Hindi ko na kinakaya yung bugso ng aking corazon kaya niyaya ko yung kaibigan ko na umuwi na lamang.
His smile still alive on my mind. At kinikilig ako, paanong nangyari yun?
"ziyah what sampalin mo kaya ako? sa tingin ko kasi nanaginip ako eh" sambit ko habang naglalakad kami pauwi. At yung tanga sinampal sampal rin ako.
Joke. Utos ko nga pala.
Nang makauwi kami sa bahay, napaupo ako sa balcon at kasabay din nun ay nakita ko siyang dumaan sakay sa sasakyan nila na nakatingin sa 'kin.
Kaya sa halip na tumambay sa balcon ay pumasok nalang ako sa bahay na parang ewan, kinikilig ako bakit?
"hoyy mariaa priyannaa?!" sigaw sakin ni mama ng makita akong sinasakal si ziyah. "anong pinaggagawa mo diyan sa kaibigan mo ha?" suway nito sa' kin.
"hehe sorry" sabay bitaw.
"tita nababaliw po yan" sumbong ng kaibigan ko kaya binatukan ko.
Napatingin silang dalawa sa' kin kaya umatras ako papasok sa loob ng kwarto ko.
"tita uuwi na po ako, hapon na rin po kasi" dinig kong pagpapaalam niya kay mama.
"sige eha mag-ingat ka ha" dinig kong sagot ni mama. "hoyy priyanaa!! aalis na daw si ziyah!" sigaw ulit ni mama kaya binuksan ko ang pinto.
"siggeee, ingat ka mwaa" sabi ko sabay sara ng pinto.
YOU ARE READING
The Stranger That I Only Met Once
Teen Fiction"The Stranger That Only I Met Once" -plagiarism is a crime @peachesss This story is only composed of few chapters.
