Kiss Me (Completed)

Chapter 17

Liza's pov:

May nag bukas Ng pinto. Pag lingon ko bumungad saakin Si bong, katabi ko ngayun Si Sandra sa kama pinapatulog ko Siya.

"Honey" tawag ko, lumapit Siya saakin at hinalikan Ako "it's late. Kakatulog lang ba Niya?" Tukoy Niya sa Bata.

"Oo. Are you ok? What's wrong? Kumain kana ba?" Pag aalala ko. Bakit ganun? Mukhang stress na stress Si bong. May problema ba Siya?, Bumangon nalang Ako at umupo sa kama.

"Bong..."

"Kumain na Ako wag ka mag alala" then he holds my hand "may gusto akong sabihin Sayo" then, hinila Niya Ako palabas

Hindi ko maintindihan pero bigla nalang akong kinabahan. Parang may Malaki siyang problema. Sa kompanya ba? Sa mama ba?, Hyts wag Kang mag alala bong andito lang Ako andito lang kami ni Sandra.

Binuksan ni bong Ang sliding door papuntang terrace, randam ko Ang malakas na hangin. Mukhang uulan pa ata

"Gusto mobang mag palit Muna Ng damit?" Tanong ko to ease the tension. Nanlamig Ang kamay niya, mas lalo tuloy Akong kinakabahan

"No need, kailangan ko ng sabihin toj Sayo" then nag salpukan Ang Mata naming dalawa

"L-liza... I'm sorry" sobrang lungkot Ng Boses Niya sumabay pa Ang tension Ng pag tingin Niya saakin

Sorry? For what? Wala Naman akong natatandaan na kasalanan Niya. "Bong. What are you sorry for?" Nalilito Kong tanong

"There's this one woman she came to my office at sinabi Niya na may anak Ako saknaya"
"WHAT?!"

Dalawang kamay ko Ang hawak Niya, o my god! He's really serious.

"...nagulat din Ako sa sinabi Niya. In fact Hindi Ako naniniwala saknaya, but she was so sure na anak ko Ang Bata"

Saan ba mapupunta tong usapan nato? Umaagos na Ang mga luha sa mata ko, ayw Kong maniwala pero sa mga tingin ni bong paniguradong nag sasabi Siya Ng totoo.

"Liza..." Sinubukan niyang punasan Ang mga luha na umaagos mula sa mata ko pero Umiwas Ako, tinalikuran mo Siya. Ayukong Makita niyang nagbre-break down Ako.

"A-anak m-mo nga b-ba Ang Bata?" Tanong ko pero naka talikod na Ako sakanya. Alam Kong mas Lalo akong masasaktan sa isasagot Niya pero kailangan kong malaman.

"We decide na ipa DNA Ang Bata..."

Sa mga sigundong toh umaasa parin akong Mali Ang nasa isip ko, na Sana Hindi Niya anak Ang Bata. Na sana..

"...and the result is positive" BOOM!

Halos sumabog Ang puso ko sa pag kakarinig ko sa sinabi Niya at nalumpasak nalang Ako sa sahig, randam ko Ang malamig na lapag na ganuon ding nararamdaman ko mula sa kaloob-looban ko. I thought we are perfect family, Akala ko walang makakasira at walang sisira sa pamilya naming binuo but now I guess I'm wrong and I guess there's no such perfect family at all

Naramdaman Kong nag lalakad palapit saakin Si bong, lumuhod Siya mula sa likod ko at Nakita ko iyun sa reflection sa salamin, hinawakan Niya Ako sa balikat

"Wifey. There's no easy way to say this but I want you to know that I'm really² sorry" at yumuko Siya, alam Kong may luha nading tumutulo ngayun sa mga Mata niya na mas lalong nag papahirap sa kalooban ko.

"Ilang taon na Ang Bata?" Deretso Kong tanong "he's turning six" sagot Niya.

He. Great! Lalaki Ang panganay Niya. Mas nasaktan ako, natupad Ang pangarap niyang mag karoon Ng anak na lalaki. Unfortunately Hindi saakin.

Niyakap niya Ako mula sa likod. Gusto Kong kumalas sa yakap Niya pero Alam Kong saknaya din Ako kukuha Ng lakas. Humarap Ako saknaya gusto Kong mag Wala gusto ko siyang saktan gustong gusto Kong Gawin lahat Ng mga nasa isip ko ngayun pero nauna Ang mga luha ko at humagulgol nalang Ako Saka pinag papalo Ang braso Niya.

"Shsss. I'm sorry Liza, I'm so careless then" pag aalo Niya saakin.

Madami pa siyang sinabi at halos Hindi nawawala sa mga paliwanag niga Ang salitang SORRY, umakyat na kami at pumasok na sa kwarto dahil bumuhos na Ang malakas na ulan. Kasabay Ng pag buhos nito Ang pag daloy Ng tuloy² kong mga luha na Hindi ko mapigilan.

Nahiga na agad Ako sa kama, Hindi kuna Siya tinulungang mag palit. I just wanna slept to escape from the pain.

Ipinikit ko Ang dalawang Mata ko.

"We decide na ipa DNA Ang Bata.."
"...and the result is positive"

Gustong gusto Kong matulog at isipin na panaginip lang Ang lahat Ng mga nangyari.

***

Nagising Ako sa iyak ni Sandra. My little Sandra. And then I realized something. Pinuntahan ko Si Sandra sa kwarto Niya pero nadatnan kuna na nandun na bong, Buhat² Ang Bata.

"Good morning w-wifey" malungkot parin Ang Boses Niya at halata parin sa mata Niya Ang lungkot kaya naman lumapit Ako sakanya at hinalikan Siya para mawala Ang tension kahit papaano dahil baka Makahalata Si Sandra.

"Good morning hubby!"

Lumabas na kami Ng kwarto at ibinaba Niya na Si Sandra at umakyat ulit. Hinapit Niya Ang bewang ko "Galit kapa ba saakin?" Nag aalala niyang tanong. Ipinulupot ko Ang kamay ko sa leeg Niya

"No. Nangyari Yun before our marriage, alam Kong hidni mo din Yun ginusto and besides walang kasalanan Ang Bata"

Totoo Ang sinabi ko. Mahal ko Si bong at gagawin ko Ang lahat para intindihin siya. Hinawakan niya Ang Mukha ko

"I love you so much Liza. I am very luck that you are my wife"
"Mas masuwerte ako Sayo, Kasi alam Kong mahal na mahal mo Ako. Diba?"
"Of course! Ikaw lang at Wala Ng Iba"

Then he kiss me

"I wanna meet your son" Sabi ko sakanya