EVRENDEN ÖTE (1) -KÖRLEŞMİŞ RUHLAR ve EBEDİ İNSANLAR.

6.BÖLÜM- MEZARLIKTA YETİŞEN ÇİÇEK.

Hoş geldiniz tekrardan. Oy verelim hemen çünkü bazılarınız unutuyor<33 Satır arası yorumlarımızı esirgemiyoruz...

Bölüm Şarkıları:

Evanescence-My Immortal.
Evanescence-Bring Me To Life.
Evanescence- Even In Death (16-Vers.)

**

6. BÖLÜM- MEZARLIKTA YETİŞEN ÇİÇEK.

MİLENA

 
 BİZİ hayata bağlayan başka şeyler vardı ancak biz bunları görmüyorduk.

Görmek istemiyorduk. Çünkü hayat bazen sıkıcı oluyor ve 'yapma' hevesin kursağında kalıyor. İsteği hissediyorsun ama kalbin durağanlık istiyor. Kalbini seçiyorsun elbet, çünkü hep kalp önce gelir insan zihninde.

Ama sonra etrafına bakıyorsun, seni hayata bağlayan bir şey arıyorsun. Bulamıyorsun.
Fakat pes etmiyorsun, değil mi? Devam ediyorsun aramaya. Nehirlerden geçiyorsun, dağlara tırmanıyorsun ve bulutların üstünde dolanıyorsun... Ve sonunda buluyorsun.
Fark ediyorsun. Seni hayata bağlayan bir şeyler var.

Beni hayata bağlayan ne mi? Bu soruyu bana birkaç gün önce sorsanız, kardeşim, derdim. Ama sanırım değişti. Sizi hayata bağlayan insan sizden gittiğinde, size ve hayatınıza bağladığı ipler kopuyordu. Geriye yalnızca sökükleri kalıyordu ve onu birbirine kördüğüm atacak birisi gerekiyordu.

Beni hayata bağlayan şey ne mi? Bana bu soruyu şu an soruyorsanız, Owen derim. O beni anlıyor, hayata bağlıyor. Yaşanmışlıklarım ve benim aramdaki o iplere kördüğüm atıyor; beni onlarla yalnız bırakıyor, onlarla yaşamam gerektiğini anlatıyor.

Yeni tanıştık onunla. Yalnızca birkaç gün. Ancak o bana geçmişimi unutturuyor, geçmişim aklıma geldiğinde bana sarılıyor. Bunu benim için yapıyor.

Ancak bencil davranmak istemiyorum. Adrian bizim hayatımızı kurtardı. Benim ve Owen'ın. Ona bir teşekkür borçluydum. İkimiz de ona bir teşekkür borçluyduk. Eğer olur da ölürse, kendi kahrımdan kıvranmak istemiyordum.

*

Adrian'ın varisi olmam gerecekti birazdan.

Sanırım bunu kendime yediremiyordum çünkü normal bir hayattan öteye geçmem gerekecekti. Bir varis, belki de bir büyücü. Kelimeler boğazımı düğümlüyordu her saniye. Başımda bir sızı, midemde açlıktan kaynaklı bir büzüşme ve kasıklarımda bir sızı. Rahmimin biraz üstüne vuran bir ağrı vardı ve bunun regledan kaynaklı olduğunu düşünüyordum. Muhtemelen birkaç gün içinde olacaktım. Dolayısıyla ped istemem gerekecekti.

Gözlerim yavaşça aralandığında ağrılarım daha da keskinleşti. Acıkma hissettiğimden daha da bastırıyordu. Sıcak bir odanın içindeydim. Yatağa uzatılmıştım. Sonbaharın getirdiği soğukluk tenime işlemiyordu. Tavana asılan avize oldukça büyüktü. Etraf karanlıktı, yalnızca camlardan sızan ışıklar vardı. Akşam olmuş olmalıydı.

Yatağımda doğrulacağım sırada gözüm sağ tarafımda, camdan sızan ay ışığının düştüğü, tekli koltukta yayılmış olan zayıf birine takıldı. Gözlerimi ovuşturdum. Bu hareketimden sonra etraftaki her şey çiftleşmeye başladı. Oturan kişi bile.