39|Powrót

917 29 12
                                    

Minęły jakieś 3 dni odkąd nasz bohater, Marek odebrał wolne. Te dni minęły szybko i spokojnie.

~Pov Natalia~

Otworzyłam oczy i ujrzałam przed sobą zaspaną twarz Marka, byliśmy w siebie wtuleni, tak że nie mogłam się od niego odsunąć.

- Dzień dobry - powiedział zaspany Marek całując mnie w policzek

- Dzień dobry - uśmiechnęłam się

- Jak ci się spało? - zapytał

- Hm... no nie wiem, chyba dobrze - zaśmiałam się cicho

- Chyba? - podniósł głowę i popatrzył na mnie

- Żartuje! Wyspałam się więc to najważniejsze chyba - odpowiedziałam

- Oczywiście, że najważniejsze. Moja królowa musi być wyspana - uśmiechnął się

- Ty to naprawdę głupi jesteś - zaśmiałam się

- Takiego mnie pokochałaś - powiedział

- No z tym to się musze zgodzić - potwierdziłam 

- Pójdę zrobić śniadanie - próbowałam wstać, ale Marek mi to uniemożliwił, łapiąc mnie za rękę gdy już wstawałam

- Nie. Dzisiaj ty odpoczywasz - powiedział i wstał, następnie wyszedł, więc zostało mu tylko czekać

Gdy czekałam na śniadanie zaczęłam myśleć, czy już się nie przeprowadzić do siebie, bo w sumie już się dobrze czuje, a nie chce Markowi robić kłopotu.

- Natalia? Słyszysz mnie? - pojawił się nagle przede mną Marek

- Co? Nie zauważyłam że wszedłeś - odpowiedziałam trochę zdziwiona

- Może dlatego, że się zamyśliłaś i straciłaś kontakt ze światem? - zapytał

~Pov Marek~

- Śniadanie gotowe! - krzyknąłem kładąc talerze na stół

Usiadłem przy stole i byłem zdziwiony, że Natalia nie wychodzi z sypialni, ale może zasnęła.
Wstałem z krzesła i poszedłem sprawdzić dlaczego nie odpowiada.

- Natalia? - powiedziałem gdy stanąłem w sypialni przy drzwiach

- Halo? Natalka

Ona nic nie odpowiedziała, tylko patrzyła się przed siebie w martwy punkt. Podszedłem do niej bliżej i uklęknąłem, położyłem rękę na jej ręce.

- Natalia? Wszystko w porządku?

Dalej nic.

- Natalia? Słyszysz mnie? - pogładziłem ją lekko po ręce

- Co? Nie zauważyłam, że wszedłeś - odpowiedziała

- Może dlatego, że się zamyśliłaś i straciłaś kontakt ze światem? - zapytałem

- Przepraszam

Na ciebie zawsze mogę liczyć - Natalia i MarekOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz