Different Feelings // Loki Laufeyson

[FİNAL]

Lokinin bakış açısı;

6 ay...

Onun ölümü üzerinden koca bir 6 ay geçmişti.

Bu zaman içerisinde Thor gelip aptal konuşmalar yapıyordu.

Yemek yemem gerekiyormuş, uyumam gerekiyormuş. Bunlar çok saçma!

O sevdiği kadını kaybetseydi belki beni anlayabilirdi.

Ama acısı aynı olmazdı.

---
Beynim bulanmaya başlamıştı. İçimdeki nefret duygusu tekrardan yükselmeye başlamıştı. Neden herkes hiçbirşey olmamış gibi davranıyordu. Neden onun için üzülmüyorlardı. O kendini aptal bir taş için feda etti.

"Loki? İyimisin"

"Thor, yeter artık git başımdan"

"Loki, benim sevgilim"

Uzun zamandır duymadığım narin ses tekrardan kulaklarımda dolaşıyordu. Kafamı çevirdiğimde onu görmüştüm.

Alya'yı

"Leydim? Gelmişsiniz"

"Üzgünüm Loki, ben artık bir ölüyüm"

Duyduklarıma inanmak istemiyordum. Onun kahve gözlerini birdaha görememek istemiyordum.

"H-hayır ölü değilsin, yine şaka yapıyorsun değilmi?"

"Loki... sadece benim için bu kadar üzülme"

"Leydim, tek bir konuda banan güvenmeniz gerekirse, o da sizin için bütün dünya'yı yok edebileceğime inanmanız olur"

Karşımdaki silüet hafifçe gülümsemişti. Ve bu beni hayatta tutmak için yeterliydi.

"Özür dilerim"

Sevdiğim kadın gözlerimin önünde yok olurken ben sadece onun yok oluşunu izliyordum.

"Asıl seni koruyamadığım için beni affet Alya"
---

'Ne kadar utanç verici. Şu düştüğün hale baksana, acınası.'

Zihnimdeki ses.

Onun ölümünden sonra zihnimde sesler yankılanmaya başlamıştı.

Tekrardan konuşmaya başlamıştı. O da Thor'dan farksız değildi, aptalca konuşuyordu.

"Kes sesini!"

'Nerde o duygusuz Loki? Bir kadın için kendini öldürüyorsun'

"Sana kes sesini dedim!"

'Kaçmak hoş bir hareket değildir Loki'

'Kendinden kaçamazsın'

"YETER! KES ARTIK O LANET OLASI SESİNİ!"

Kapının açılması ile bakışlarım kapıya dönmüştü.

"Loki, iyisin değil mi?"

Tekrardan Thor gelmişti. Tabii ona sesler duyduğumu söylememiştim,asla da söylemem.

"Evet kardeşim iyiyim"

---
Ellerimdeki çiçek ile gelmek istemediğim yere gelmiştim.

Mezarlığa

Ve bunu istemememin tek nedeni kendimden daha fazla sevebildiğim birinin burada olması.

"Nasılsınız leydim?"

"Açık olmak gerekirse, ben iyi değilim"

"Bu gün tekrardan o aptal ses geldi"

"Tabii ondan öncede siz..."

Bir süre sessiz kalmıştım. Galiba onun öldüğü gerçeğine tam olarak inanmıştım.

"Neden beni bıraktın Alya"

"Sana değer vermediğim için mi?"

"Ya da fazla değer verdiğim için mi?"

Gözlerimden akan su damlalarına lanet okumuştum. Onun yanında ağlayamazdım.

"İyimisiniz?"

Duyduğum ses ile kafamı kaldırmıştım.

Gördüğüm ilk şey onun kahve gözleriydi.

"Alya?"

Evett

Harika bir yerde bitirdim ve şunu söyleyeyim devam etmeyeceğim

Bunun nedeni; oylar ve okunmalar çok az bu kitabı 2-3 ay sonra okuyorsanız belki okunmalar yükselmiş olabilir ama şuan yüksek değil. Bu yüzden devam etmiyorum ve kısa kesiyorum.

Bundan sonra bir kitap daha gelecek onun duyurusunu yapabilirim.

Sizi seviyorum

Oy verip yorum yazarsanız sevinirim