SCENARIO OF LIFE/Hyunlix

Beni gerçekten seviyor musun?

Evet.Zaten Hyunjin'de ne beklenirdi ki?!Bana çok eğleneceğimizi söyledi ve yaklaşık 20 dakikadır bir şey aradı.Sonra 'Buldum!' diye bağırdı.Bana ne gösterdi biliyor musunuz?!Oyun konsolu!?
-"Hyunjin bu ne?!"
-"Oyun konsolu sevgilim.Oynamayı sevmez misin?"
-"Ya sevgilini eve getirmişsin, çok eğlenicez demişsin şimdi de oyun mu oynamak istiyorsun?!"

Yavaşça yaklaştı, dudaklarını yalayıp gülümsedi.
-"Başka bir şey mi yapmak istiyorsun sevgilim?Benim aklımda bir şey var."
Yutkundum.
-"N-nasıl yani?"

Ellerime uzandı ve hafif okşayarak tuttu.Nefesini boynumda hissettim sonra yumuşak bir dokunuş.Fakat dokunuşları elleriyle yapmıyordu,dudaklarıyla yavaş bir şekilde yapıyordu.Tanıdık bir ses var.
Biiiiiiiiiiiiiiiiip
-"Hyunjin.."
-"..."
Biiiiiiiiiiiiiiip
-"Hyunjin!"
Kafasını kaldırdı ve önce dudaklarıma sonra gözlerime baktı.
-"Sevgilim?"
FELİX!ONDAN HOŞLANIYORSUN!!
-"Yapma!Bunu yapma!Beni kendine aşık etme!"
-"Ne?"
-"Hyunjin,benim senden hoşlandığım falan yok!Yani en azından yoktu.Şimdi anlamadığım bir şekilde kalbimi sıkıştırıyorsun!Minho beni buna zorladı.Ve ben de senden hoşlandığımı
düşünmeyerek kabul ettim.Seni...
Seni seviyor muyum,farkında bile değilim.Ve duygularım gerçek mi,onu da bilmiyorum!"

Sustu.Ben de sustum.Başını eğdi.Ben de eğdim.O Başını tekrar kaldırdı ama ben bunu yapamadim.Yüzüne bakmam ne kadar doğruydu ki?Onun bana olan duygularını incitmiş olma ihtimalim %100'ken yüzüne nasıl bakabilirdim?

-"Felix..."
Gözlerimi kapadım.Kesinlikle bana nefret kusacaktı.
-"Felix yüzüme bak..."
Başımı iki yana salladım.Ağlıyor muyum?
-"Felix gözlerini aç ve bana bak lütfen."
Yaş dolu gözlerimi açtım ve Başımı kaldırıp yüzüne baktım.Her noktasına.Gözlerine, kirpiklerine, burnuna,dudaklarına...
Elini uzatıp yanağımdan akan yaşı sildi.
-"Şimdi beni dinle."
Başımı salladım gözlerimi gözlerine odakladım.
-"Bunu sana bir kez soracağım ve bana bir kez cevap vereceksin."
Başımı salladım,yapabileceğim başka bir şey yoktu. Ona sarılıp ağlamak dışında..
-"Sevdiğim," dudaklarımı ısırdım.Ne diyecekti acaba?
-"beni gerçekten seviyor musun?"
Gözlerimden akan yaşla yüzüne baktım.Önce dudaklarına sonra tekrar gözlerine..
-"Hyunjin..Ben.."
-"Sevdiğim.Lütfen dürüst ol ve söyle."
-"Ben.."
Yutkundum.Yalan söylemek istemiyordum. "Seni sevmiyorum Hyunjin!" diyemezdim.Bu yalan olurdu.Onu sevmedigim yalan peki sevdiğim doğru mu? Hem de fazlasıyla doğru Felix..
-"Ben seni çok seviyorum Hyunjin..Ve ben..Ben kimseyi bu kadar sevmedim.Senelerce aynı okulda olduk biz.Ben senden hep nefret ettim.Sen aklıma gelince kendime küfrettim ve şimdi..Seni düşünmeden edemiyorum.Seni seviyorum ve benim bilmem gereken tek şey bu.."

-"Felix."
Bana sarıldı.Normal bir sarılma değildi bu.Kolları 'Sen benim dostumsun' diye dolanmamıştı vücuduma.
'Sen ihtiyacım olan tek şeysin" diye bulmuştu bu kollar bedenimi..

-"Seni seveceğim.Seni seviyorum.Seni sevdim.Ve bırakmaya hiç niyetim yok sevgilim.."
Boşluktaki kollarımı ona doladım.
-"Hyunjin.Sana söz veriyorum seni hiç bırakmayacağım."
-"Felix.Sana söz veriyorum,seni sevmeyi hiç bırakmayacağım."

Yavaşça geriye çekildim,o da çekildi.Kollarımız birbirine kenetlenmişti.Gözlerimi gözlerine diktim.Sonra bakışlarımı dudaklarına indirdim.Kaçak şekilde ona baktım, o da dudaklarıma bakıyordu.Gözlerimle tekrar buluştu yıldızları.
-"Hyunjin."
-"Efendim,sevgilim."
Ona yaklaştım,o benim için vardı ve ben bana olanı istiyordum.Daha fazla yaklaştım,sözümü tutacaktım.Dudaklarına kısa bir buse bıraktım.Geri çıktım ve yüzüne baktım.
-"Sözümde durmam gerektiğini biliyorum."
-"Ve sözünü uzatmam gerektiğini biliyorum" diyerek o da benim yaptığımı yaptı.