𝘤𝘭𝘢𝘳𝘪𝘴𝘴𝘢 > 𝘛𝘰𝘮 𝘮𝘢𝘳𝘷𝘰𝘭𝘰 𝘳𝘪𝘥𝘥𝘭𝘦

10

Clarissa

Daha ilk ders bile başlamadan Lestrange'i ortak salona giderken yakalamıştım.Sinirinden verdiği güçle yüzüne yumruğumu geçirdim.

Pişman mıydım?kesinlikle hayır.

Hem şaşkın hemde acı içindeki yüz ifadesiyle yere düşünce kendimi daha iyi hissetmiştim.

"Sen kendini ne sanıyorsun ?!"

Çok geçmeden yakasına yapıştığımda olayın ciddiyetini yeni kavramıştı.

"Gücün buna yeter sadece"

Derin nefes alıp yakasını daha çok sıktım.

"Seni burda öldürürdüm,o kadar zor değil ama ellerim bunlara değmez."

bıraktıktan sonra etrafa baktığımda herkes burdaydı.Sert bir bakış atınca uzaklaşmaya başlamışlardı ki duyduğum sesle sinirim 10 kat daha artmıştı.

"İnsanlar aileni duyunca senden korkacaklar,Senden bir bok olmayacağı anlaşılmış zaten"

Cümlesine devam ediyordu ki, Karnına vurduğum tekmeyle yere yığılmıştı.

"Ailende ne gördüysen,sen busun !"

Sinirden ellerim titremeye başlamıştı.Nefes alamamaya başlamıştım.

Hayır,hayır,hayır

Başıma giren sancıyla kafamı tuttum.Ağlamaya başlamıştım.

Başım o kadar ağrıyordu ki kafamı duvara vurmaya başlamıştım.Lestrange'in korku dolu bakışları ve tabii kii etraftaki herkesin.

Daha fazla dayanamayıp odama gitmeye çalışmıştım.Biraz daha azalmıştı ağrı.

Ama daha binamın ortak salonuna varamadan gözlerim kapanmıştı.Son duyduğum ses ise tanıdık bir sesti.

Marvolo'nun sesi.

1 gün sonra

Uyandığımda hiçbir ağrım yoktu.Yanımda ki Marvolo'yu görene kadar çok iyiydim.

Bu işleri pek sevmezdim.Kalkıp gitmeye çalıştım ki beni durdurdu.Ona ters ters bakınca konuşmaya başladı.

"Eskiden yaşadıkların anlık olarak ağır gelmiş.Bir süre dinlenmelisin"

"Odama gidebilirim değil mi madam?"

"Ah,tabii kii önemli bir şey yok"

Hemen kalkıp odama doğru yürümeye başladım tabii kii Marvolo ile birlikte.

"Gerçekten Lestrange yüzünden bu hale geldiğine inanamıyorum"

"Onun ismini duymak istemiyorum,Aptal bok çuvalı"

Son kelimeyi sessiz söylememe rağmen Marvolo gülmeye başlamıştı.

"Komik mi?"

"Evet"

Göz devirdim.Odamın önüne geldiğimizde durdum.

"İzninizle odama gireceğim bay riddle"

"Tabii kii, bayan haunt"

Koluna hafifçe vurdum

"Hey !"

O gülerken bende odama girdim.Üstüme daha rahat bir şeyler giyip yatağımda uzandım.

Kısa bir süre içinde uykuya dalmıştım.

______

"Hey bu da kim ?"

"Öğrenci gibi durmuyor ama Jane nerede diyip duruyordu"

"En iyisi uzaklaşmak"
~

"Sonunda buldum seni Jane, Beraber tekrar aile olalım"

"Ne Jane'i ?!"

tuttuğu kolumu çektim.

"Jane öldü,ben Clarissa'yım"

"Ne o da kim? Sen Jane'sin !"

"Jane o gece öldü !"
tüm gücümle onu ittirdim

"Rahat bırak beni artık ! Bizi rahat bırak ! Uzak dur benden !"

ağlamaya başladım

"Ağlağın tekisin Haunt,buraya hiçbir zaman ait değildin"

"Marvolo?"

"Aptalın tekisin,safsın,Herşeye hemen inanıyorsun !"

"Ama biz-"

"Biz diye bir şey yok !"

O,kolumdan tekrar tuttu ve çekiştirmeye başladı.

"Marvolo yardım et !"
"Lütfen !"
"Bırak beni !"
"Kimse yok mu ?!"

"Gitme,lütfen..."

_______

Nefes nefese uyandığımda hepsinin rüya olduğunu anladım.Saate baktığımda gecenin 4 ü olduğunu gördüm.

Ter içindeydim ve uykum da kaçmıştı.Zaten o kabustan sonra uyuyabileceğimi hiç düşünmüyordum.

İlk önce duşa girdim ve sonrasında yatağıöa geri uzanıp kitap okumaya başlamıştım.

Yavaştan uykum geldiğinde tekrar uykuya daldım.
~
Sabah uyandığımda yüzümü yıkadım üstümü değiştirdim ve ortak salona inmiştim.

Ortak salonda gözlerim Marvolo'yu ararken tanıdık bir yüz dikkatimi çekmişti.

O,neredeyse 17 yıl sonrasında karşıma çıkmıştı.

Korkulu rüyam,ellerimin şimdiden titremesini sağlamıştı.

Babam,sandığım kişi tam da karşımdaydı.