Unicode
"ထယ်ယောင်း နင်အခုထလိုက်တာကောင်းမယ်နော် မဟုတ်ရင် ပထမဆုံးကျောင်းတက်တဲ့ရက်မှာတင်နောက်ကျနေလိမ့်မယ်ဟဲ့ ထစမ်းပါလို့"
အစ်မဖြစ်သူကင်မ်ယွန်းမီရဲ့စကားကို
မကြားသလိုပင်စောင်ကိုခေါင်းအထိ
ဆွဲခြုံလိုက်တဲ့ထယ်ယောင်းပါလေ။
"ယောင်္ကျား မနက်စာ အဆင့်သင့်ဖြစ်နေပြီ
ယွန်းဂျင်ကိုပါကျွေးပြီးတခါတည်းကျောင်း
ပို့ခဲ့နော် ဆရာမကိုလည်းဂရုစိုက်ဖို့ပြောခဲ့ဦး"
ယွန်းမီလည်းထယ်ယောင်းကိုမနှိုးနေတော့ပဲ
သူမအမျိုးသားနဲ့သားအတွက်မနက်စာနဲ့ထမင်းဘူးကိုသာပြင်ဆင်နေလိုက်သည်။
"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ ထယ်ယောင်းအိပ်ပါစေ
ယွန်းရဲ့ စောပါသေးတယ် သူ့အတွက်မုန့်ဖိုး
လည်းလုံလုံလောက်လောက်ထည့်ပေးလိုက်နော်"
လူကြီးလူကောင်းဆန်တဲ့ယွန်းမီရဲ့
အမျိုးသားဟာသိပ်ကိုစိတ်သဘောထားပြည့်၀ပြီးနွေးထွေးတဲ့လူတစ်ယောက်ပင်။
"ထယ်ထယ်ကအခုထိမထသေးတာလား
ယွန်းဂျင်တောင်နိုးနေလို့မနက်စာစားနေပြီကို"
အေးဆေးပြီးတည်ငြိမ်တဲ့ကင်မ်ယွန်းမီနဲ့စိတ်သဘောထားပြည့်၀တဲ့ဟန်ဂျင်ယောတို့ရဲ့သားလေးဟန်ယွန်းဂျင်ကလွန်စွာမှချစ်ဖို့ကောင်းပေသည်။
"ထပါပြီဗျာ
မနက်စာစားစရာမလိုတော့ဘူး
မမရဲ့အသံနဲ့တင်ဗိုက်တင်းနေပြီ"
"ဒါဆိုလည်းမစားနဲ့တော့ ကျောင်းသွားလေ"
"မစားလို့တော့ဘယ်ဖြစ်မလဲ" ဆိုကာ
ထမင်းကိုခပ်မြန်မြန်စားနေလေသည်။
"ထယ်ယောင်း ကျောင်းကားစီစဉ်ပေးရမလား"
"ဟာ ယောက်ဖကလည်း ကျွန်တော်က
ကလေးမှမဟုတ်တာ Bus နဲ့ပဲသွားမယ်"
"ယွန်းဂျင်တောင်ကျောင်းကားနဲ့သွားတာ
ထယ်ထယ်လည်းကျောင်းကားနဲ့သွားလေ"
"ထယ်ထယ်ကယွန်းဂျင်လို
ကလေးလေးမှမဟုတ်ပဲကွာ"
သူတို့ရဲ့မနက်ခင်းလေးဟာ
ဤကဲ့သို့ပြည့်စုံလို့နေခဲ့သည်။
VOCÊ ESTÁ LENDO
MY MAN
FanficJeon JungKook × Kim TaeHyung TopKook / Vottom KookV Myanmar Fanfiction Zawgyi + Unicode ( Own creation )
