Cigarette \yoonmin\

/yirmi bir/

Yazarın ağzından;

Kanepede boylu boyunca uzanan çocuk yavaş yavaş gözlerini açmıştı. Başı ağrıyordu ve ne olduğunu hatta nerde olduğunu bile hatırlamıyordu.
Bir süre kendine gelmeye çalışmıştı, başı ve omzu çok fazla ağrıyordu.
Hala kanepede uzanır bir şekildeyken elini kafasına götürmüş hafifçe ovmuştu. Ardından eli hala başındayken gözlerini tamamen açmış etrafına bakmıştı. Kendi evinde değildi.

Sonrasında hatırladı dışarıya kedilerine mama almak için çıktığını ve yolda bayıldığını. Ama onu buraya kim getirmişti ki?
Etrafa bakıp nerde olduğunu anlamaya çalışırken yavaş bir şekilde omzuna dikkat ederek oturur pozisyona gelmiş etrafa bakmaya devam etmişti.
Burayı tanıyordu.
Ardından beyni daha yeni çalışmaya başlıyor gibi hatırlamıştı.
Jiminin eviydi burası. Hatırlaması uzun sürsede hatırlamıştı. Her ne kadar şuan jimine çok fazla sinirli olsa da başka birisinin evinde olmamak onu mutlu etmişti. En azından evine getirildiği kişiyi tanıyordu.

Bu sırada banyonun kapısı açılmış içeriden elindeki ilaç kutularına bakarak yürüyen jimini görmüştü. Jimini görmek onu her ne kadar mutlu etsede şuan onunla konuşmuyordu. Bu yüzden yüzünü en soğuk ve nefret dolu şekle getirmiş gerçekten soğuk bir şekilde jimine bakmıştı. Jimin banyonun kapısını elindeki ilaç kutularına bakarak kapatmış kapının önünde durmuştu. Elindeki kutunun arka kısmında yazan ve yoongiyi asla ilgilendirmeyen yazıları okuyor gibi görünüyordu.
Jimin en sonunda mırıldanarak kafasını kaldırmış onu izleyen yoongiyle karşılaşmıştı. Uyanık olduğunu fark etmemiş olmalı ki yüzünü şaşkın bir hale getirmişti.

"Oh.. uyandın mı?"

"Yoo uyuyorum hala, görmüyor musun?"

"Sana ilaç getirdim ama önce yemek yemelisin. Ben bir şeyler hazırladım onları ye. Kalkabilir misin? Kalkamazsan buraya getireyim?"

Hızlı hızlı sorgular bir şekilde konuşmuş merak dolu bakışlarıyla yoongiye bakmıştı. Yoongi soğukluğundan asla ödün vermiyordu. Ve bunu jiminde sonunda fark etmiş garip bir şekilde bakmıştı yoongiye.

"Neden böyle bakıyorsun?"

"Nasıl geldim ben buraya?"

Bakışlarına kıyasla meraklı çıkan sesiyle konuşmuş jimin ise bakışlarını görmezden gelmeye çalışarak yoongiye yaklaşmış yanına oturmuştu.
Elindeki ilaçlarıda önündeki sehpaya bırakmış yoongiye dönmüştü.

"Kapıda kötü gözüküyordun, benimle de konuşmadığını için ne olduğunu merak ettim peşinden geldim. Geldiğimde yerde yatıyordun. Sonra kucağıma alarak seni buraya getirdim işte"

"Merak ettiğin için mi? Ne olduğunu en iyi senin bilmen gerekmez mi?"

Jimin yoonginin dediğini anlamamıştı. Kesinlikle beyni şuan durmuştu ne olduğunu ne dediğini anlamıyordu.

"Senin hiç bir şeyini istemiyorum jimin siktir git!"

"Tanrım, niye böyle davranıyorsun yanlış bir şey mi yaptım."

Yoongi ayağa kalkacak iken jimin onu durdurmuş kolundan tutarak olduğu yere tekrar oturtmuştu.
Jiminin sanki dün akşam hiç bir şey olmamış gibi konuşması yoongiyi o kadar sinirlendirmişti ki histerik ve dalga geçiyormuş gibi gülmüştü.
Jimin anlamıyordu. Neden güldüğünü ve neden ona böyle davrandığını anlamıyordu.

"Hiç bir şey bilmiyormuş gibi davranma bunların sorumlusu sensin"

"Güzelim.. dün akşam yanlış bir şey mi söyledim? Biraz içmiştim ne olduğunu hatırlamıyorum?"