№11

306 19 9
                                    

დილას კარებზე ბრახუნით გავიღვიძე,ეს სოჰი იყო ჯანდაბა....
-ჯონგუკ გაიღვიძე!!
-რა..ხდება? ვინაა?
-სოჰია!
-ჯანდაბა....ადექი მალე!
-და რას ეტყვი???
-რამეს მოვიფიქრებ
-ჯანდაბა...

ჯონგუკი კარებთან მივიდა და გააღო სოჰი შემოვარდა გაწითლებული და ანერვიულებული

-რა ხდება? აქ..ქ?
-მისმინე დედ-
-დედა? ხომ ვიცოდი ყველაფერი დღეს დაზუსტდა ყოჩაღ! ჯიმინი ყოჩაღ,შენ კი არვიცი რა გითხრა!
-ეს...დედა აგიხს-
-მოკეტე!გადით სახლიდან მეორე სახლში იცხოვრეთ არ დამენახოთ თვალით
-სოჰ-
-ვერ გაიგე ჯიმინ? წ ა დ ი თ!

-მიდი ჩაიცვი ჯიმინ და წავედით!
-კარგი…

-დედა…
-ახლა არა...შენ ისევ ჩემი შვილი ხარ მე ყველანაირად მიგიღებ მაგრამ ახლა არა გთხოვ
-კარგი მაპატიე…

ჯონგუკმა მანქანაში ჩამსვა და სადღაც შორს წავედით არვიცი სად მაგრამ როდესაც დანიშნულების ადგილზე მივედით და სახლს შევხედე როგორ გამოიყურებოდა ცოტა შემეშინდა… შავი თეთრი მუქი წითელი და ნაცრისფერი,სხვა ფერები არ არსებობს? თუ კარგი ფერების პალიტრა არ მიცეს რა ჯანდაბა….

სახლში შესვლის მერე მოვთავსდით…ჯონგუკს ვთხოვე ოთახი გამოეყო მაგრამ აზრი არ აქვს…მაინც მის გვერდით მომიწევს დაწოლა…არაფერი არ გაგვიკეთებია…ის უბრალოდ ტელევიზორს უყურებდა და ხმას არ ოღებდა რამოდენიმე ჯერ არემა დაურეკა მგონი... არვიცი რაზე საუბრობენ მაგრამ არაუშავს…
საჭმელი ვჭამეთ…ისევ არ მომაქცია ყურადღება რომ ვუთხარი რომ დასაძინებლად მივდიოდი დამაიგნორა…

ტანსაცმელი გამოვიცვალე და ნაზ აბრეშუმის პიაჟამა ჩავიცვი…დავწექი და ფიქირის გარეშე გადავეშვი ძილში არვიცი რატომ მაგრამ ძალიან გადაღლილი ვგრძნობდი თავს…რამოდენიმე საათის შემდეგ ხმაურმა გამოაღვიძა…ჯონგუკი დავინახე…ტყავის კურტკა, შავი ჯინსები,ჩექმები ეცვა…

-რა ხდება?
-არაფერი ძილი განაგრძე მოვალ მალე…
-კარგი ფრთხილად იყავი
-არ ინერვიულო…

ჯონგუკი მომიახლოვდა შუბლზე მაკოცა და გატრიალდა დავინახე უკან იარაღი ედო ვიცოდი რაც ხდებოდა მაგრამ არ შევიმჩნიე…ახლა ჩემი წამება იწყება, როგორ დავიღალე ამ ბიჭით ყოველთვის რაღაც შარს ეძებს…იქნებ რა მოუვიდეს ახლა ამას.

გარეთ გამოვედი არემი და ათობით და ასობით ადამიანი დავინახე რომელიც მე მელოდებოდა მანქანაში ჩავსხედით და დავიძარით…ეს ძალიან სახიფათო იყო…შეიძლება უკან ვეღარასოდეს დავბრუნდებულიყავი როგორიც მაშინ მამაჩემი მაგრამ ეს მხოლოდ და მხოლოდ იმისთვის რომ ეს მათ ვაზღვევინო

მალევე მივედით სადღაც დიდ კლუბთან ეს იმ კაცს ეკუთვნოდა…დაცვა ადვილად გავიარეთ ეს ყველაზე და ყველაფერი ადვილი იყო მე არემი და რამოდენიმე კაცი შემოვიდა დანარჩენები ჩასაფრებულები იყვნენ ან უბრალოდ ადგილს აზღვევდნენ…

შიგნით შესვლის თანავე კინაღამ გული ამერია…ვფიცავ…ქალები რომლებიც ბოძებზე ცეკვავდნენ არამარტო ქალები კაცებიც... ჩემნაირი ახალგაზრდები რომლებიც ნარკოტიკისგან გათიშულები იყვნენ…მოკლედ ეს ადგილი გულს მირევდა…
შიგნით კლუბშიც გვყავდა ჩვენი ხალხი.... რის მეშვეობითაც შევძელით მთავარ ხალხთან შესვლა…დიდი კაცები იყვნენ მუხლებზე კი ახალგაზრდა ბიჭები და გოგოები ესვათ…პედოფილია!(უკაცრავად ჯონგუკ ხომ არ დაგავიწყდა ჯიმინი რამდენი წლისა?)
შუა ცენტრში მთავარი იჯდა და აი ისიც ვისაც ვეძებდი…ვიცოდი რომ ვერ მიცნობდა და ახლოს დავჯექი მის გვერდით…სასმელი შევუკვეთე…მარტო მე ვიყავი არემი გარეთ კლუბში მელოდებოდა იმ ხალხთან ერთად რადგან მათ ადვილად იცნობდნენ…ამ კაცმა ლაპარაკი დაიწყო რადგან მისთვის უცნობი ვიყავი

-ჰეი ბიჭუნავ…ვისი ძუკნა ხარ? რაღაც არ მეცნობი
-ძუკნა? მე რა 100$ ბოზი ხომ არ გგონი ვარ... ერთ-ერთი ცნობილი ადამინის შვილი ვარ
-ვისი შვილი ხარ?მაინც ასე რომ ტლიკინებ?
-ჯეონის
-ჯონგუკ?
-გამოიცანი…
-და…
-არც კი გაბედო ახლა შენ ჩემთან ერთად წამოხვალ

იარაღი მუცელთან დავადე....ნეტა მისი სახე გენახათ ასე მეგონა პატარა ბავშვი იყო რომელსაც უთხარი რომ გუდიანი მოვიდოდა და წაიყვანდა…მგონი ჩაიფსა

-კა…რგი წყნარად!
-წავედით...შენ დაცვას ეტყვი რომ არ გჭირდება ისინი მე შენი ახლო მეგობრის შვილი ვარ და ჩემთან საუბარი გსურს მარტო გასაგებია?
-კი

________013________
💀

ცელქი ბიჭი (JIKOOK)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon