Başıma gele bilecek en kötü şeyi yaşadım ben, yaşarken öldüm..
Evren karanlık, etraf karanlık, tek bir işık belirtisi yok , bense bu karanlığın azılı suçlusu, bu hayatı ben tercih etmedim , ben seçildim, bana kararlarım sorulmadan, ben öldüm , ben yok oldum . Yada ben yoktan var oldum.
Başımdakı o dayanılmaz acı şiddetini artırıyordu, bedenim sanki bir güç tarafından ele geçirilmişti, neydi bu yaşadıklarım , neler oluyordu? Hiç bir fikrim yoktu. Ablam ve o silüet ortadan kayıp oldu amma ben haraket dahi edemiyordum , gözümü bile açamıyordum.
Nefes alış verişlerim düzene girdiği an ayaklanmak istedim amma tam o an sanki bir güç tarafından yukarı çekildim aynı ablam gibi. Gözlerimse benden bağımsız açıldı ve etraf siyah dumanlara büründü. Hiç bir şey göremiyordum tek bildiğim karanlık, bağıramıyordum , nefes dahi alamadım. Karanlık sislerden yaranmış o sis topasına doğru götürüyordu beni bir güç amma ben kıpırdayamıyordum sadece havada asılı bir şekilde ilerletdiriliyordum. Ve tam sise yaklaşıp içine girdiğim an bedenim sanki benden ayrıldı ve ruhumla birtlikte o karanlığa esir oldum. Son görüdüğüm şeyse yerde yatan ablam ve benim bedenimdi.
Dumanlar ,çığlıklar, ateş sesleri, feryatlar , kulağımın duyduğu tek şey bunlardı. Birilerine bağıran insan sesleri , koşan insanların ayak sesleri, hepsi bir kaos şeklinde ulaşıyordu kulaklarıma. Nerdeydim ben? Neler oluyor böyle? Burası neresi? Hiç bir fikrim yoktu.
Bir süre sonra zorlada olsa gözlerimi açmayı başarmıştım amma bu da neydi böyle Tanrım! Burası resmen bir cehennemdi , ateşlerde yanan insanlar , derisi soyulanlar, yanmış bedenler , kırbaçlananlar , bu da neyin nesiydi? Ben bir rüyada olmalıyım çünki bunun başka açıklaması olmazdı.
Hemen yerimden toparlanmaya çalıştım amma o an bir şey fark etdim . Bir dakika benim ellerim ve ayaklarım zincirlenmişti. Ne kadar uğraşsamda açılmayacak kadar kalın zincirlerdi. Ablam, tabi ya ablam , Ablam nerdeydi? Onu nereye götürmüşlerdi , ona noldu? Benim ablamı bulmam gerekti . AbLA! diye bağırdım amma nafile çünki o kadar seslerin araslnda beni duymazdı . Belki de o burda değildi. Peki ya ablam nerdeydi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ay Işığı
SpiritualBir Ay Işığında tutuldum ben sana , aydınlığa gerek yoktu gözlerin zaten her yeri aydınlatırken. Al ömrüm senin olsun , sadece seni seveyim, sadece sana bakayım. Yalnızca benim ol bu Ay Işığında .