2.bölüm-BURADA

845 25 1
                                    

eve geldim kapıyı bir iki defa tıklatım 4. Çalışımda annem kapıyı açtı,

Annem: hoş geldin

*Hoş buldum

Annem: geç kaldın dersin falan mı uzadı?

*Hayır seda'yla kütüphaneye gittim, ama çok yorgun olduğum için geri geldim

Annem: anladım, istersen akşam yemeğini hazırlayana kadar odanda biraz dinlen ne dersin?

*Aslında iyi olur, ama sana yardım etmek istiyorum

Annem: ben hallederim

*Hayır yardım edebilirim

Annem: sen geç dinlen, hem sen yorgun olunca işleri düzgün yapamıyorsun

*Peki, yemek hazır olunca beni çağırırsın

Annem: tamam

...

Odama çıktım üstümü çıkardım duşa girdim. Suyun altında dünden beri olanları düşündüm, ne zaman boş bir vaktim olsa kendimle çelişir tartışırdım. Bu vakit 2 dakika olsa bile hep yaşadığım şeyleri tekrar tekrar düşünürüm o korkutucu kâbus, sonra can'ın bana bakışları, okulda gördüğüm kâbus  normalde böyle şeyleri pek takmam ama kendi kendime neler oluyor diye söylendim. duştan çıktıktan sonra üstüme zümrüt yeşili gecelik takımımı giyidim, saçlarımı topladım ve biraz yatağıma uzandım. Yavaş yavaş gözüm kapanıyordu o kadar uykum gelmişti ki istemsizce gözüm kapanıyordu.

-onu buraya getir Mârid, şahit olsun ki, o en büyük kurbanımız.

"Baba izin verde onu kendim öldüreyim"

-hayır ona dokunma Mârid kabilesinin prensi de olsan kabilen için bir kurbanı tek başına öldüremezsin bu ihanet olur

"Emredersin baba"

-Artık gidebilirsin zaten o hep bizimle birlikte

"Emredersiniz baba"

...

Annem: ahsen kızım hadi uyan

* Biraz daha lütfen

Annem: olmaz yemek hazır hadi gel ben çıkıyorum uyuma! gel

*Tamam anne geliyorum, off

merdivenlerden aşağıya indim babam işten gelmişti onu görünce mutlu oluyordum, yüzüme baktı gülümseyerek konuşmaya başladı.

Babam: günaydın prenses hazretleri

*Günaydın baba

Babam: kızım uyanmasaydın neredeyse sabah olacak, saat  20:30

*Ne! o kadar oldu mu?

 EL MÂRİD ÂZÂB-Î CÂÂN 1Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin