Endişe,heyecan,telaş,bilinmemezlik,karışıklık.
Bu duyguların beni ele geçirmesine karşı koyamıyordum.
Onların esaretine kapılıyordum.Her şeyin esaretine kapılıyordum.
Yaşanan her bir hiçliğe kendimi teslim ediyordum.
Benliğimin benden alınmasına karşı koyamıyordum.
Ölmek isterdim.
Bunları yaşayacağımı,Cihan'ı kaybedeceğimi bilseydim ölmek isterdim.Çok geçti.Tüm bu bana cazip gelen istek için artık çok geçti.Ben kitap okumalıydım.Tüm bunlar bana göre değildi.O dünyaya tekrardan bağlanmak,hiç kopmamak istiyordum.
Ayağım orta çaplı taşa takılınca sendeledim.Saçlarımın arasından adama baktığımda bana küçümseyici bir bakış yolladı.
"Yürü hadi,"diyerek ardı arkası kesilmeyen sıralı emirlerine bir yenisini daha ekledi."Çok yavaşsın.Çınar Bey böylelerini sevmez."dedi.İçimden nefret cümlelerimi sıralamaya başlamıştım bile.Camları film kaplı siyah arabanın yanına geldiğimizde dalmıştım.
Adam kapıyı açtı ve beni içeriye tıkıştırdı.Arabaya itilirken havadan bol bir oksijen koparıp ciğerlerime doldurmayı ve son kez bu iğrenç yere bakmayı ihmal etmemiştim.
Motor havanın soğukluğuyla karışıp çalışırken yol tutuşu güçlendi ve ilerlemeye başladı.Ne yapacağımı hiç bilmiyordum.Nereye gittiğimizi bilmiyordum.Ne olacağını hiç bilmiyordum.
Bildiğim tek şey benliğimin tamamen ortadan kalktığıydı.Bir insan nasıl bu kadar boş hissederdi?Etrafa nasıl bu kadar boş bakabilirdi?Ve son derece saçmaydı.Beynimi kemiren düşüncelerime son vermek istedikçe olmuyor,beynim zonkluyordu.
Bir an yol boyunca göreceğim tek şeyin ağaçlarla kısıtlı olacağını sansamda öyle olmadı.Büyük ve fazlasıyla gösterişli bu evin önüne geldiğimizde kendimi şaşırmaktan alıkoyamadım.Çok gösterişli ve filmlerdeki evlerin tıpa tıp aynısı diyebilirdim.
Siyah film kaplı camdan evi izlerken motor durdurulmuş ve kapım açılmıştı.Gözlerimi evden ayırmadan indim.
Ve çıkmazım'a doğru ilk adımlarımı attım.
3 siyah takım elbiseli adamlar etrafımı her türlü önleme karşı sarmış benimle birlikte yürüyorlardı.Kimse tek kelime etmiyordu.Ama zaten benimle konuşsalar garip olmaz mıydı?
Neyse diye sessizce geçirdim içimden.Korkakça geçirdim.Ürkerek geçirdim.
Bilinmezlik çukurundan duyulan çığlığımla birlikte geçirdim.İçimden bir'Neyse'yi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Elimi Tut.
Teen FictionÖlen bir sevgilinin ardından kalan genç bir kız. Hayatını tecrübelerle doldurmuş genç bir adam. Onların geçmişleri ortak, Onlar birbirlerini en iyi tanıdığının farkında olmayan iki yabancı, Onlar bu oyunun kahramanları, Onlar; Çınar ve B...
