Once Upon A Summer (Summertime Saga Series #1)

Kabanata 01

I was roaming around the mall for almost three hours. My boss ordered me to buy some home essentials. Hindi naman ako nahihirapan kasi may listahan naman siyang pinadala sa 'kin. Ang kaso nga lang ay nakakapagod ng sobra ngunit naaalala kong wala pala akong karapatang magreklamo kahit napapagod na ako. I have to save for my graduation. Hindi naman pwedeng lahat iaasa ko kay Lala lalo na't may mga gamot din siyang dapat bilhin. 

I was in the middle of walking when my stomach started aching. I ignored the pain. I needed to work. I had to hustle. I had to save for my graduation and college fees. I disregarded the disturbing stomach ache and continued walking while holding the plastics and bags of my purchased essentials. 

Hanggang sa mas lalo itong sumakit. Pinagpawisan na ako at ramdam ko na ang panghihina pero patuloy parin ako sa paglalakad. Kahit na pinagtitinginan na ako ng mga tao ay patuloy parin ako sa paglalakad dala-dala ang mga pinamili. 

Until I couldn't take it anymore. I felt conscious and bothered. I know that I'm not presentable enough right now. Namamasa na ang mukha ko sa pawis at sobrang lakas kong maglakad. Normal na eksena sa isang katulad kong busy araw-araw. Bakit parang big deal sa kanila 'yon?! Unusual ba 'yon?! Why do people kept staring at me and whispered something?! Lahat ng grupo ng mga taong nadadaraanan ko ay pinagtitinginan ako at pinag-uusapan. Halatang-halata naman sa mga kinikilos nila! Tss! 

Kung kanina ay kaya kong ipagsawalang-bahala, ngayon ay hindi na! I stopped walking and put my things on the ground. Tumigil lang talaga ako para tingnan nang masama ang mga taong kanina pa nakatitig sa 'kin. Mas lalo tuloy nila akong pinagtitinginan! Kinakabahan ako baka may nagawa akong mali habang nasa loob? O baka may kamukha akong kriminal? Bakit ba kasi nila ako pinagtitinginan?! Hindi ako madaling makaramdam ng hiya ngunit ngayon ay nagsisimula na. 

"Don't move, Miss."

I froze when I heard a manly voice behind me commanding me not to move. Bakit? Wala pa naman akong pera! I have money but this is not mine! It's my boss'! 

"K-kuya, pasensya na po pero wala po akong dalang sariling p-pera!" I nervously informed him, stuttering. Dinumog ng kakaibang kaba ang dibdib ko. 

"And if y-you're wondering kung kanino itong mga pinamili ko. H-hindi po ito sa 'kin! Sa a-amo ko po ito! W-wala po akong p-pera!" I added, explaining why I brought so many things. 

I stopped when I heard him chuckling. My body stilled when he wrapped a jacket around my waist. I turned around and unbelievably looked at him. 

"Don't worry. I won't rob your money," he simply said and gave me a small smile.

I looked at the jacket wrapped in my waist and then at him. blinked twice. I was confused why he did this. He scratched the back of his head and gazed uneasily at my waist. I looked at his back. Mangilan-ngilan nalang ang nakatitig sa 'min ngayon. 

"Uhm... you're having... a r-red spot," he stated shyly, making his cheeks and ears turned red. 

Nanlaki kaagad ang mga mata ko sa sinabi niya. It took a minutes before my mind digested what he just said! I even checked my butt at tama nga siya! I had red stain all over my off-white above the knee short! Putangina! Nakakahiya! Uminit kaagad ang pisngi ko dahil sa pangyayari! No wonder people kept staring at me earlier! I was even embarrassed to look at him! Kailangan kong makawala sa paningin nila! Puta! Gusto ko nalang lamunin ng lupa ngayon at ngayon din.