Kafamı sıraya gömüp ağlamaya başladım. Her şeyden uzak olmak istiyordum ne yapacağımı bilmiyordum. Her şeyden, herkesten nefret ediyordum.
Minho ağladığımı görünce sustu. Ders başlayınca bile kafamı sıraya gömmüş hocayı dinlemiyordum.
Zil çalınca ayağa kalktım ve lavaboya gittim. Minho'nun beni boğmaya çalıştığı kovaya baktım.
Kalbimdeki yara daha çok büyüdü...
Elimi yüzümü yıkayıp artık su almak için yine kantine gittim. Minho yüzünden kantinden su alamamıştım. Kantine girer girmez fısıldamalar duydum.
"Bu Minho yu döven çocuk değil mi?"
"Çok sert vurdu ama.."
"İyi ki vurmuş.. birinin Minho'ya haddini bildirmesi gerekiyordu."
Gözümü sıkıca kapatıp yumruğumu sıktım. Su alıp kantinden çıktım. Artık dayanamıyordum.
İntihar edecektim...bu son kararımdı.
Yine sırama geçtiğim de Minho bana seslendi.
M- Ne o? Yine bana vurmayacak mısın?
H-...
Ona bakıp göz devirdim. Minho ise yüzünü benimkine yaklaştırdı.
M- Vursana yine!
Sesimi çıkarmayınca daha çok bağırdı.
M- Sevdiğin çocuğu tüm okulun önünde rezil etsene!! Yine yapsana !!
Onu itip sıramdan kalktım. Bir şeyler yemek için yine kantine yöneldim. Daha doğrusu yemeği kafamı dağıtmak için yiyecektim.
Ramen alıp duvar tarafı en arka masaya oturdum. Ama Minho beni bulup yine yanıma geldi. Tüm yemekhane bize odaklanmış durumdaydı.
M- Han kime diyorum.. sevdiğin çocuğu tüm insanların önünde rezil etmeyi seversin sen yapsana yine, hadi?
Yüzünü benimkine yaklaştırınca bende ona baktım nefesini yüzümde hissediyordum.
M- Hadi!
Ellerimi Minho'nun yüzüne götürdüm ve ona daha çok yaklaştım. Dudağını öptüm. Ölmeden önce yapmak istediğim tek şeyi yaptım.
Tüm yemekhane şok olmuş bize bakıyordu. Minho itiraz etmedi. Onu öpmeyi bırakınca belki de son kez sarıldım. Kokusunu içime çektim.
H- Ben...ne diyeceğimi bilmiyorum. Sadece...herkesten...herkesten nefret ediyorum. Kendimden bile. Gideceğim bir daha geri gelmeyeceğim. Özür dilerim. Gerçekten özür dilerim.
Koşarak oradan uzaklaştım. Minho dahil çoğu kişi arkamdan bana bakıyordu.
Okulun çatısına çıktım. Kızılımsı saçlarımı arkaya attım ve tüm yaşadıklarımı düşündüm. Dudaklarımın yalayıp bir kaç adım attım. Kendimi boşluğa bırakmak için biraz daha ilerledim.
Belki de bir daha açamayacağım gözlerimi kapattım...
***
(Yazım yanlışı varsa kusura bakmayın)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.