instagram kurbanı//seunglix

13.bölüm

Jisung~

Yine bir okul sabahı uyandım ve okul için hazırlanıyorum bugün minhoya o adamı anlatacak ve ne yapmam gerektiğini soracaktım evet anlık bir kararla sevgilimi unutup tanımadığım birine resmen seks teklifi vermiştim.

Salaktım evet ama bazen bu işe yarıyor.

"Anne ben çıkıyorum! "

"Tamam yakışıklım."

Okula doğru yürümeye başlamıştım.

Annem genç yaşta  evlendirilmişti hatta daha okulu bile bitirmemiş. Bu yüzden annem her zaman bana "benim gibi olmamak için okula gidiyorsun" derdi.

Bu benim içimi hep acıtırdı ama annemin canıda acımasın diye okula giderdim kaçkez hasta olup sırf annem üzülmesin diye okula gittiğimi,babam beni döverken bagırmamak için savaş verdiğimi veya morlukları anneme yalanlarla anlattığımı...

Aishh yine o adam aklıma geldi birkaç gün önce malezya'ya iş için gitmişti -annemi onlarca kez aldattığına eminim-ve hala gelmedi annem işlerinin uzadığını düşünüyo fakat ben malezyada okudum ve orda çok güzel kadınlar olduğunu biliyorum.

O yokken rahattım dövülmüyor anneme yalan söylemek zorunda kalmıyor ve sokak aralarında onun bar odası borçları yüzünden tecavüz edilmiyordum.

Şimdi rahattım ama o piç sırf beni kötü hissettirmek için ta ordan buraya gelir.

Bunları düşünürken okula varmıştım bile üstelik okul ve ev arasında nerden baksan hemen hemen yarım saat var.

Okula girdiğimde karşımda okulun zorba grubu vardı. Korkmuştum,evet ama umursamayıp yanlarından geçmeye çalıştım,çalıştım ama başaramadım aralarından biri kolumu tutmuş ve beni çekistiriyordu dayanmaya çalıştım kolumu bırakmıştıda ama kaçacakken içlerinden biri bacaklarından kavramış ve beni kucağına almıştı.

Göğsüne burmaya başladım,tepindim ama bir işe yaramıyordu.

"Sakin ol sürtük sadede işimizi halledip gidicez

"Sensin sürtük bırak beni."

"Bırak onu."

Hepimiz ses gelen yere bakmıştık, onu tanımıyorum fakat yakın bir zamanda tanışacak ve teşekkür edecektim.

"Efendim bırakamayız emir diğer patrondan."

"Sana bırak dedim çocuk hoşuma gitti artık o benim."

Ve evet buda benim şansım.

"Bırakın beni ben kimsenin değilim."

"Benimde mi değilsin ?"

Minho'nun sesini duyduğumda o tarafa baktım daha sonra beni kucağında tutan çocuk beni bırakmış ve kaçmıştı arkasından diğerleri de kaçmıştı hatta o patron dedikleri bile.

"Teşekkür ederim "

"Birşey değil sevgilim."

"Minho senin ile birşey konuşmam lazım"

"Tabi bebeğim gel benim arabama gidelim."

"Okul ?"

"Zaten zil çaldı hoca içeri almaz"

"Tamam o zaman"

Arabaya doğru ilerliyorduk ve ben minhoya bunu nasıl Açıklayacağını düşünüyorum.

Arabaya geldiğimizde minho benim için kapıyı açmış ve içeri geçmemi söylemişti.

"Ne söyleyeceksin bebeğim."

"Kendin baksan iyi olur."

Telefonu ona vermiştim yüzünde mimik oynamıyordu.
Bir anda gülmeye hatta kahkaha atmaya başladı ne olduğunu amlamamıştım.

"Bebeğim bu benim."

"Nasıl yani !?"

"Ben anlarsın sanmıştım ama anlamamışsın neyse buda sana ders olsu"

"Ben şuanda konuşamıyorum."

Yaklaşıp dudağıma minik bir öpücük kondurmuştu.
Bu kişinin minho olmasına şaşırmıştım ama minho olduğu içinde sevinmiştim.

Zil çalmıştı ve tekrar okula girmiştik.

~~
Ayh Ben 2 gündür fln bölüm atamıyorum üzgünüm fakat 300 okuma olmayı başardık şimdi yavaş yavaş ilerliyoruz
Teşekkürler herşey için.