•Past III•

638 74 2
                                    


"ဟန်ဘင်း ရားမနေ့ကတော့ပိုကီကတအားစားကောင်းတာသိလား"

"အော်ဟုတ်လား"

ဆိုပြီးဆံပင်လေးတေကိုလာဖွတဲ့ ဟန်ဘင်းဟာပုံမှန်ပါဘဲဒါပေမယ့် မက်သရူးကသာထူးဆန်းပြီးရင်ခုန်နေတာ မက်သရူးကောင်းကောင်းသိပါတယ်ဟန်ဘင်းကလူတိုင်းကိုအဲ့လိုဆက်ဆံတယ် တအားသဘောကောင်းပြီးပြီးပြည့်စုံတဲ့လူသားလေးတစ်ယောက်ပါ

"ဒါနဲ့ မနေ့ကဘာလို့မလိုက်တာလဲ"

မက်သရူး သိချင်မိတယ် သဘောကျနေတဲ့သူများရှိနေတာလား တစ်စုံတစ်ယောက်နဲ့တွေ့ရမှာမလို့လားဆိုတာကို

"အော် မနေ့ကရုတ်တရက်ကြီးလုပ်စရာပေါ်လာလို့ပါ မက်သရူးစိတ်မဆိုးဘူးမလား"

အဲ့လိုမေးလိုက်တော့မက်သရူးခေါင်းငုံ့လိုက်ပြီးပါးမို့လေးတေရဲသွားတာကို ဖုံးလိုက်တယ်

"ငါကဘာလို့စိတ်ဆိုးရမှာလဲ"

အမှန်တိုင်းပြောရင်စိတ်ဆိုးတာထက် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိတာပါ မက်သရူးဘက်က ဟန်ဘင်းကိုသူငယ်ချင်းအဆင့်ထက် ပိုတွေးပေမယ့် ဟန်ဘင်းကတော့မက်သရူးကို အခင်ဆုံးသူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အပြင်မမြင်ဘူးလေ

ထိုအချိန် ထယ်ရယ်အခန်းထဲကိုပြေးဝင်လာပြီး

"အားးး ရှန်ရစ်ခီ ရစ်ခီရှန်ရေ"

ဟန်ဘင်းနဲ့မက်သရူးမှာအလန်တကြားဂျူနီယာဘေးနာမည်အော်လာထဲကပြောမယ်စကားတေနားမထော်ချင်တော့ပါဘူး ချစ်ကြောင်းတေပြောပြတော့
မယ် ထယ်ရယ်ဟာသူတို့နှစ်ယောက်ကို ဒီလိုတေပြောပေမယ့် အပြင်မှာတော့သူနဲ့ ရစ်ခီဟာစကားသေချာတောင်မပြောဖူးပါဘူး

ထိုအချိန်သူတို့သုံးယောက်ရှေ့ကို ကျန်းဟောက်ဆိုတဲ့ကျောင်းသားသစ်က ရုတ်တရက်လာမေးတယ်

"ရစ်ခီ ရန်ဖြစ်လို့လား"

မက်သရူးနဲထယ်ရယ်ကကြောင်နေတယ် ဘာလို့ဆိုပြောင်းလာပြီးကထဲကဘယ်သူနဲ့မှအရောတဝင်မနေပဲ တသီးတခြားခွဲထွက်နေတတ်လို့ပင်ဖြစ်တယ်

ထိုအချိန် ဟန်ဘင်းကပဲ

"ရန်ဖြစ်တာလားတဲ့မေးနေတယ်ဖြေလိုက်အုံးလေ ထယ်ရယ်"

But when he walks in, I am loved!Where stories live. Discover now