"ရှင်းဂျယ်ယွန်း မင်း ဆောနူဆိုတဲ့ ကလေးကို လိုချင်တယ်မှတ်လား"
" မင်းဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ ဟီဆွန်း လူကွ လူတစ်ယောက်ကို ကိုယ်လိုချင်တိုင်း ယူလို့မရဘူး ခံစားချက်ဆိုတာ ရှိတယ်"
"ခံစားချက်"
ဟီဆွန်းဟာ မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်ပြီး
"လူတစ်ယောက်ကို လိုချင်နေတဲ့ ငါက အခု ရနေပြီလေ အဲ့အတွက် မင်းဘာပြောချင်လဲ"
ဟီဆွန်း ဒီလိုတွေ လုပ်နေတာကို ဂျယ်ယွန်း တကယ်နားမလည်နိုင် လူတစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကိုချစ်ရင် ချစိကြောင်းဝန်ခံပြီး ကောင်းတဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးတွေနဲ့ အဆုံးသတ်သွားတာ အကောင်းဆုံးမဟုတ်လား။
ဂျယ်ယွန်း ဘာမှ လည်းဆက်မပြောချင်တာနဲ့ ထပြန်ဖို့အလုပ် ဟီဆွန်းပြောလိုက်တဲ့ စကားကြောင့် ပြန်မဲ့ ခြေလှမ်းတွေဟာ ရပ်တန့်သွားခဲ့တယ်။
"မင်း ဂင်မ်ဆောနူကို လိုချင်ရင် ငါလုပ်ပေးမယ် ဘာလိူ့ဆို အခုချိန် ဆောနူက တစ်စုံတစ်ယောက်ကို သူ့အနားမှာ လိူအပ်နေတယ်"
"ဘာအတွက်လဲ"
"အစားထိုး ဖို့"
ဂျယ်ယွန်း ပျော်တာလား ဝမ်းနည်းတာလား မသဲကွဲဘူး။
သူအဲ့ကလေးကို နစ်နေအောင် ချစ်တာ ချစ်ပေမယ့် ကံတရားက သူ့ဘက်မှာ ရှိမနေခဲ့ဘူးလေ သူ့ကိုအစားထိုးမှာပဍလည်းကြောက်ခဲ့တယ် ဒါပေမယ့် အခုဖြစ်လာတဲ့ ခံစားချက်က အစားထိူးဖြစ်လည်း ကိစ္စမရှိဘူး အဲ့ကလေး နားမှာရှိနေရင်ရပြီ လို့ပဲ တွေးနေမိတာကြောင့် ဟီဆွန်း ကမ်းလှမ်းတာကိုလက်ခံခဲ့တယ်။
"ကိုကိုက လိမ်တယ် ဆောနူကို တကယ်မချစ်ပဲ လိမ်တယ်"
ကလေးတစ်ယောက်လို ဂျယ်ယွန်းရဲ့ ပခုံးထက်မှာ ဝမ်းနည်းစွာ ငိုကြွေးနေသည်။
"ဆောနူ ကိုယ် ရှိသေးတယ်လေ "
ပန်းနုရောင် ပါးပြင်ပေါ် ကျဆင်းလာသည့် မျက်ရည်စက်တွေကို အသာအယာလေး သုတ်ပေးလိုက်သည်။
" ခင်ဗျားလည်း ကိုကို့လိုပဲ ပြစ်သွားမှာ မှတ်လား ကျွန်တော်က အသုံးချ ခံလေ"
YOU ARE READING
BE MY LOSER
Fanfiction"မင်းက ကိုကို့အတွက် အရှုံးသမားတစ်ယောက်ဖြစ်ပေးရမယ် ဟွန်း" ဟီဆွန်း
