𝘤𝘭𝘢𝘳𝘪𝘴𝘴𝘢 > 𝘛𝘰𝘮 𝘮𝘢𝘳𝘷𝘰𝘭𝘰 𝘳𝘪𝘥𝘥𝘭𝘦

3

Clarissa

"Ne? böyle bir şey olamaz !"

Bıraz tırsarak konuşmaya başladım.

"Öz değil üvey kardeşlerdi ama birbirlerine bağlılardı"

konuşmadan asasını kafama doğru tuttu

"Obliviate"

Tabii ki etki etmemişti ama etmiş gibi davranacaktım.

böyle büyülere dayanıklıydım.

1 gün sonra

"Hey rissa !"

"Ne var alice?"

"Niye hemen tersliyorsun sadece bir şey söyleyecektim"

"İyi tamam"

yüzünü kocaman gülümseme kaplayınca bir şeyleri anlamıştım.

"Şaka yapıyorsun,black ile mi?"

"Hayır ! En son 1 ay önce yanıma geldiğin için bilemezsin,Lestrange ile çıkıyoruz !"

"Ne ?"

"Bir şey mi oldu ?"

Bir şey mi oldu?

Marvolo'nun adamlarından biriyle çıkıyorsun Alice artık başıma gelmeyen kalmayacak.

Gerçi kalmamıştı ki.

Sessizce kulağına fısıldayarak konuştum

"Marvolo'nun adamı olduğu ve karanlık güçlerle uğraştıkları söylentileri var"

"Hadi ama clarissa ! Buna kim inanır ?"

"Sen bilirsin ama olacak hiç bir şeyden ben sorumlu değilim"

bana hemen sarılmıştı 2 saniyeliğine garip hissetsemde sonradan karşılık verdim.

Ortak salondan Slytherin ortak salonuna geldiğimde hiçkimse yoktu.

Gerçekten yoktu.

Rastgele bir koltuğa oturdum ve yeni aldığım kitabı çıkardım.

Okumaya başladım fakat kitabın yarısına gelemeden içeri insanlar girmeye başlamıştı.

Bu insanların içinde Lestrange ve Malfoy da olunca hemen odama gittim

Gitmeden önce Lestrange'e öldürücü bakışlar atmayı unutmadım.

O kadar yorgundum ki odama girer girmez hemen uyumuştum.

Uyandığımda akşam yemeğini kaçırdığımı gördüm.

Yapacak bir şeyim olmayınca karanlık ormana gittim.Biliyorum yasak.

Fazla uzaklaşmadan Lumos büyüsünü yapıp aldığım ateş viskisini açtım.

İçerken arkamda hissettiğim ayak seslerine dönmeden cevap verdim.

"Viski sever misin ?"

"Sen nasıl?"

kafam gitmişti.

"Cidden bu saatte senden başka kim buraya gelebilir ?"

Bir tane viski ona uzattım fakat red etti.

Ben hala içerken bana sorular sormaya başladı.

"Ailen,onları bilmek istiyorum sonuçta akrabalığımız varmış değil mi? Gerçek olmasa da"

gülümsedim

"Annem ve babam hep birbirlerini sevdiler.Ben küçükken de Annenle çok iyi anlaşıyorlarmış ve  her zaman ziyarete gelirmiş.Fakat bir gün..."

Yutkundum

"Babam öğrendiği sahte bir bilgiyle eve gelmiş."

"Annemde benim yanımdaymış ve Babam annemi öldürmüş."

Son cümlede sesim titremişti

"Soyadım onun soyadı değil,Yaşadığım yerdeki halk annem benim önümde öldürüldüğü için beni lanetli olarak görmüşler her zaman"

Artık ağlamaya başlamıştım.

Çimenlere komple uzanmıştım.

"Sen lanetli değilsin"

kafamı ona çevirdim

"Hayır,ben sorunun ta kendisiyim"