ცელქი ბიჭი (JIKOOK)

№14

რომ კარგი სიზმრები ენახათ...იქაც ერთად....

დილას რომ ავდექი როგორც ყოველთვის ჯონგუკი ჩემს გვერდით არ იწვა... მაგრამ მაინც მოვიკრიბე ძალა და საწოლიდან ავდექი და თავი მოვიწესრიგე...
ჯონგუკმა ჩემი ცხოვრება ფერადი გახადა მაგრამ როდესაც ის ჩემს გვერდით არ არის ჩემი თვალებიდან ცხოვრება ისევ ისეთი შავ თეთრი ხდება და ცხოვრებას აზრი ეკარგება იმ დროში ვბრუნდები როდესაც 13 წლის პატარა ბიჭი ვიყავი და ჩემა შეყვარებულმა დამტოვა რომელსაც მართლა ვუყვარდი მაგრამ მითხრა რომ მატკენდა და ის მე არ მიმსახურებდა და ვერ იქნებოდა ჩემს გვერდით ეს ყველაზე მტკივნეული დღეები იყო...

თუნდაც მამაჩემი ჩემს გამო გარდაიცვალა რადგან მანქანამ დამარტყა და მას გულმა დაარტყა და ეს ჩემი ბრალი იყო... ყველაფერი მაგ დღიდან დაიწყო ჩემი ცხოვრება...იმ პატარა 10 წლის პატარა ჯიმინის ცხოვრებას აზრი დაეკარგა...გრძნობები გაქრა...და ამის გამო თავიც დამისერია რომ რამე მეგრძნო ყველაფერი გაშავდა...
არა არ ვფიქრობდი რომ დეპრესია მქონდა....დედასთვის რომც მეთქვა ვერ გამიგებდა..., უბრალოდ მთელი დღე ბედნიერი ვიყავი და მოვიდოდა ღამე როდესაც ყველას ეძინა მთვარეს ვუყურებდი და მას ველაპარაკებოდი... ვტიროდი...ხო ბიჭებსაც გვტკივა და ვგრძნობთ...ყიველი დღე ესეთი იყო ძალიან გვიან ვიძინებდი და სიცოცხლის დამთავრება მსურდა...ჩემს ტანსაც ვერ ვიტანდი და მინდოდა რომ უფრო ლამაზი ვყოფილიყავი...ჩემს თავს ვაშიმშილებდი და ვამბობდი რომ უბრალოდ არ მიყვარდა ჭამა...ჩემს თავს სარკეში რომ ვუყურებდი მეზიზღებოდა... ყველაფერი მეზიზღებოდა... ყველაფერი გარდა მთვარესა და მუსიკისა და იმ გოგოსა რომელსაც ლინე ერქვა...

ფიქრებში ჩათრეულ ჯიმინს ტელეფონის ხმაზე ნამდვილ ქვეყანაში დაბრუნება მოუწია....

-გისმენთ?
-ჰეი ჯიმინ არემი ვარ...
-ხო რახდება?
-მანქანა მიგაკითხავს და სავაჭრო ცენტრში წაგიყვანს
-რატომ?
-ჯონგუკის ბრძანება...
-კარგი... მადლობა
-არაფრის...ჰეი შემთხვევით ხომ არ ტიროდი?
-ჰაჰაჰა მე? არა კაცო ხმა მაქ ეგეთი?
-ხო რავი
-არა კაცო...კაი ნახვამდის.
-ნახვამდის