Etrafım karanlık dı yanım dan birileri gelip geçiyor ama onları göremiyordum karanlık ta sonra bir anda etraf aydınlandı insanları gördüm ama gözleri siyah kumaşlarla kapalıydı ama sanki hiç sıkıntı yokmuş gibi yürüyüp geçiyorlardı , neden herkesin gözleri kör ilk defa bu kadar kişiyi yan yana görüyorum ama halleri çok garip neden böyleler .
Aniden koluma dokunan biriyle dikkatim dağıldı ve hızla arkamı döndüm , gördüğüm kişiyle ağlamaya başladım çok özlemiştim onu ve karşımdaydı , şimdi anlamıştım herkes neden tuhaf çünkü gerçek değiller. Bunların hepsi rüyaydı çünkü annem karşımday dı ama o ölmüştü , belki de ben de öldüm hoş hayat bu kadar acı yaşatmakla yetinir miydi ki bana, anneme sarıldım gerçek olmadığını bile bile
, "mis kokulu kızım" deyip saçımı okşadı bir tek o yapardı bunu, ondan ayrıldığım da insanları gösterdim, "onların neden gözleri bağlı" dedim
bir tek ona konuşuyordum sesim çıkıyordu "bu senin bilinç altın sen söyle neden "dediğinde düşünmeye başladı sonra dan aklıma oturdu her şey
"çünkü onlar kör benim acılarıma kör beni görmüyorlar yanımdan geçip giderler sadece acı verirler " dememle ağlamam bir oldu " anne beni bir tek sen ve abim gördü ama hayat sizi de bana fazla gördü aldı sizi benden , anne ben o kadar mı sevilmeye layık bir insan değilim "
"kızım biliyorum şuan herkes her şey sana kötü geliyor ama eminim bir gün tüm acılarının üstesinden geleceksin ve kendine mutlu bir hayat kuracaksın, gün gelecek sana acı çektirenler acı çekerken sen onları izleyeceksin"
"o zamanda ben onlara kör olucam "
"hayır sen gözlerini aç ve kötülerin acı çekişlerini izle güzel kızım"
"tamam anne sırf bunun için direneceğim "
"afferim benim kızıma seninle gurur duyuyorum" son kez sarıldı "şimdi ben gidiyorum,kendine dikkat et"
"gitmesen"
"gitmek zorundayım"
"ben gelsem"
"senin gelmen için daha zaman var "
"gitme"
Ama gitmişti etraf kararmıştı ve annem gitmişti
...
göğsümde baskı yapan ellerle kendime geliyordum , öksürmeye başlamam la birinin " sonun da" deyip derin bir nefes aldığını duydum. boğazım tuzdan sonra acısı daha geçmeden suya maruz kalınca iyice acısını vermişti, öksürmekten gözümden yaş geliyordu. Altımda hissetiğim soğuklukla soğuk bir yerde yattığımı hissettim , gözlerim buğusu biraz daha geçtiğinde olduğum yere baktım ,havuzun mermer kısmında yatıyordum
ağzımdan aynı zamanda yutuğum suların bir kısmı çıkmıştı başım dönüyordu, tekrar kendimden geçeceğimi hissetim , ağzımda metalik bir tat aldığımda dudağımdan ayrılıp çenemden yere damladığını hissetim. gözlerim kapanırken tek duyduğum
"ne oluyor , bu kan da ne ? ne oluyor sana bana bak kendine gel " ama cevap veremeden bayılmıştım , hoş kendimde de olsam cevap veremezdim
... DEMİRDEN
o kadar sinirlenmiştim ki kızın konuşamadığını unutmuştum, hatırladığımdaysa ona kağıt verdim ama o şerefsiz babasını satmak istemedi o nu korudu sanki ben bulamayacaktım , o it benden kaçamazdı kızı elimde mutlaka kendini ele verecekti , bulduğumdaysa onu mahvedeceğim ölmeyi dileyecek ama ona o kadar kolay ölüm yoktu ölmek için yalvaracaktı ayağımın dibin de ,gittikçe sinirleniyordum bir de bu kız o iti koruyunca gözüm kararmıştı o adam benim hayatımdan çok şey çaldı bana ödeyeceği can borcu vardı.
