកខ្លាំងៗរបស់ស្វាមី បបូរមាត់ក៏ហើបស្រែកឡើងដោយសុខស្រួលលាយនិងអួលណែន ខណៈឯដៃទាំងគូរបានលើកមកទប់និងដើម ទ្រូងរបស់ស្វាមីថ្ងូររហឹមៗក្បែរត្រចៀកនាយជុងគុក ។
       « អ្ហា.......អ្ហាស..សឺត..ហឹម..ចេញ..ចេញហើយ ! » សម្រែកផ្ដាច់ទឹកចុងក្រោយនៃជុងគុកលាន់លឺយ៉ាងរងំក្នុងបន្ទប់ទាំងមូលយ៉ាងមានសេចក្ដី សុខ ។ នាយសង្ហារដកដង្ហើមដង្ហក់ខ្យល់ ខណៈឯភាពរឹងមាំកំពុងបាញ់បញ្ចូលនូវទឹកខាប់សៗចូលទៅក្នុងរន្ធតូចជីមីនឥតមានដាច់មួយដំណក់ណា ។
      « លោកបានហើយ ខ្ញុំហត់ខ្លាំងណាស់ទៅមិនរួចទេ ! » ជីមីនស្រដីឡើងដោយភាពហត់ អង្វរមកកាន់ស្វាមីដើម្បីនាយបញ្ឈប់រឿងទាំងនោះទៀត ។ ម្រាមដៃតូចៗបានបង្អូសមកចំណុចខាងក្រោម រួចរៀបនិងចាប់ភាពរឹងមាំស្វាមីដកចេញទៅហើយ ប៉ុន្តែ...
       « អូនកុំគិតសូម្បីថាបងស្ដាប់តាមសម្ដីអូនឲសោះ ប្រពន្ធសម្លាញ់ ជុប ! » នាយជុងគុកញញឹមចុងមាត់ដោយមានប្តៀប ប្ដូរសព្វននាមប្រែជាពាក្យថ្មី
បង្កើតជាចម្ងល់ឲនាយតូចមើលមុខសឹងមិនចំ ។
       « អ្ហាស..ជុងគុកលោកធ្វើវាទៀតហើយឬ ហឹម.. សឺត ! » ជីមីនបិទភ្នែកត្អួញត្អែរដាក់ស្វាមីដោយមុខជូរ ខណៈដែលនាយមិនស្ដាប់សម្ដីខ្លួន ។
       វេលានោះផងដែរ សង្រ្គាមស្នេហ៍លើគ្រែពូកក៏ បានចាប់ផ្ដើមម្ដងទៀតយ៉ាងក្ដៅគគុកឥតគណនា ។ ទឹកខាប់សៗរបស់ជុងគុកបានបាញ់បញ្ចូលក្នុងខ្លួន
ជីមីនជាច្រើនហូហែរ ខណៈឯជីមីនដេកដង្ហក់ខ្យល់ម្ដងៗដោយភាពនឿយហត់ ។
       « ជុងគុកបានហើយ..ហឹម..ខ្ញុំពិតជាហត់ខ្លាំងណាស់ » នាយតូចរអ៊ូរទាំដោយការឃ្មើសចិត្តចំពោះស្វាមី ដែលនាយមិនស្ដាប់តាមសម្ដីរបស់គេ រឹតតែហាមនាយកាន់តែផ្កើន វិធីតែមួយគឹមានតែយល់ស្របតាម ទោះបីជាចង់ប្រឆាំងក៏គ្មានន័យ ។
        « អឹម...ប៉ុណ្ណឹងក៏បានដែរ យើងយល់ដល់ឯងម្ដងទៅចុះ ជុប ! » នាយសង្ហារយល់ចិត្តភរិយាទើបយល់ស្របតាមដោយមិនប្រកែក ព្រោះយល់ដឹងច្បាស់ថានាយតូចប្រាកដជាហត់ ដូច្នេះហើយនាយត្រូវតែយល់ចិត្តតាមភរិយា ។
        « លោកខ្ញុំឃ្លាន តើលោកអាចទៅធ្វើអីឲខ្ញុំញុំាបន្តិចបានទេ ? » ម្រាមដៃតូចៗរបស់នាយល្អិតលើកមកឱបរឹតរាងកាយស្វាមីដោយក្ដីអង្វរកព្រោះនេះយប់ ដែរហើយ រូបគេមិនទាន់បានទទួលទាននោះទេ ។
         « យើងមិនចេះធ្វើទេឯងក៏ដឹង ចឹងឯងទៅធ្វើវាខ្លួនឯងទៅ ! » នាយជុងគុកបញ្ជួសដើម្បីឲនាយល្អិតកាន់តែបាក់ស្បាតរកកលទឹកភ្នែក នាយដឹងយ៉ាងច្បាស់ថានាយតូចកំពុងតែឈឺ ប៉ុន្តែរូបនាយក៏មិនដឹងថាធ្វើយ៉ាងណាដែរ ព្រោះរូបនាយមិនចេះធ្វើម្ហូបពិតមែន ។
         « តែខ្ញុំឈឺមិនទាន់បាត់នៅឡើយទេ លោកក៏ដឹង ! » ជីមីនប្រែទឹកមុខរកកលចង់យំមួយរំពេញ ដែលប្រការនេះធ្វើឲជុងគុកត្រូវសើចដោយគ្រឺតខ្នាញ់ហលយក៏មិនយល់ថាហេតុអ្វីពដលនេះជិមីនគួរឲស្រឡាញ់ម្ល៉េះ ។
         « បើចឹងញាំុបងជំនួសទៅ ធានាថាឆ្ងាញ់ជាប់ មាត់ ! » នាយកាន់តែបានចិត្ត ឌឺដងនាយតូចឥតញញើត ព្រោះចង់ដឹងថាក្មេងម្នាក់នេះនិងធ្វើដូចម្ដេចចំពោះរូបនាយបន្តទៀត ។
          «.....» ជីមីននៅស្ងៀមនិងមិននិយាយអ្វីបន្តទៀតឡើយ ព្រោះអន់ចិត្តដែលរូបនាយលេងសើចខុសស្ថានការ មិនដឹងទេឬថាគេអន់ចិត្ត ។ គេពិតជាឃ្លានខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែរូបនាយធ្វើដូចជារឿងលេង សើចទៅវិញ ។
         « គេងទៅចាំយើងទៅធ្វើអោយឲញាំុ ជុប ! »
____________
បុរសផ្អែមល្ហែម 😆💞
30 vote for next episode 💖
និពន្ធដោយ : ស៊ូ មីន