Başıma yıkıldı evim

Yıkılış

                            06.02.2023 saat:04.17
"Anne..."

Gözümü korkuyla aralamamla yerin altımdan kayıp gidişi bir oldu.
Kapıların ve pencerelerin hızla açılıp kapanma sesleri tüm odayı kaplıyordu.
Ve Efnan'ın bağırışları.
Koşar adımlarla Efnan'ın odasına doğru ilerlemeye çalıştım.

Kapıyı açmaya çalıştım ama açılmadı.
"Efnan iyi misin ses ver güzelim?"
"Abla... ki-kitaplık dü-düştü,kapı açılmıyor."
"Ağlama Efnan ağlama,sakin ol tamam mı? Seni çıkaracağım ordan."
Efnan  hala ağlamaya devam ediyordu,sallantılar azalmıştı ama hala devam ediyordu.

"Şimdi pencerenin önüne gitmeni istiyorum ,bunu yapabilir misin"

"E-evet"

Hızlıca balkondan dışarı çıktım ve pencereye doğru ilerledim.
Neyse ki Efnan'ın odası alt kattaydı
Pencereyi açtı ve onu kucağıma çektim
Bana sımsıkı sarıldı çok korkmuştu,hala ağlamaya devam ediyordu.
"Tamam,sakin ol bak yanındayım"
Tabi ki bu işe yaramamıştı,Efnan 7 yaşındaydı,ilk yaşadığı depremdi.
Onu kucağımda taşıyarak hızlıca telefonu mu aldım.

Tam kapıdan çıkacakken sallantılar artmaya başladı,yere düştük.
Efnan'ın bağırma sesleri beni daha çok strese sokuyordu.
Eşyaların düşme sesi geliyordu,ev üzerimize mi yıkılacaktı?Tanrım lanet olsun çok korkuyordum.
Bi anda daha büyük bi sallantı olunca Efnan'ın üstüne kapandım,odadaki dolap yere düştü,Efnan bağırıyordu.

Efnan'ı hızlıca kucağıma tekrar alıp,koşarak çıkışa yöneldim.
"Tamam bak çıktık,sakin ol tamam mı"
"A-annem,annem gelsin"
Annemle babam iki gündür hastanede kalıyorlardı,annem kolundan ameliyat olmuştu,Efnan  ile ben evde tek başımızaydık.

"Tamam arıyorum şimdi tamam mı?ama ağlama artık ablacım"
Tam annemi arayacağım sırada telefonum çalmaya başladı.
"Baba"
Ah annemin arkada ağlayışlarını duyabiliyordum.
"Eftal kızım,çıktınız mı?Efnan yanında mı?"
Babamı ilk defa böyle telaşlı görüyordum.
"Evet baba.Bahçedeyiz şimdi.Siz neredesiniz?Efnan çok korkuyor"(ve tabi ki bende)
"Yollar kapanmış kızım,en hızlı şekilde gelmeye çalışacağız,Ömer gelip alacak sizi,kardeşinin yanından ayrılma,telefonumun şarjı bitmek üzere ,annenin telefonu hastanede kaldı,ulaşamazsanız merak etmeyin,dikkat edin,kardeşin sana emanet"
Ve telefon kapandı.

"Ha,tamam baba hemen gelin,bekliyoruz sizi,Efnan da bekliyor,dikkat edin"
Efnan'a belli etmemek için böyle bir numara yaptım.

"Bak,konuştum babamgille iyilermiş,hemen geleceklermiş,ağlama artık tamam mı?"
Başını olumlu anlamda aşağı yukarı salladı.

Telefonum yine çalmaya başladı,arayan kişi Ömer abimdi(kuzenim)
"Alo,hemen kapıya doğru gelin,bizim evde kalacaksınız"
"Tamam"
Bahçe kapısına doğru koşar adımlarla ilerledim,belli etmiyordum ama korkudan ellerim bile titriyordu.

Ömer abim arabanın içinde bizi bekliyordu,hızlıca arabanın kapısını açıp yanına oturdum,Efnan da kucağımdaydı
"İyi misiniz,yaralandınız mı?"
Onun da sesi çok telaşlıydı,benim de sesim öyle çıkıyor muydu
Kafamı olumsuz anlamda salladım,Efnan Ömer abimi görünce daha çok ağlamaya başlamıştı.Naz yapmayı çok seviyordu.
Efnan Ömer abimi çok severdi.Ömer abim 21 yaşındaydı aramızda 3 yaş olmasına rağmen yine de abi diyordum.