Until The End (Epistolary)

031

Unedited.

-----

MABILIS NA PINAHID ni Ciara ang luha na tumulo sa kaniyang mukha. She's inside the elevator. Hanggang sa mga sandaling iyon ay nasa isip niya pa rin ang pag-uusap sa pagitan niya at ng kaniyang ina.

Hindi niya inaasahan na magagawa siyang pagbuhatan ng kamay ng kaniyang ina. No matter how strict her mother is, never siya nitong sinaktan physically.

Nagmamadaling lumabas siya ng elevator at tumakbo papunta sa unit niya. Onyx is waiting for her.

"Love!" sigaw niya.

Lumingon ito at halos matumba ang kasintahan nang sinalubong niya ito ng mahigpit na yakap.

"I'm sorry, baby. I miss you! I love you!" lumuluhang aniya.

Mas humigpit ang yakap ni Ciara nang tumugon si Onyx. She felt his arms circling around her. She can feel the love and longing his hug is giving her. Muling tumulo ang mga luha niya nang halikan nito ang tuktok ng kaniyang ulo.

"I love you." Humalik ulit si Onyx. "Why is my baby crying? Hmm?"

She sobbed. How she missed those words coming from him. Akala niya hindi niya na maririnig ang mga salitang iyon mula sa kasintahan.

"I miss you..." tanging bulong ng Ciara sa kasintahan.

Hindi na siya nagreklamo pa nang buhatin siya ng binata patungo sa kwarto niya. Isinubsob niya na lang ang mukha sa dibdib nito at sinubukang pakalmahin ang sarili.

Onyx gently placed her on the bed. Hinila nito ang kumot papunta sa katawan niya. He leaned down and caress her face gently.

"Take a rest first..." ngiti ng kasintahan.

Napatango na lang si Ciara. Humigpit ang kapit niya sa kumot nang mas ilapit ng binata ang mukha nito sa kaniya. She closed her eyes as she felt his kiss on her nose.

Nang mawala na sa paningin niya si Onyx, muling umalpas ang kagina hikbi ni Ciara. The pain... It's killing her. She thought, she doesn't deserve Onyx's treatment to her after that news.

Oh, God. What will I do without him?

Naalimpungatan si Ciara nang maramdam niya ang pagtabi ni Onyx sa kaniya sa higaan. Kinusot niya ang mga mata at natanaw ang malakas na buhos ng ulan.

"Hey... I'm sorry I wake you up," bulong nito.

Mas iniharap niya ang katawan sa binata at umiling dito. She wrapped her arm around his body and sniffed his scent. Narinig niya ang mahinang pagtawa ng kasintahan.

"Are you hungry? I can set the table for us."

Tiningala niya ito. "Mamaya na..." namamaos na bulong niya.

Natigilan siya nang haplusin nito ang pisngi niyang sinampal ng kaniyang ina. Mabilis siyang nag-iwas ng tingin sa kasintahan, nanunuri ang mga nito.

He gently hold her jaw. "What happened, my love?"

Napakagat-labi si Ciara at napayakap sa kasintahan ng mahigpit. Hinayaan siya ni Onyx habang hinahaplos ang kaniyang likuran.

"I will not force you to tell me, okay? We can take things slow..." marahang sambit ng kasintahan.

Napaangat ng tingin si Ciara. Malungkot na napangiti habang nakatitig sa kasintahan.

"Baby, do I really deserve you?"

Marahas na suminghap si Onyx at kumunot ang noo. "I love you, Ciara." Matigas na sambit ng binata.

Napabuntonghininga ang dalaga. Mapait siyang ngumiti. "I'm sorry. I... I just feel like I don't deserve you. You're too good for me, Onyx. I'm afraid... Natatakot ako dahil hindi ko alam ang susunod na mangyayari..."

"Then I will fucking be there beside you no matter what, Ciara. You don't have to worry about what will happen next, baby. I'm here. I'm always here."

Naliligo si Onyx sa banyo habang nakatulala si Ciara sa ibabaw ng kaniyang kama. Her phone is ringing loudly. Ilang beses pa ang pagtunog niyon bago niya pagtuunan ng pansin.

Her mother is calling...

Humigpit ang hawak niya sa cellphone. Marahas na huminga ang dalaga bago niya ibinalik sa dating puwesto ang hawak matapos i-silent iyon.

Ciara lied on the bed while waiting for Onyx. Hindi niya namalayan na nakatulog na siyang muli.

Nang magising kinabukasan, wala na si Onyx sa tabi niya. Mabilis siyang bumangon para ayusin ang sarili. She glanced at her phone on the table but shrugged the thought to open it. Pumasok na lang siya sa banyo.

Naabutan niya si Onyx sa kusina na inihahanda ang mesa at ang breakfast nila. Yumakap siya sa likuran ng kasintahan at hinalikan ang pisngi nito.

"Good morning, baby," bati niya.

Napatigil si Onyx sa ginagawa at pinulupot ang mga braso sa katawan niya. She smiled when he gently kissed her nose.

"Good morning, my love..."

They were eating peacefully when Two and Three arrived. Napabuntonghininga na lang si Onyx habang papalapit ang maiingay na boses na kaniyang mga kapatid.

Alam ng mga kapatid nito kung nasaan ang kaniyang condo kaya hindi na siya nagulat pa. Welcome naman palagi ang mg ito.

"Two, Three, kumain na ba kayo?" bati niya sa dalawa.

"Good morning, Ate Ciara! Sorry we barged in." Nag-peace sign si Three.

"I hope kuya will not mind. Right, kuya?" si Two naman sa kapatid na umiiling na.

Sinabayan kami ng dalawa sa pagkain. Alam ko na ang ipinunta nila rito kaya nagtaka ako nang hindi sila nagsalita tungkol sa problema namin ni Onyx.

Napangiti na lang ako habang pinagmamasdan ang magkapatid na nag-aasaran. Wala namang magagawa ang panganay na humingi na ng tulong sa kaniya.

Naawa naman si Ciara sa kasintahan kaya nagsalita na siya. "Girls, finish your food. Sa sala lang kami ng kuya niyo."

Ngumuso ang dalawa at tumango. Nakahinga naman ng maluwag si Onyx at hinawakan ang kamay niya.

His phone rang while they are sitting on the couch. Hindi ito nag-abalang tumayo man lang at nanatiling nakayakap sa kaniya.

"Hello..." He paused. "Cris?"

Napatingala siya rito. He glanced at her too.

"Yes, you can speak with her." Inabot nito sa kaniya ang telepono.

"Kuya?"

Napabuntonghininga ang kuya niya sa kabilang linya. "Ciara, you need to go home."

Marahas siyang suminghap. "Home? It's not my home anymore, kuya."

"Ciara!" tumaas ang boses ng kapatid na dahilan ng pag-igtad niya. Napalapit na rin si Onyx sa kaniya at dinaluhan siya.

"You will go home. I'll be there too," pinal na boses ng kapatid na lalong nagpahina ng kaniyang katawan.