Onu engellemiştim evet. Sinirimi çok bozmuştu. Neredeyse 3 gündür konuşmuyorduk. Engelide kaldırmak istemiyordum.
2 günlük tatil sonrası, pazartesi günü okula gitmek için hazırlandım. Bir kaç şey atıştırdım ve evden çıktım. Kulaklıklarımı da kulağıma taktım ve okula doğru yürümeye başladım.
______________________________________
Okula vardığım da onu, okulun giriş kapısın da gördüm. Beni beklediğini biliyordum. Ordan geçersem beni görecekti. Bu yüzden okulun arka kapısından içeriye geçmek kararı aldım. Okulun arka kapısına doğru hızlı ve aceleci bir tavırla yürümeye başladım.
Okulun arka kapısı bodrum kata açılıyordu. Burdan nefret ediyordum. Hızla merdivenlere doğru adım atarken birisi beni kolumdan tutarak kendine çekti. O kadar ani olmuştu ki, hiç bir şey yapamadım.
Yüzüne baktım. Bu Bartuydu. Sinirle yüzüne baktım. Bileklerimden tutarak beni yeniden kendine çekti.
"Seni salak, aptal. Korkudan ödüm bokuma karıştı yaa" dedim. Sinirle. Kahkaha attı bu sözlerime.
"Hadi neyse şaka bir yana da. Beni affeticek'misin?" Dedi. Utanarak. Gülümsedim.
"Sen utana biliyormusun yaa" dedim. Gülümsedim. Gülümsedi.
"Eeh yani, eee beni affettinmi?" Dedi. Düşünüyormuş gibi yaptım.
"Hmm bilemiyorum." Dedim. Dudaklarına büzerek bana baktım aslında tatlı değil çok komik olmuştu bu şekilde. Kendimi gülmemek için zar zor tutmuştum.
"Neyse tamam, affettim." Dedim. Yere bakarak. Gülümsedi ve bana sıkıca sarıldı. O kadar sıkı sarılmıştı ki, nefes alamıyordum neredeyse.
"Fikirimi değiştirmeden beni bırak derim" zar zor nefes alarak söyledim. Geri çekildi ve gülmeye başladı. Çok güzel gülüyordu.
"Hadi buradan gidelim, zaten sevmiyorum burayı. Ve sen de sevmiyorsun" dedi. Bana göz kırparak. Merdivenlere yöneldim.
