4🌸

269 10 2
                                    


"ရော့"

ဂွမ်!

ပြောရင်းထမင်းပန်းကန်ကိုပစ်ပေးလာတဲ့လီမင်ဟယ်

"ဂျောင်ကုဟျောင်းရောဟင်"

"မျှော်မနေနဲ့သူကမလာချင်ဘူးဆိုလို့ငါလာရတာ"

"ကျနော်အိမ်ကိုခနပြန်မယ်"

"ဘယ်သူ့ခွင့်ပြုချက်နဲ့လဲ!"

"ဂျောင်..ဂျောင်ကုဟျောင်း...."

"ခင်ဗျားသွားလို့ရပီ"

လီမင်ဟယ်ကိုထွက်သွားခိုင်းကာကျနော့အနားကိုတိုးကပ်လာတဲ့ဟျောင်းကကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်။

"မင်း ဒီအိမ်မှာပဲအရိုးဆွေးတဲ့ထိနေ! ရ! မယ်! "

"နေရမယ်"ဆိုတဲ့နေရာကိုဖိနှိပ့်ကာ၁လုံးခြင်းပြောလာတဲ့ ဟျောင်းကိုကျနော်အသက်လောက်ချစ်ပါတယ်...ဤမှန်သောသစ္စာစကားကြောင့် ကျနော်သည် ဂျောင်ကုဟျောင်းပြန်လည်ချစ်နှစ်သက်သူဖြစ်ရပါစေသား..

"ဟျောင်း..အဲ့တာဆိုလေ ကင်မ်ထယ်ကိုဖေဖေ့ဆီ၁ခါလေးပဲလိုက်ပို့ပေးပါနော်  နော်ဟျောင်း ကင်မ်ထယ်ဖေဖေ့ နောက်ဆုံးခရီးကိုလိုက်မပို့ရတာစိတ်မလုံလို့ပါ နော် ဟျောင်း ခွင့်ပြုပါနော်"

လက်အုပ်ချီကာလက်နှစ်ဖက်ကိုမီးပွင့်မတက်ပွတ်ရင်းတောင်းဆိုမိသည်။

"အိုခေလေ.."

"ဟျောင်းတကယ်ပြောတာလား..ဟင်!တကယ်ပါနော်"

"အေးးးးး"

"ရေးးးပျော်လိုက်တာ ကျေးဇူးပါဟျောင်း  ကျေးဇူးပါ!!"

ပြောရင်း ဂျောင်ကုကိုထဖတ်လိုက်တဲ့ကင်မ်ထယ်....ကင်မ်ထယ်ကသတိမထားမိပဲပျော်လို့ဖတ်လိုက်တာဆိုပေမယ့်ဂျောင်ကုစိတ်ထဲမှာတော့ဒိန်းခနဲဖြစ်သွားရတယ်။

ဘာလို့ရင်တွခုန်နေတာပါလိမ့်...

"အဟမ်း!..ဟျောင့် လွှတ်စမ်းဦး..ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ"

ကင်မ်ထယ်ဖတ်ထားသည်ကိုအတင်းရုန်းကာ အင်္ကျီတွေကိုဖုန်ခါသလိုလုပ်ရင်းပြောလာတဲ့ဂျောင်ကု..

"အာ..ဆောရီးဟျောင်း  ကင်မ်ထယ်အပျော်လွန်သွားလို့ စောတီးနော်"

"~ Painful But Loving~"Where stories live. Discover now