The Vow

18. Χαμένες ισορροπίες

Την επόμενη το πρωί ο Μαξ εξαφανίστηκε από το σπίτι πριν ξυπνήσει η Λίζα και δεν είδαν καθόλου ο ένας τον άλλον όλη την ημέρα. Η κοπέλα πήγε στη δουλειά της και ο Μαξ συναντήθηκε με τον αδερφό του για να αναλύσουν τα νέα δεδομένα.

Αποφάσισαν πως μια περίοδος παρακολούθησης του Γκούριν ήταν αυτό που τους συνέφερε να κάνουν. Θα είχε μάθει για τον θάνατο του Μπόρις και ίσως περίμενε και μια επίθεση ενώ ο Μαξ ήθελε να έχει την ευκαιρία να τον ξαφνιάσει, να τον πιάσει απροετοίμαστο.

Αν από την άλλη όντως ίσχυαν αυτά που είπε ο Μπόρις δεν είχαν τίποτα να φοβούνται.

Τις επόμενες εβδομάδες η ένταση που ένιωθε είχε μειωθεί αισθητά και με τη Λίζα ακολούθησαν τη ρουτίνα τους, που ήταν το γυμναστήριο πριν από την αρχή της μέρα τους. Είχε γίνει ευχάριστη συνήθεια και τέλειο μέσο εκτόνωσης.

Ο Μαξ θα συναντούσε το ίδιο απόγευμα τον Γκούριν και τους υπόλοιπους αρχηγούς για να συζητήσουν για τις πιάτσες και τα ναρκωτικά, οπότε ήταν καλή ευκαιρία να ξεδώσει λιγάκι πριν και να μπορέσει να χαλαρώσει για τη συνάντηση.

Δεν τον άγχωνε, μα περισσότερο ήθελε να φαίνεται συγκροτημένος και όχι νευρικός. Ήθελε να τα έχει και να φαίνεται πως τα έχει όλα υπό έλεγχο.

Είχε βρεθεί λοιπόν ήδη από το πρωί στο γυμναστήριο και το μόνο που επικρατούσε στον νου του ήταν η σημερινή συνάντηση με το μυαλό του να εξαντλεί κάθε πιθανό σενάριο έκβασης.

Στον χώρο υπήρχαν ήδη κάποιο άντρες του που πλέον και η Λίζα άρχισε να χαιρετά με χαμόγελα. Ντρεπόταν λιγότερο και αισθανόταν πιο άνετα να οργώνει το γυμναστήριο και να δοκιμάζει όλα τα όργανα.

Με μερικούς αντάλλαζε και μερικές ευγενικές κουβέντες, αλλά όλοι ήταν λίγο μαγκωμένοι απέναντί της και δεν ήξερε αν θα άλλαζε αυτό σε περίπτωση που δεν βρίσκονταν ο Μαξιμιλιάν στον χώρο.

Σε κάθε περίπτωση είχαν φτιάξει μια μικρή καθημερινότητα που καθόλου δυσάρεστη δε της φαινόταν. Ο Μαξ πολλές φορές μάλιστα της έδειχνε καινούριες ασκήσεις να δοκιμάσει, ο ίδιος λάτρευε τη γυμναστική και ήταν αρκετά μεταδοτικός.

Αυτή η ηρεμία άρεσε στη Λίζα, είχαν πράγματι κάνει ανακωχή παρόλο που υπήρχε μια αλάνθαστη ένταση ανάμεσά τους σαν να μοιραζόντουσαν μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και το πιο φορτισμένο οξυγόνο. Έκαναν και οι δύο πως δεν το καταλάβαιναν και ίσως ήταν καλύτερα έτσι.