Onu kolundan tutup odadan çıkardım çırpın sada fayda etmedi o iti katili savunmadan önce düşünecekti , havuzun olduğu getirdim onu kapıyı açıp ittim sonra yanına gidip saçından tutup başını önce suya sokup nefessiz kalmasını sağladım. daha sonra bunla yetinmeyip onu ayağa kaldırdım ve onu suya attım amacım ıslanmasını sağlamaktı kapıyı üstüne kitliyicektim cezası soğuk olacaktı üşüyecekti dayanılmaz olduğunda, bana söylemek için kendisi gelmek isteyecekti.
ama öyle olmadı , kızı attığımda çırpınmaya başladı bu beklediğim bir şeydi kapıya adımlayıp gittim kapıdan çıkacağım anda ona baktım ama beklemediğim bir şeyle karşılaştım. kız gittikçe hareketlerini yavaşlatıyordu suyun dibinde öylece çökmüştü . kahretsin bu kız yüzme bilmiyor muydu. uzay damı yaşıyordu bu kız, koşarak havuzun önüne gelip düşünmeden atladım. suya dalıp yanına gittiğimde bilinci gitmişti, hemen kucaklayıp suyun dışındaki mermere yatırdım . çok su yutmuştu göğsüne baskı yapıp yardımcı olmaya çalıştım , kendine gelmiyordu biraz daha devam ettim ama olmuyordu bir türlü kendine gelmiyor
" kendine gel be kızım hadi" deyip devam ettim ama gelmiyordu, son seçenek suni teneffüs denedim biraz uğraştırdıktan kendine gelmeye başladığını hissetim öksürmeye başladığında derin bir nefes aldım
" sonun da" tamam ona düşman olabilirim ama ölmesini sağlayacak bir suç işlememişti.
öksürmeye devam ediyordu ,onu izlerken birden gördüğüm şeyle kaşlarımı çattım dudağında su yerine kan damladığında korkuyla yutkundum. Bu da ney şimdi neden kan geldi neyi var bu kızın boğulmadan sonra kan gelmez ki yani daha önce görmedim
"ne oluyor , bu kanda ne? ne oluyor sana" bu kıza ne oluyordu bayılmalar kan kusmalar, bir şeyi bir hastalığımı vardı. kafası yana düştüğünde yine bayılmıştı. doktoru aradım tekrar ve kızı odaya taşıdım.
...
doktor geldi bu sefer yanın da bir hemşire de vardı bu sefer kızın kıyafetleriyle o ilgilenmişti. kızı tedavi edip yanıma geldiler ikisinin de yüzleri düşüktü neler oluyor
" ne oluyor doktor yüzünüz hayırlı bir şey söyleyecek gibi değil"
"kıza gerekli müdahaleyi yaptım şuan lık durumu iyi ama neden kan kustuğuyla ilgili bir sonuç şuan size söyleyemem , test için kan aldım teste çıkanlarla bir rahatsızlığı varmı yok mu öğrenmek mümkün geri kalanı hemşire anlatsa daha iyi olur"
hemşireye bakıp "sizi dinliyorum dedim"
"kızın kıyafetlerini değiştirir ken bazı şeylerle karşılaştım" dediğinde üzülmüş gibiydi gözlerini kaçırdı ,ne söyleyecekse söyleyemiyor gibiydi.
" ne tür şeyler"
"efendim kızın vücudun da morluklar darp izleri vardı ve bir kaç eskiye dayanan yaralar"
"ne nasıl" dediğim de şaşkındım, kim den yara almış kim darp etmişti düşündüğüm şey olamaz dı dimi, yok ya babası yapmış olamaz dı o babası herkes den saklamıştı korumak için
"tamam siz alınması gereken ilaç varsa yazın verin çocuklara, test sonuçlarından sonra haber bekliyorum" dediğimde onları dışarıda bırakıp kızın olduğu odaya girdim.
"inat etmeyip şu kağıda bir şeyler yazsan seninle ilgili karar vermek daha kolay olacak ama sen hep susuyorsun , gözlerinle bana bir şey anlatamazsın anlatsan da ben anlamam"
deyip yüzünü inceledim, kitapçıda ilk gördüğümde inkar edemem etkilenmiştim. şimdi koşullar değişti, o melek görüntüsünün altında gerçekten melek mi vardı yoksa şeytan mı bilmiyordum.
"mağ dem sen anlatmıyorsun, ben sana anlattırmasını bilirim" dediğim de onun yanına gittim. saçları yüzüne düşmüştü, parmaklarımla saçlarını yüzünden çektim. kucağıma aldım zaten zayıftı hafif ti de ve odadan çıkardım onu kokusu burnuma geldiğinde hafif tebessüm etmemi sağlamıştı ama hemen kendimi topladım
