Anarchy boys

Πώς τα έκανα πάλι έτσι (21)

Ναταλία pov

Γύρισα σπίτι και τους είχα όλους στο σαλόνι.
Αν:" Γεια σου Ναταλακι εμείς πάμε μέσα"
Αλ:"Νατ έλα κάτσε λίγο πρέπει να σου πω"
Πήγα έκατσα στον καναπέ δίπλα στο Άλεξ και περίμενα να μου πει.
Αρ:"Λοιπόν Νατ, θυμάσαι αυτό που έγινε τις προάλλες στο κλαμπ?"
Ν:"Ναι τι;"
Αλ:" Ωραία, να το πάρουμε από την αρχή. Εγώ και ο Άρης εδώ και καιρό είμαστε σε μια αναρχική ομάδα. Εκείνη την μέρα, είχε κανονιστεί να κάνουμε χαμό στο κέντρο. Ξέραμε ότι θα πάτε σε κλάμπ αλλά δεν ξέραμε σε ποιο. Όταν μπήκαμε στο μαγαζί και σας ακούσαμε χάσαμε την γη κάτω από τα πόδια μας. Δεν θέλαμε να σας το πούμε γιατί δεν θέλαμε να σας φέρουμε σε κίνδυνο.  Συγνώμη" είπε και έσκυψε το κεφάλι, κρατώντας μου το χέρι, ενώ ο Άρης είχε πέσει πίσω στον καναπέ και είχε κλείσει τα μάτια του.
Δεν μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου. Δεν έχω θυμώσει. Βασικά έχω νευριάσει λίγο αλλά δεν τους κατηγορώ. Τους καταλαβαίνω. Ούτε εγώ ήθελα να πω στον Άλεξ ή σε κάποιον άλλον για αυτά τα μυνήματα που παρεμπιπτόντως δεν έχουν σταματήσει απλά δεν τα βλέπω. Ναι στο θέμα μας σηκώθηκα και σήκωσα και τον Άλεξ και μετά τον Άρη. Με κοίταξαν ανέκφραστοι. Έκανα μιτακια και τους πήρα και τους δύο αγκαλιά. Ξαφνιάστηκαν αλλά ανταπέδωσαν στην αγκαλιά. Αφού τους άφησα με ρώτησε ο Άρης
Αρ:"Δεν θυμώσες;"
Ν:"Όχι, γιατί καταλαβαίνω τον λόγο"
Αλ:"Αχ πάλι καλά. Άντε τράβα φώναξε τα κορίτσια τώρα"
Ν:"Κατερίναα, Αννααα" φώναξα καθώς μπήκα στην κουζίνα και τις είδα να πίνουν καφέ.
Αν:"Επ, τι έγινε μέσα;"
Ν:"Έλα που δεν ξέρεις"
Αν:"Μα δεν ξέρω"
Ν:"Άννα ξέρω ότι ξέρεις"
Αν:" Πφφ καλά. Είσαι οκ?"
Ν:" Ναι γιατί να μην είμαι;"
Κ:"Γιατί σου έκρυψαν κτ τόσο σοβαρό."
Ν:" Α όχι, τους κτλβν"
Κ:"Μάλιστα"
Αν:"Άντε πάμε μεσα" είπε αφού έφτιαξα και εγώ έναν καφέ.

Πήγαμε μέσα και συζητούσαμε τι θα κάνουμε σήμερα. Τα αγόρια έλεγαν σπίτι, τα κορίτσια Ακρόπολη εγώ ήμουν στον κόσμο μου. Ακούω το τηλέφωνο μου να κάνει τον ήχο ότι μ έστειλαν μνμ. Το ανοίγω και βλέπω μύνημα από τον Σταύρο.

Ποιος είναι ο Σταύρος;;

Α ναι σε εσάς δεν τα έχω πει

Ο Σταύρος είναι ένα αγόρι από το σχολείο μου από την τρίτη, στο ύψος του Άρη, με μαύρα μαλλιά, σκούρο καστανό μάτι και είναι απλά κουκλί. Πάει ποδόσφαιρο και είναι από όσο ξέρω πολύ καλό παιδί. Μου έστειλε τις προάλλες στο ίνστα και μιλάμε κοντά δύο βδομάδες. Είναι οκ παιδί δεν θα με χαλαγε δλδ να κάνουμε κάτι.

Συνομιλία:

Σταύρος:
Γειααα, τι κάνεις; Ψήνεις να βγούμε το απόγευμα να πάμε Περιστέρι Δημαρχείο να αραξουμε?
   
             

Εγω:
Ναι κανένα πρόβλημα, τι ώρα και που θα συναντηθούμε;

Σταύρος:
Κατα τις 6.30 και θα έρθω να σε πάρω

Εγώ:
Οκειι τα λέμε τοτε

Σταύρος:
Τα λέμε

Αχ ωραία θα βρω με τον Σταύρο.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ΘΑ ΒΓΩ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΎΡΟ
ΑΜΑΑΑΑΝΝΝ
ΔΕΝ ΞΈΡΩ ΤΙ ΘΑ ΒΆΛΩ
ΠΡΈΠΕΙ ΓΡΉΓΟΡΑ ΝΑ ΠΆΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΙ ΘΑ ΒΑΛΩ
ΠΩΩΩΩ ΠΩΣ ΤΑ ΕΚΑΝΑ ΠΑΛΙ ΕΤΣΙ

_______________________________________________
Γειααα σαςςς
Ναι καλέ θυμήθηκα να ανεβάσω κεφάλαιο 🙂💀
Συγνώμη αγάπες για πολλοστή φορά
Πραγματικά δεν έχω έμπνευση
Λοιπόν πάμε πίσω στα παιδιά μαςς
•Καλα το πήρε η Ναταλία. Πολύ καλύτερα από όσο νόμιζαν όλοι.
•Πως νομίζετε θα πάει το ραντεβού με τον Σταύρο;
Μην ξεχάσετε σχόλιο και αστεράκι τα λέμε στο επόμενο.💋💋

Σταύρος